گفت‌وگو تحریم‌شدنی نیست

سهیلا عباس پور، خبرنگار گروه اندیشه:«نوجهان»، سلسله‌‌‌ نشست‌‌‌هایی در باب آینده جهان، فرهنگ، علم و فناوری است که به همت موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با مشارکت دبیرخانه دائمی جشنواره بین‌المللی فارابی با حضور اندیشمندان و صاحبنظران و اساتید بین‌المللی برگزار می‌‌‌شود. این نشست‌‌‌ها با انتخاب و طرح مباحثی از جنبه‌‌‌های گوناگون اندیشه‌‌‌ای‌‌‌، امکان گفت‌وگو‌‌‌ و تبادل نظر با اندیشمندان مطرح خارجی و نقد و بررسی آرای آنها در فضایی علمی را فراهم کرده است که در صورت استمرار، علاوه‌بر جریان‌‌‌سازی فرهنگی در کشور و نهادینه ساختن امر گفت‌وگو‌‌‌ی موثر و شفاف، گامی موثر در جهت فرا رفتن از محدودیت‌‌‌‌‌‌ محیط‌‌‌های رسمی آموزشی خواهد بود و تصویر نادرستی را که از جامعه علمی و اندیشمند کشور در اثر سیاه‌نمایی و تبلیغات سوء رسانه‌‌‌ای خارج از کشور ایجاد شده، به تدریج اصلاح خواهد کرد.
آنچه در ادامه می‌‌‌آید گزارش سه جلسه شاخص از نشست‌‌‌های نوجهان به تفکیک زمان برگزاری است که تجربه جدید و منحصر‌‌‌به فردی در عرصه هم‌‌‌اندیشی، نقد و بررسی و تبادل نظر مستقیم اساتید ایرانی با اندیشمندان مطرح خارجی است.

نشست اول:پروژه فکری تامس مایکل اسکنلن

سوم خردادماه سال جاری،«نوجهان» به جلسه‌ هم‌اندیشی کتاب «چرا نابرابری معضل‌آفرین است؟» اختصاص داشت که با حضور مجازی پروفسور تامس مایکل اسکنلن؛ مؤلف کتاب و خانم نرگس سلحشور؛ مترجم کتاب و آقایان دکتر غلامی و دکتر حسین هوشمند در تالار فارابی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی برگزار شد.
در این جلسه ابتدا رضا غلامی، مدیر موسسه با اشاره به اهمیت کتاب آقای «تی‌‌‌.ام اسکنلن» در موضوع نابرابری، نمایاندن توانایی فلسفه تحلیلی در مواجهه با مسائل اجتماعی را نقطه قوت کتاب برشمرد. وی با اشاره به تسلط گفتمان نئولیبرالیسم بر بخش عمده جهان طی چند دهه اخیر، افزایش تصاعدی نابرابری در کل جهان و در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، تلاش‌‌‌های نظریه‌پردازان معاصر مانند «جان رالز» و منتقدان او مانند «مایکل سندل» در موضوع عدالت را قابل‌‌‌توجه خواند و گفت:«ما هنوز به یک نظریه و مدل قوی به منظور تحقق سطح مناسبی از برابری نرسیده‌ایم و نظریه عدالت اجتماعی در هر کشوری زمانی کارایی دارد که بومی‌‌‌سازی شده باشد. باید قبول کرد امروز بیش از پنجاه درصد از مسائل کشورها در موضوع نابرابری، یکسان است. از نظر من، یک نظریه و یک مدل، زمانی موفق است که اولاً، در عرصه تئوریک در برابر نقدهای دقیق و بیرحمانه، از خود به‌‌‌خوبی دفاع کرده باشد. ثانیاً، در مقام عمل، کارایی خودش را به صورت ملموس اثبات کرده باشد. در واقع، من در علوم انسانی طرفدار نگاه «پوپر» هستم و نقدپذیری را تنها راه تقرب به حقیقت تلقی می‌‌‌کنم. لذا ملاک اصلی برای ارزیابی یک نظریه، تاب‌‌‌آوری نظریه در برابر نقدهاست....ادامه مطلب