احمدرضا تمدن- سعید محمدی‌کاوند، پژوهشگران حوزه بین‌الملل:در گذر زمان، در بحبوحه اصطکاک لایه‌های پیچیده و درهم‌تنیده سیاست بین‌الملل، تصمیم‌سازی‌ها و عملکرد قدرت‌های صاحب نفوذ در غرب و شرق عالم، توجه بسیاری از کارشناسان را به خود معطوف کرده است.
روسیه به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی و عمده در این جریانات، با به‌کارگیری پتانسیل دیپلماتیک در زمینه‌های مختلف به‌خصوص در نزدیک شدن هرچه بیشتر به متحدان خود و استفاده حداکثری از داشته‌های آنان تلاش کرده است تاثیر خلأ ناشی از تحریم‌های جاری غرب را به حداقل ممکن کاهش دهد. ایران نیز به‌عنوان یکی از کشورهای دارای منابع غنی که در حوزه سیاست اغلب به اتخاذ مواضعی مستقل از غرب می‌پردازد، همواره در کانون توجه مقامات روسیه قرار داشته است. در این رابطه، در طول دهه‌های گذشته، خبرهایی مبنی‌بر همکاری دوجانبه طرفین بالاخص در حوزه فناوری‌های نوین (نظامی) در رأس اخبار جهان قرار گرفته است.
در آخرین مورد موضوع خرید جنگنده‌های سوخو35 از روسیه، حواشی زیادی چه برای ایران و چه برای روسیه از جانب بازیگران مختلف در سطح بین‌الملل به همراه داشته است. این دست حواشی چند سال پیش‌تر زمانی که ایران قصد خرید سامانه دفاع موشکی اس300 از روسیه را داشت نیز تکرار شد و ایران پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان موفق به دریافت این سامانه شد. در جریان ساخت نیروگاه اتمی بوشهر نیز این خط سیر به‌وضوح خودنمایی می‌کرد.
یکی از دلایل مخالفت برخی قدرت‌های بین‌الملل با انتقال این تجهیزات به تهران، سابقه نخبگان ایرانی در مهندسی معکوس و ارتقای این تجهیزات است. هم‌اکنون نیز جسته‌و‌گریخته نگرانی‌هایی از انتقال تسلیحات غربی به غنیمت گرفته شده در اوکراین به ایران وجود دارد...ادامه مطلب