سینمای بی‌شبکــه

میلاد جلیل زاده، خبرنگار گروه فرهنگ: مساله این است که تلویزیون دیگر مثل سابق مرجعیت معرفی فیلم‌های سینمایی را در دست ندارد، به نظر می‌رسد علت این مساله دسترسی‌های فوق‌العاده آسان افراد به انبوهی از فیلم‌ها و سریال‌های داخلی و خارجی بر بستر وب یا شبکه‌های اجتماعی باشد.

 چند وقت پیش که هنگام پخش یکی از فیلم‌های سینمایی از تلویزیون، در ابتدای تیتراژ صدایی آمد که می‌گفت: «تاینی‌موویز با افتخار تقدیم می‌کند»، کسانی که سال‌هاست فیلم‌ها را از چنین سایت‌هایی دانلود کرده‌اند و این تقدیم را خوب می‌شناسند، همین بخش را با لوگو و آرم شبکه مربوطه، در فضای مجازی دست به دست کردند.

 نه‌تنها به مرجعیت پیشنهاد فیلم‌های سینمایی از سیمای ملی گرفته شده، بلکه خود آنها هم سپر انداخته‌اند و از موج‌های موجود در فضای عمومی پیروی می‌کنند.

نگاه درست‌تر اما این است که صداوسیمایی‌ها ببینند در این وضع جدید چه چیزی را می‌توانند به‌عنوان مزیت خودشان بر اینترنت مورد توجه قرار دهند. باید ضعف‌ها و قوت‌ها رصد شوند.

حتی اگر اینترنتی در کار نبود و در عوض سیمای ملی ایران صرفا با کانال‌های فارسی‌زبان دیگر رقابت می‌کرد، یعنی در ساحتی که رقابت بین قالب تلویزیونی و اینترنتی نیست و همه چیز در چهارچوب همان تلویزیون قرار می‌گیرد، در چنین شرایطی باز هم لازم است که صداوسیمایی‌ها بگردند و ببینند چه مزیتی می‌توانند نسبت به سایر عرضه‌کنندگان داشته باشند و به عبارتی چه قلابی دارند که برای مخاطب بیندازند؟ برای درک بهتر موضوع می‌توان به فستیوال‌های سینمایی و طریقه انتخاب فیلم در آنها توجه کرد. 

متن کامل را اینجا بخوانید.