درباره مدیری که متخصص با خاک یکسان کردن شرکت‌ها است
میثم اکبری، خبرنگار:خبر ورشکستگی کارخانه داروگر جدا از دردناک بودن سرنوشت مجموعه‌ای که سابقه قریب به یک قرن داشت بار دیگر نشان از آسیب‌های خصوصی‌سازی نادرست دارد.
*داده‌های مالی شرکت داروگر نشان از آن دارد که تا قبل از واگذاری این شرکت عملکرد مثبتی داشته اما همزمان با واگذاری در سال 88 و 89 عملکرد آن تا سال 92 ثابت ماند و از سال 1393 وارد چرخه زیان گردید به شکلی که این شرکت در حالی سال 1392 را با ثبت سود انباشته 24 میلیارد تومانی به پایان رساند که در پایان سال 1400 نه تنها به سود آن افزوده نشد بلکه زیان انباشته هزار و 165 میلیارد تومان را به ثبت رسانید.
* مجموعه‌هایی مثل تولی پرس، روغن جهان و کیوان همدان که به بیژن اسماعیلی همچون داروگر واگذار شد نیز در مدار ورشکستگی با سرعت چرخیدند تا در نهایت ورشکسته گردند.
*در نامه ای از سوی بیژن اسماعیلی با مضمون تحمیل مالیات‌های ناعادلانه، اعمال محدودیت‌های شدید، عدم اجرای توافقات، مصوبات، دستورات مراجع و مسئولین اجرایی و قضایی که براساس این صورت‌جلسه، هیات‌مدیره که متشکل از بیژن اسماعیلی به‌عنوان نایب‌رئیس هیات‌مدیره و فاطمه عبداللهی و نیلوفر اسماعیلی به عنوان اعضای هیات‌مدیره بودند، تصمیم به توقف فعالیت شرکت گرفته‌اند.
*مالک هلدینگ داروگر با وجود تمکن مالی از 15 سال قبل اقدام به استنکاف از پرداخت مالیات کرده است. بدهی مالیات مربوط به آن زمان 300 میلیون تومان بوده است که پس از این سال‌ها و با اضافه شدن مالیات و جرایم مالیاتی جدید به بیش از 1200 میلیارد تومان رسیده است.
*بیژن اسماعیلی با استفاده از ترفندهای مختلف ازجمله جابه‌جایی دارایی و اعضای هیات مدیره هلدینگ زیر‌مجموعه خود از پرداخت مالیات سر باز زده است.روش دیگری که این فرد برای جلوگیری از توقیف اموال خود استفاده می‌کند قراردادن اموال در رهن بانک یا نهادهای مختلف است.
*وضعیت تولید و فروش این شرکت نیز نشان‌دهنده وضعیت خوبی نیست چنانکه نگاهی به آمار تولید و فروش براساس حجم تولید (مبلغ ریالی تولید به‌دلیل مواردی همچون تورم نمی‌تواند به خوبی نشان‌دهنده عملکرد شرکت باشد) نشان می‌دهد طی سال‌های 1388 تا 1400 میزان تولید و فروش این شرکت همواره رابطه تساوی با یکدیگر داشته که نشان‌دهنده آن است که این شرکت مشکلی در فروش و بازار محصولات به‌عنوان مهم‌ترین فاکتور درآمدی نداشته است اما روند تولید این شرکت علی‌رغم آنکه در سال 1391 نسبت به 1390 کاهش 23 هزار تنی داشته در سال‌های بعد تقریبا ثابت بوده است ولی در سال 1397 به یک‌باره میزان تولید کاهش عجیبی داشته که این روند طی سال‌های بعد ادامه یافته است، درحالی‌که تولید و فروش شرکت در سال 1396 حدود 89 هزار و 140 تن بوده است اما این رقم در سال 1397 به کمی بیش از 50 هزار و 700 تن می‌رسد که نشان‌دهنده کاهش 43 درصدی در یک‌سال است تا نهایتا میزان تولید و فروش شرکت در سال 1400 به تنها 12 هزار و 143 تن نزول کند که نسبت به رکورد تولید در سال 1390 (به میزان 91 هزار و 320 تن) کاهش 87 درصدی را به‌جا گذاشته است.
*شرکت کف (داروگر) تا سال 88 در اختیار سهامدارانی چون شرکت سرمایه‌گذاری بانک ملی با سهم ۱ درصدی، بنیاد شهید (سازمان اقتصادی کوثر) با سهم ۳۷ درصدی و سهامداران جزء بود. در آن سال دو شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی ایران و سرمایه‌گذاری توسعه ملی اقدام به واگذاری به‌ترتیب بلوک 16.2 درصدی و ۲۰ درصدی سهام شرکت کف به مالک جدیدی به نام بیژن اسماعیلی کردند.
همچنین در این گزارش بررسی می شود:
*ورشکسته‌سازی تولی‌پرس کمتر از یک‌ماه پس از داروگر
*اسماعیلی تولی‌پرس را ورشکسته کرد
*درآمد عملیاتی تولی‌پرس؛ تنها 65 میلیون تومان
*دومینوی ورشکسته‌سازی اسماعیلی در شرکت کیوان
*بیژن اسماعیلی و تعطیلی روغن نباتی جهان زنجان
متن کامل را اینجا بخوانید.
مطالب پیشنهادی
