داستان تراژیک مستند

عاطفه جعفری-کیانا تصدیق مقدم، گروه فرهنگ:محسن یزدی از شبکه مستند خواهد رفت. خبری که تا این لحظه تکذیب نشده و احتمالا هم خبر درستی است. او سه‌سال مدیریت شبکه مستند را برعهده داشته و توانسته بود ماموریت‌های اصلی را که برای خودش تعریف کرده بود، به سرانجام برساند. او ازجمله مدیران فرهنگی است که علی‌رغم حفظ قواعد و اصول محتوایی قائل به حفظ تعامل و ارتباط با مستندسازان بود. در گفت‌وگویی که تیرماه 1400 با او داشتیم به این نکته تاکید داشت که گستردگی چتر مستندسازی، بایسته‌هایی را برای مدیر شبکه مستند در ارتباط با طیف‌های متنوع ایجاد می‌کند و گفت: «نمی‌توانید مستندسازی را از هر طیف فکری –غیر از استثناها- نام ببرید که با شبکه مستند کار نکند. الان هم مستندسازان کار می‌کنند یا ارتباط دارند یا کار کرده‌اند و تمام شده یا می‌خواهند کار کنند.» این را که اندازه این رواداری برای حضور جریان مستندسازی در شبکه مستند چقدر بوده باید کارشناسان حرفه‌ای این حوزه قضاوت کنند اما بخش مهم‌تر آن به دیدگاه‌های یزدی در پذیرش و گزینش آثار مستند بازمی‌گردد. او می‌گفت که قائل به اصولی است که اگر بهترین مستند جهان را بیاورند و محتوای بدی داشته باشد، از شبکه مستند پخش نمی‌کند یا اگر بهترین محتوا را بیاورند و فرم بدی داشته باشد، پخش نخواهد کرد. او در این زمینه گفته بود: «حاضریم کار تکراری پخش کنیم ولی کار بد را پخش نکنیم. برخی محصولات خود شبکه را نیز پخش نمی‌کنیم. به هر دلیلی اگر محصول بد باشد پخش نمی‌کنیم. البته ما وسواس زیادی به خرج می‌دهیم. با وسواس هزینه می‌کنیم و گاهی ممکن است کار بد درآید و پخش هم نمی‌کنیم.»
اگر مجموعه آثاری که در سال‌های اخیر از شبکه مستند پخش‌شده نگاه ‌کنیم به نظر می‌رسد که توانسته بود همین اصول و قواعد را حفظ کند. شبکه مستند با احترام به عموم مخاطبان واجد یک تنوع بصری و محتوایی بود و می‌شد از قاب آن به نقاط مختلف ایران و مسائل مختلف جامعه امروز ایران سرک کشید. در گزارش پیش‌رو به مجموعه‌ای از اهداف و رویکردهای شبکه مستند در دوره مدیریت سه‌ساله محسن یزدی پرداختیم.

متن کامل را اینجا بخوانید.