نیلوفر مژدهی، خبرنگار:با انتخاب مهدی تارتار و رسول خطیبی به‌عنوان مربی تیم‌های ملوان و پیکان، عملا تکلیف نیمکت 16 تیم لیگ برتر مشخص شد. با پایان لیگ فصل قبل بسیاری از مربیان ناگهان تصمیم به قطع همکاری با تیم خود گرفته و به سراغ گزینه‌های روی میز رفتند. این در حالی است که از همان ابتدا 7 تیم علاقه‌ای به تغییر نشان نداده و با همان مربیان قبلی به کار خود ادامه دادند. تراکتور و سپاهان دو تیمی بودند که از ابتدا مشخص بود نمی‌خواهند مربی خود را تغییر دهند. البته پرسپولیسی‌ها هم گمان می‌کردند مشکلی با یحیی گل‌محمدی ندارند اما سرمربی سرخپوشان دوست داشت کمی فیلم هندی بازی کند و به قولی برای پرسپولیسی‌ها ناز کرد. با این حال او همچنان سرمربی سرخپوشان ماند. به این ترتیب مربی تیم‌هایی چون پرسپولیس، فولاد، نفت آبادان، شمس آذر قزوین و استقلال خوزستان هر‌چند وضعیت مشخصی روی نیمکت نداشتند و ممکن بود با مربی دیگری به کارشان ادامه دهند اما در همان تیم ماندند. 

چیزی که هرساله توجه همه را به خود جلب می‌کند چرخش یک‌سری مربی ثابت در لیگ برتر است. مربیانی که تغییر خاصی نمی‌کنند بلکه فقط از یک تیم به تیم دیگر منتقل می‌شوند. تجربه نشان داده این جابه‌جایی‌های پیاپی و بعضا مشکوک که نمی‌تواند تاثیر چندان مثبتی در لیگ داشته باشد قطعا جز تحمیل هزینه چیزی برای لیگ برتر نخواهد داشت. مربیانی با کمترین تاثیرگذاری هر‌ساله چند تیم خواهان دارند و با همین پیشنهادات برای خود بازارگرمی می‌کنند و قیمت را بالا می‌برند. با این حال اوضاع خیلی هم بد نیست و مربیانی هم هر‌ساله وارد این چرخه مربیگری شده و حتی می‌توانیم ادعا کنیم جامعه مربیان لیگ برتر در حال پوست انداختن است. با بررسی نام‌های حاضر در لیگ آینده متوجه می‌شویم چرخه همیشگی در سال‌های اخیر به قوت خود باقی است و تقریبا به‌جز سعید دقیقی و مربی یونانی گل‌گهر، دیگران بقایای نسل اخیر مربیان هستند...

متن کامل را اینجا بخوانید.