زیر بیرق تو همه یک خانواده‌ایم

مریم فضائلی، خبرنگار:در پستوهای ذهنم یکی از تصاویری که به‌خوبی یادم است و با یادآوری آن خاطرات و احساسات خوبی برایم تداعی می‌شود، روضه‌های خانگی پدربزرگم است که در خانه‌اش می‌گرفت. در عالم بچگی از بودن میهمان‌ها و بازی با کودکان دیگر بسیار خوشحال می‌شدم. در خاطراتم آماده شدن خانه، آماده کردن چای و نعلبکی، داربست زدن در حیاط، پر کردن ظرف‌های پولکی و... نقش بسته. عمدتا خانم‌ها در محیط خانه و مخصوصا آشپزخانه مشغول بودند و مردان در حیاط و مشغول کارهای مرتبط با هیات. روضه‌های خانگی برای امروز و دیروز نیست و قدمتش به اندازه‌ عزاداری برای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است. از قدیم‌الایام برای عرض ارادت درکنار سیاهی زدن و سیاه پوشیدن، عده‌ای به برگزاری روضه در خانه و دادن نذری کوچک هم مشغول بودند.
می‌توان گفت زن‌ها در برپایی و استمرار روضه‌های خانگی نقش مهمی دارند، بخشی به این دلیل است که این روضه‌ها در منطقه مدیریتی خانم‌ها یعنی در خانه‌ها برپا می‌شود. عمده‌ کارها برعهده‌ خانم‌هاست و این فضایی است برای آنکه زنان به دور از هیاهو و شلوغی به عزاداری بپردازند. روضه‌های خانگی از جمع شدن فامیل، دوست و همسایه شروع می‌شود و هرکسی بخشی از کار را در دست می‌گیرد. دیگر ویژگی این نوع از روضه‌ها در دید و بازدید آشنایان و استحکام روابط خانوادگی و همسایه‌هاست. در زندگی شهری که لازمه‌اش سرعت است و وقت کمتری برای بازدید از اقوام پیدا می‌کنند، روضه‌های خانگی بهانه‌ خوبی است...ادامه مطلب