اسلام سیاسی و ایدئولوژیک چرا به دنبال مجسمه سرباز ساسانی است؟

سیدجواد نقوی خبرنگار فرهیختگان: اپوزسیون و برخی از چهره.های داخلی در داخل ۶ ماه کامل واژه‌هایی مثل اینکه انقلاب ۵۷ آمد تا ایرانی بودن را نابود کند و جمهوری اسلامی ایرانی بودن را از نابود می‌کند طرح می‌کردند. خوب حکومتی که قصد دارد هیچ نمادی از ایران نباشد، مجسمه سرباز ساسانی را چرا پیگیری کرده است؟ این بازگشت مجمسه از انگلیس و پیگیری وزات امورخارجه نوعی نقض ادعا اپوزسیون و ..نیست؟ این اتفاق نشان می‌دهد کلید واژه ایران در لحظاتی می‌تواند عملیاتی برای تخریب خود ایران باشد. به جز این مورد آخر جمهوری اسلامی هیچگاه آشکارا با هیچکدام از نمادها و اصالت‌های فرهنگی ایران مقابله نکرده است و حتی به مواردی مثل عید نوروز یا مشابه به آن همیشه بیشترین تکریم را کرده است و سعی کرده است این عید باستانی را در هیچگونه تقابلی با اسلام و جامعه مذهبی قرار ندهد.

به طور مثال همین امسال تداخل ماه رمضان با عید نوروز باعث نشد حاکمیت هیچ کدام را برتری خاصی دهد و سعی کرد نشان دهد هر دو آئین تکمیل کننده یکدیگر است و اتفاقا جامعه در عین حال که می‌تواند روزه‌دار باشد اما در دید و بازدید عید نوروزی هم شرکت کند و حتی رسانه ملی و دستگاه‌های حاکمیتی ترویج روز ۱۳ فرودین همراه با روزه داری را به صورت جدی پیگیر بوده‌اند 

این مثال ها و بازگشت مجمسه سرباز ساسانی نشان دهنده این نکته است که جمهوری اسلامی قصد ندارد به شکلی بنیاد گرایی که اپوزسیون مطرح می‌کنند، ایرانیت را کم رنگ کند، حال اینکه حکومتی که ایدئولوژی اسلامی را هدف قرار داده است چه نیازی به مجمسه یک‌ سرباز ساسانی اصلا! به نظر می‌رسد خود واژه ایران و ایران دوستی طرحی است برای دو قطبی کردن جامعه ایران و برای آنکه حکمرانی در عرصه اجتماعی را با خطا روبرو سازد که چه نشسته‌اید که ایران ویران شده است! و از این طریق بخشی از جامعه را به ستیز همیشگی علیه حاکمیت دعوت کند‌ که تصور کنند از ایران دفاع می‌کنند!

پاشیدن زنگ قرمز به صورت مجمسه سعدی و حافظ به عنوان نماد یک آخوند دقیقا مثالی است که نشان می‌دهد اپوزسیون با دقت در تلاش بوده است که در سطح خرد جامعه درگیری شکل بگیرد حتی اگر این رفتارها علیه سعدی و حافظ باشد که خود دو نماد هویتی ایرانی و اسلامی هستند! کاش دولت و مجلس و افراد رسانه‌ای در شرایط فعلی دقت بیشتری انجام دهند که مانع شوند تا ایران دوستی به نوعی تبدیل به خودزنی و ایران‌ستیزی شود.