حمیدرضا اسکندری، خبرنگار گروه ورزش:در ابتدای این هفته خبر دادیم که امیر قلعه‌نویی سخت به‌دنبال این است که زمان قراردادش را تا جام‌جهانی 2026 افزایش دهد و در این مورد اقدامات و به‌نوعی لابی خود را شروع کرده است. اما این ماجرای مهم تحت‌تاثیر موضوع فسخ قرارداد علیرضا بیرانوند قرار گرفت. دروازه‌بان شماره یک تیم ملی در ابتدای هفته با فسخ یکطرفه قراردادش کلا ورزش کشور را تحت‌تاثیر قرار داد و هواداران سرخابی همچنان درگیر این هستند که بیرانوند فصل آینده پیراهن کدام تیم را بر تن خواهد کرد. البته شاید بهتر باشد که بگوییم بیرانوند درنهایت سمت کدام باشگاه به‌خاطر پول بیشتر غش خواهد کرد. بدون‌تردید این موضوع آنقدر که جامعه ورزش و اهالی فوتبال را درگیر خود کرده اهمیت ندارد و مساله زمان قرارداد قلعه‌نویی با تیم ملی خیلی مهم‌تر از تیم آینده بیرانوند است. به‌هرحال آینده تیم ملی از هر چیزی مهم‌تر است و اگر قرار باشد بدون درنظر گرفتن نتایج تیم ملی در جام‌ملت‌ها سرمربی تیم ملی کشورمان را در جام‌جهانی 2026 مشخص کنیم اقدام منطقی به‌نظر نمی‌آید.
شاید قلعه‌نویی خیلی خودش را باور ندارد که از حالا ترس برکناری‌اش بعد از رقابت‌های جام‌ملت‌ها را به‌خاطر عدم نتایج مناسب دارد. اگر غیر از این بود در چندماه اخیر آنقدر خودش را به آب و آتش نمی‌زد که رضایت تصمیم‌گیرندگان را برای عقد قرارداد بلندمدت جلب کند. آنچه مشخص است قلعه‌نویی با این وعده سرمربی تیم ملی شد که در جام‌ملت‌ها بتواند نتایج دلخواه اهالی فوتبال را بگیرد اما اگر قرار باشد در جام‌ملت‌ها نتواند خواسته‌های فوتبالدوستان را برآورده سازد، آن‌وقت چرا تحت هر شرایطی او باید سرمربی تیم ملی بماند. چرا باید فدراسیون فوتبال به‌سمتی حرکت کند که در آینده نتواند با بررسی جوانب مختلف درمورد آینده تیم ملی تصمیم‌گیری کند یا اینکه برای این کار مجبور شود غرامت سنگینی را به مربی داخلی بپردازد. ...

متن کامل را اینجا بخوانید.