فقط بگو با کی خاطره نداشتی حمیدرضای عزیز!

هومن جعفری، خبرنگار:دلتنگ شما بودن آقای صدر، این روزها اصلا کار دشواری نیست. چقدر فرصت هست برای اینکه شما نظری بدهی. چقدر فیلم و سریال هست برای آنکه شما رویش چیزکی بنویسی و ما با دهان باز مشغول خواندنش باشیم و فحش دادن های غلاظ و شداد به خودمان که چرا نمی توانیم چون شما بنویسیم!

جام جهانی گذشت و شما نبودی بنویسی! مسی قهرمان جام جهانی شد و شما نبودی بنویسی! رونالدو به عربستان رفته و شما در موردش چیزی نگفته ای! نیمی از بازیکنان درجه یک اروپا در حال کوچ کردن به همسایه جنوبی ما هستند و شما نیستی چیزی در موردشان بنویسی! زلاتان خداحافظی کرده و شما نیستی در موردش بنویسی! میلان کوندرا رفت و شما نیستی چیزی در موردش بنویسی! کیومرث پوراحمد رفت و شما نیستی چیزی در موردش بنویسی! جین برکین همین یک دو روزه رفت و اگر شما بودی و مجله هفت هم بود، احتمالا چیزکی می نوشتی پیرامونش! هر چه نباشد از شمایل زمان جوانی شما بود.

«ر.اعتمادی» هم رفت و «احمدرضا احمدی» و اینکه شما حتما با هر دو حشر و نشر و مراوده داشتی. چقدر خواندنی می شد جستارنویسی شما از خاطراتت با این چهره ها. و این همه اش نیست. حد فاصل دو هزار و بیست و دو تا امروز، خیلی ها رفته اند که شما احتمالا در موردشان می نوشتی. یک نمونه اش ایرج پزشک زاد که شما حتما در موردش دنیایی خاطره و نقد و حرف داشتی.

مارک فارست مثلا! هنرپیشه فیلم های آمریکایی از آن نوعی که زمانی مد بود هالیوود بسازد. داود و گولیات و سامسون و هرکول و چیزهایی از این دست.

پیتر باگدانویچ، سیدنی پواتیه، مونیکا ویتی که حتما از فیلم هایش با آنتونیونی هزاران خاطره و نکته داشتی. حقیقتش آقای صدر دوست داشتنی! بگو با که خاطره نداشتی! آنقدر بزرگ زندگی کردی و دنیایت بزرگ بود که بازیگر و خواننده و تیم فوتبال و کارگردان و مدیر باشگاه و تهیه کننده و مدل های هنری و تجاری و دیگر شمایل دورانی که سپری کردی، همه بخشی بودند از زندگی پربارت! کی وقت کردی این همه ببینی، این همه بخوانی، این همه تولید کنی، این همه زندگی کنی و ما محوت مانده باشیم به تماشا و تحیر؟! کی وقت کردی این همه خاطره جمع کنی از دنیایی که سهم ما از آن، جای خاطره بدهی و نفرین شده!

زیستنت چقدر حسرت بار بود برای همه ما زیر خط معمولی ها! تا شناختیمت فهمیدیم حدمان را در این زندگی چقدر کم تعیین کردیم!

دلتنگ شماییم آقای صدر! اگر آن دنیا وقتی شد، چیزکی قلمی کن. ما در زمین محتاج خواندن مطلب خوبیم.