باز هم دیواری کوتاه‌تر از خبرنگارها در فوتبال ایران پیدا نشده است. سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال ادعا کرده که ماجراهای تمرین جنجالی این تیم، از سوی خبرنگارها هدایت شده است. اگر چنین چیزی بود، چرا همان شب بیانیه صادر کردید و مشغول عذرخواهی از هواداران باشگاه شدید؟ این خبرنگارها بودند که با اشرار سرشناس دست می‌دادند و با آنها همکلام می‌شدند؟ این خبرنگارها بودند که از طرفداران باشگاه خواستند علیه مدیریت شما شعار سر بدهند؟ این خبرنگارها بودند که اوباش را به میان مردم فرستادند تا از کیان مدیریت شما دفاع کنند؟ با ما که نه، اما کاش حداقل با خودتان روراست باشید. کاش برای یک بار هم که شده مسئولیت یک اتفاق را در باشگاه برعهده بگیرید. این هم شبیه ماجرای ساپینتو شد که از نگاه شما بهترین مربی بود اما همین که پیشنهادتان را رد کرد، تبدیل به یک دروغگوی دائم‌الخمر شد. این همه تضاد، خودتان را آزار نمی‌دهد؟ این همه تناقض، برای خودتان پذیرفتنی است؟ شما استاد گل به خودی زدن هستید؛ چراکه باعث شدید سرمربی‌تان بعد از تنها یک جلسه تمرین با باشگاه، نامه عذرخواهی منتشر کند. چراکه باعث شدید همه آن لحظه‌های جذاب برای جواد نکونام در اولین روز بازگشت به استقلال، جایش را به سرافکندگی به‌خاطر تصمیم‌های باشگاه بدهد. همان‌طور که از اسم چهره‌های پیشکسوت باشگاه برای اعتبار خریدن استفاده کردید و تا دست‌تان رسید، تصمیم به انحلال کمیته فنی گرفتید. همان‌طور که با فاش کردن رقم قرارداد بازیکنان جوان، فشار را در اطراف آنها به اوج رساندید و همان‌طور که حالا با مقصر خواندن خبرنگارها در ماجرای تمرین، شعور فوتبالی‌ها در ایران را انکار کرده‌اید. ظاهرا گل به خودی زدن در این فوتبال، عواقب خاصی هم ندارد؛ چراکه نه وزیر ورزش اقدامی برای تغییرتان کرده و نه رئیس سازمان خصوصی تصمیم گرفته روی آنتن از شما سوال‌های فنی-اقتصادی بپرسد. این وسط، گناه هوادار باشگاه‌تان چیست که همیشه باید در موضع قربانی قرار بگیرند؟  انکار هم حدی دارد آقای مدیر. شما به گفته خودتان، نه از ماجرای بنرها باخبرید، نه می‌دانید که چه کسانی به تمرین استقلال راه داده می‌شوند. اگر واقعا این‌طور است، چرا جای‌تان را به افرادی نمی‌دهید که حداقل نسبت به اطراف‌شان، کمی مطلع‌تر باشند؟ آنها که پاسخ هر سوال را با «اطلاعی ندارم» و پاسخ هر انتقاد را با تئوری توطئه نمی‌دهند.