سارا طاهری، خبرنگار گروه دانشگاه:سال 99 بود که مسئولان دانشگاه آزاد تصمیم گرفتند تا به نحوه حضور و فعالیت اساتید در دانشگاه نظم بیشتری بدهند تا بر این مبنا نوع فعالیت آنها با دانشگاه مشخص شده و بر همین اساس حقوق و مزایا دریافت کنند. البته این تنها دلیل مسئولان دانشگاه برای تصمیم‌شان نبود، بلکه با این تقسیم‌‌بندی وضعیت پرداختی استادان تا حدودی بهتر و زمینه برای همسان‌‌سازی با دانشگاه‌‌های دولتی نیز فراهم می‌شد. به‌همین دلیل اواخر همان سال شیوه‌‌‌نامه نحوه همکاری اعضای هیات‌‌علمی دانشگاه (نوع «الف»‌/ نوع «ب») توسط دکتر محمدمهدی طهرانچی، رئیس این دانشگاه به واحدهای مختلف ابلاغ شد؛ در این بخشنامه تاکید شده بود که اعضای هیات‌‌علمی باید حضور فعال در دانشگاه داشته باشند و در کارهای فناوری، نوآوری و فرهنگی هم مشارکت کنند. بخشنامه‌ای که تلاش می‌کرد تا عدالت را در فعالیت‌های حوزه اساتید دانشگاه محور قرار دهد؛ هرچند همان زمان هجمه‌های زیادی از سوی برخی از رسانه‌ها به این بخشنامه وارد شد تا جایی که حتی برخی عنوان کردند این بخشنامه قصد دارد گروه زیادی از استادان قدیمی را محترمانه برکنار کند یا حقوق آنها را کاهش دهد. این هجمه‌ها در‌حالی مطرح شد که یکی از دلایل صدور بخشنامه الف و ب، توجه به وضعیت معیشتی اساتید بود، زیرا باعث شد حقوق اساتیدی که مایل به حضور موثر در دانشگاه آزاد بودند، نزدیک به 50 درصد بهبود بخشیده شود. حقوق اساتید گروه دوم یعنی نوع ب هیچ کاهشی نداشت. با این حال از آنجایی که بدنه هیات‌‌علمی دانشگاه آزاد هم اطلاع دقیقی از جزئیات این بخشنامه نداشتند ابهامات زیادی در ذهن آنها ایجاد کرد و درنهایت اعتراض برخی از آنها را نیز به‌دنبال داشت.

انتقادهای مطرح شده کار را به‌جایی رساند که مسئولان این دانشگاه سیاست‌های خود در این بخشنامه را تبیین کرده و اعلام کنند که اجرای آن نه‌تنها باعث کاهش حقوق اساتید و یا به اصطلاح برخی از مخالفان باعث «کارمند شدن» آنها نمی‌شود، بلکه «عدالت» مهم‌ترین منطق اجرای طرح الف و ب است. نکته دیگر اینکه طرح الف و ب باعث می‌شود عملکرد اساتید بیشتر از گذشته مورد توجه قرار گیرد و آنهایی که مشارکت بیشتری در فعالیت‌های علمی و پژوهشی دانشگاه داشته باشند بالتبع از حقوق و مزایای بیشتری هم برخوردار می‌شوند.
همچنین طبق بخشنامه ابلاغی استادان این اختیار را دارند یکی از دو صورت «الف» یا «ب» را برای همکاری خود با دانشگاه انتخاب کنند و هیچ اجباری برای انتخاب نوع الف و ب وجود ندارد. یعنی استادان دانشگاه آزاد خودشان تعیین‌‌کننده تعلق به دسته الف یا ب هستند و انتخاب الف یا ب وظایفی را متوجه اساتید می‌کند که روی حقوق او هم تاثیر‌گذار است. در این مدت هم نگاهی به آمار نشان می‌دهد عمده استادان دسته الف را انتخاب کرده‌اند...ادامه مطلب