«مشکل نادری را حل می‌کنیم». این جمله مالک باشگاه تراکتور، خیلی زود به حقیقت تبدیل شد. آن هم با تبصره‌ای که به نظر می‌رسد صرفا شامل حال همین یک بازیکن در فوتبال ایران شود. از آن‌جایی که هر شش سهمیه خارجی تراکتور از قبل پر شده بود، جذب نادری به لحاظ قانونی امکان‌پذیر به نظر نمی‌رسید. تبصره جدیدی که امروز منتشر شد اما دست تراکتور را برای امضای قرارداد با این بازیکن باز کرد. تبصره‌ای که بر اساس آن اگر بازیکنی از سطح دوم یک لیگ خارجی به لیگ برتر ایران ملحق شود، جزو سهمیه‌های خارجی تیم به حساب نمی‌آید. این بند آنقدر شخصی است و آنقدر به خود محمد تعلق دارد، که قطعا شامل حل مشکل هیچ فوتبالیست دیگری در ایران نخواهد شد. کم مانده بود در توضیح این بند بنویسند: «اگر بازیکنی با موهای بلند که در پست دفاع کنار بازی می‌کند و سابقه حضور در استقلال و پرسپولیس را هم دارد از یک لیگ خارجی به ایران ملحق شد، او را بازیکن خارجی به حساب نیاورید!». 

بازگشت بازیکن باکیفیتی مثل نادری به لیگ برتر، حتما خبر خوبی به حساب می‌آید اما سوال بزرگ اینجاست که آیا چنین تبصره‌ای،  در شرایط برای باشگاه‌های دیگر فوتبال ایران نیز نوشته می‌شد؟ یعنی اگر همین محمد نادری مثلا تصمیم داشت به فولاد برود و لیست مهره‌های خارجی این تیم پر شده بود، آیا فدراسیون فوتبال چاره‌ای برای حل کردن موضوع می‌اندیشید؟ تراکتوری‌ها در چند هفته گذشته، از همه تریبون‌ها برای اعتراض به فدراسیون فوتبال استفاده کردند. مصاحبه‌های متعدد نصیرزاده و زنوزی هم ظاهرا تاثیر خودش را گذاشت و نادری دوباره به لیگ برتر ایران برگشت. آن هم در حالی که این تصمیم، کاملا بر خلاف قوانین اولیه نقل و انتقالات بود. تراکتور در فهرست‌اش، 4 بازیکن خارجی دارد و سه بازیکن لژیونر را نیز از لیگ‌های خارجی برگردانده است. یک ظرفیت خالی در فهرست خارجی‌ها، هدیه‌ای از سوی فدراسیون برای این باشگاه بوده است.

تبصره انفرادی برای محمد نادری، شیوه برخورد با قوانین در فوتبال ایران را نشان می‌دهد. نمی‌شود یک قانون را در فوتبال به اجرا درآورد اما هر وقت که یک تیم ثروتمند با مشکل روبرو شد، یک تبصره جدید اضافه کرد و قوانین را تغییر داد. اصلا چرا باید برای قانونی که همین اواخر تصویب شده، به همین زودی تبصره نوشت؟ قطعا چنین عملکردی به باشگاه‌های دیگر فوتبال ایران، حسی شبیه به یک رقابت عادلانه نخواهد داد.