میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:چند سالی است که هر دوره از حراج آثار تجسمی تهران نسبت به دوره قبل حواشی بیشتری ایجاد می‌کند و چند وجب به قطر سوال‌های بی‌پاسخ قبلی اضافه می‌شود؛ اما این بساط عجیب و مشکوک همچنان به کارش ادامه می‌دهد. مردم عادی مشتری هیچ‌کدام از تابلوهای حراج تهران نیستند و حباب‌سازی قیمتی و سوداگری‌های چنین محفلی، مستقیما به زندگی‌شان ربطی پیدا نمی‌کند اما با چشم غیرمسلح و عقل متعارف هم می‌شود فهمید که این حراجی یک تجارت مالی کاملا سالم نیست؛ همچنانکه معادل‌های آن در دیگر نقاط دنیا چنین هستند و شائبه‌های مالی گوناگونی دارند. حراج تهران یکی از نمادهایی است که نشان می‌دهد زور افکار عمومی به سرمایه‌داری، حتی در بخش جزئی و نسبتا کوچک فرهنگ نمی‌رسد. هر قدر اعتراض‌ها بیشتر می‌شود و تحلیل‌های کوبنده و اسناد و مدارک افشاگرانه فراوان‌تری در فضای عمومی و رسانه‌ای دستگردان می‌شوند، همچنان در قلعه سرمایه‌داران آب از آب تکان نمی‌خورد و سال به سال بیشتر معلوم می‌شود که بر هم زدن چنین بازار مکاره‌ای با دست‌های خالی چقدر دشوار است. امسال هم حراج تهران مثل سال‌های قبل برگزار شد؛ البته این بار همزمان با دهه اول عزاداری‌های محرم. چند نفر از گردن‌کلفت‌های حراج تهران که با کل‌کل‌های عمدی و تصنعی‌شان قیمت تابلوها را به‌صورت نجومی بالا می‌بردند، در این دوره حضور ندارند. یا به‌دلیل مفاسد اقتصادی در زندان هستند یا جنس فعالیت‌های سیاسی‌شان آنها را زیر ذره‌بین برده است. به همین دلیل قیمت‌ها در این دوره از حراج تهران مقداری شکسته است؛ اما نه‌تنها صحنه هنوز از تابلوهای بسیار گران‌قیمت خالی نیست، بلکه تابلوهای چندصدمیلیونی و اصطلاحا ارزان‌تر این دوره هم نسبت به ارزش هنری‌شان واقعا گران هستند...ادامه مطلب