زهرا طیبی، خبرنگار گروه سیاست:می‌توان گفت برخی کشورها از موضع ضعف به برقراری روابط با کشوری دیگر حرکت کرده و تقریبا از همه مواضع کشور متحد خود حمایت می‌کنند و گاهی تا آنجا پیش می‌روند که تبدیل به ابزاری برای لابی‌ کشور متحد خود در مجامع بین‌المللی می‌شوند. کشورهایی که به‌لحاظ سیاسی و اقتصادی قدرتمند‌تر محسوب می‌شوند اما برمبنای قواعد دیپلماتیک و براساس میزان پیوستگی روابط سیاسی، سود اقتصادی در چهارچوب کسب منافع حداکثری به برقراری روابط با کشور مقابل می‌پردازند. با توجه به این نگاه و با در نظر گرفتن این نکته که اساسا موضع‌گیری‌های کشورها در سیاست‌خارجی صرفا براساس سود و زیان و منافع خود تعریف می‌شود لازم است با نگاهی منطقی، موضع‌گیری اخیر روسیه و چین را در‌باره جزایره سه‌گانه تحت مالکیت ایران را مورد تحلیل قرار دهیم.

تعامل کشورها برمبنای منافع مشترک
حداقلی‌ترین نگاهی که ایران می‌تواند در تنظیم روابط چین و روسیه با ایران مدنظر قرار دهد، توجه به این نکته است که مواضع رادیکال و ضدایرانی آنها در مقایسه با دیگر کشورهای قدرتمند کمتر بوده و تمایل بیشتری نسبت به برقراری روابط از سوی این دوکشور با ایران وجود داشته است. ایران می‌تواند از این فرصت استفاده کرده و به‌گونه‌ای روابط خود را تنظیم کند که این دو در چهارچوب مورد نظر ایران حرکت کنند، این گزاره به معنی باج‌دهی ایران در برقراری روابط نیست، بلکه لازم است روابط برمبنای تعاملات دوطرفه و تامین منافع دوجانبه تنظیم شود. از آنجایی که ایران به‌دنبال تنوع روابط در سیاست‌خارجی و بهره‌بردن از گسترده کردن تعاملات خود با دیگر کشورها در‌جهت خنثی‌سازی اثر تحریم‌هاست، لازم است روابط خود را به‌گونه‌ای با کشورهای مورد تعامل تنظیم کند که ضمن بهره‌مندی دوجانبه از تعاملات اقتصادی و سیاسی، هزینه ناشی از قطع روابط را به اندازه‌ای بالا برده که کشور مورد تعامل برای جلوگیری از قطع روابط، حساسیت بیشتری نسبت به رعایت مواضع ایران در مجامع بین‌المللی داشته باشد. نمونه چنین تعاملاتی را می‌توان ...

متن کامل را اینجا بخوانید.