فاطمه بریمانی‌ورندی، خبرنگار گروه سیاست:با توجه به تجربه زیسته میرزایی در کشور فرانسه و رصد اخبار و اتفاقات چند روز اخیر این کشور او این‌طور تحلیل کرد که درباره این اعتراضات لازم است به سیاست‌های دو دهه اخیر فرانسه توجه ویژه‌ای داشته باشیم. طی دو دهه گذشته محله‌های فقیر‌نشین پاریس و شهرهای دیگر که دارای تفاوت قومیتی آفریقایی‌تباران و مهاجران هستند، همچون انبار باروتی تصور می‌شوند که با یک احساس بی‌عدالتی، تبعیض نژادی و طردشدگی از جانب حاکمیت منفجر خواهند شد. او معتقد بود اتفاقاتی که الان در جریان است در مقیاس شورش‌های سال 2005 پاریس گسترده نیست اما شباهت‌هایی میان آن دو وجود دارد. به‌طور مثال اعتراضات سال 2005 که با مرگ نوجوانی رنگین‌پوست در تعقیب و گریز با پلیس آغاز شده بود، با به آتش کشیدن تقریبا 10 هزارخودرو ادامه یافت و سه هفته فرانسه درگیر آشوب خیلی سنگین بود. البته حالا هم با توجه به ادامه یافتن اعتراضات خیابانی امکان بروز آشوبی گسترده‌تر در فرانسه وجود دارد.

رفتار حاکمیت فرانسه با اعتراضات
میرزایی درخصوص تفاوت رفتاری که رئیس‌جمهور یا مقامات فرانسوی در اتفاقات اخیر و اعتراضات سال 2005 از خود نشان دادند، گفت: «سال 2005 که اعتراضات فرانسه بالا گرفت، نیکولا سارکوزی وزیر کشور بود. او جوانانی که در این ناآرامی‌ها شرکت کرده بودند را آشغال‌هایی نامید که باید از شر آنان خلاص شد. حتی چند روز بعد از این حرف هم یک جوان موریتانیایی و یک جوان تونسی‌الاصل در تعقیب و گریز پلیس بالای پست برق حوزه شمال شرق پاریس رفتند و دچار برق‌گرفتگی شدند. اما حاکمیت اعلام کرد که این جوانان دزد بودند و به همین جهت هم کشته شدند. حالا بر خلاف نیکولا، مکرون در این اتفاقات شدید، موضع دیگری گرفت. وقتی این اتفاق افتاد، مکرون این رفتار پلیس را غیرقابل توجیه و توضیح دانست و افسر مربوطه را از خدمت تعلیق و دستگیر کردند و قرار شد تحت پیگرد فضایی قرار بگیرد. با اینکه جناح راست و اتحادیه‌های پلیس فرانسه به این رفتار مکرون معترض بودند و این کار را خیانت به پلیس می‌دانستند اما ضرورت مداخله رئیس‌جمهور وقتی رخ نمود که ویدئو‌ها منتشر شد و مشخص شد کسی که کشته شده خطری برای پلیس ایجاد نکرده است.»....

متن کامل را اینجا بخوانید.