مهدی عبداللهی، دبیر گروه اقتصاد:صنعت خودروسازی به‌دلیل ارتباط گسترده با بیش از ۶۰ صنعت دیگر (پیوند پیشین و پسین) به لکوموتیو صنایع معروف است. این صنعت کلیدی پتانسیل بالایی در ایجاد اشتغال و نقش موثری در رشد و توسعه اقتصادی کشور دارد. با این حال صنعت خودروسازی در ایران دچار چالش‌های زیادی است، چالش‌هایی که از این صنعت به‌جای یک پیشران، «غول زیان‌سازی» ساخته است. البته در این بین، یک تفاوتی بین شرکت‌های خودروسازی دولتی و خصوصی وجود دارد. دو غول بزرگ خودروسازی دولتی به دستگاه زیان‌سازی مشهور شده اما خودروسازان خصوصی کوچک‌مقیاس فعلا توانسته‌اند به هزار زحمت از زیر بار زیان‌سازی فرار کنند. پژوهشگران می‌گویند رویکردهایی که در صنعت خودروسازی ایران دنبال می‌شود با تمام رویکردهایی که در دنیا وجود دارد متفاوت است. برای مثال درحالی‌که خودروسازان در جهان معمولا از بین دو رویکرد «1- برندسازی و تولید خودروی ملی با پلتفرم اختصاصی و 2- تولید خودرو با برند خارجی تحت لیسانس آن تولیدکنندگان» یکی را انتخاب کرده و موفقیت‌های زیادی داشته‌اند، اما صنعت خودرو در ایران پس از نیم‌قرن سابقه، فعلا مابین این دو سرگردان است. در کنار زیان‌سازی چشمگیر و کیفیت پایین، شاید یکی از نمونه‌های قابل‌تامل در این خصوص، موضوع واردات و صادرات این صنعت باشد. آمارهای گمرک ایران نشان می‌دهد در سال گذشته حوزه‌های مربوط به خودروهای سبک و سنگین و کشاورزی حدود 6.6 میلیارد دلار واردات داشته که برآورد می‌شود این مقدار در سال 1402 به حدود 10.5 میلیارد دلار برسد. حجم بالای واردات درحالی است که کل صادرات بخش خودرویی کشور (سبک، سنگین و کشاورزی) در سال گذشته حدود 130 میلیون دلار بوده است.

واردات 6.6 میلیارد دلاری قطعه و مونتاژی‌ها در سال 1401

یکی از مشکلات حوزه خودرو، فقدان آمارهای قابل اتکا و به تفکیک بخش‌های مختلف شامل خودروسازی و قطعه‌سازی است. جست‌وجوی‌های «فرهیختگان» از کد تعرفه‌های مختلف در داده‌های گمرک ایران نشان می‌دهد در سال 1401 مجموع واردات بخش خودرو، موتورسیکلت و ماشین‌آلات کشاورزی (کمباین و تراکتور) درمجموع 6 میلیارد و 656 میلیون دلار بوده است. ذکر این نکته الزامی است که....

متن کامل را اینجا بخوانید.