مهدی منصرف، خبرنگار:جودوی ایران در سالیان گذشته تحت تاثیر تعلیق، از حضور در رویدادهای بین‌المللی باز ماند. موضوعی که باعث شد این رشته قدیمی ورزش رزمی ایران نتواند فعالیت‌های خود را مانند شرایط عادی پیگیری کند. تعلیقی که به‌نظر می‌رسد پس از چهارسال قرار است 20 شهریورماه سال‌جاری به‌پایان برسد و مجددا شاهد حضور جودو در میادین بین‌المللی باشیم. آرش میراسماعیلی، رئیس فدراسیون جودو درخصوص شرایط سخت چهارسال گذشته، پایان تعلیق و آینده روشن این رشته پس از تعلیق با «فرهیختگان» به گفت‌وگو پرداخت که در زیر می‌خوانید. 

چهارسال اول ریاست شما در فدراسیون جودو با توجه به دوران تعلیق چگونه سپری شد؟
چهار سال اول خیلی سخت بود و شرایط دشواری بر ما گذشت، حتی جدا از تعلیق، دوسال در کرونا بودیم و اینها اتفاقاتی هستند که برای هر فدراسیونی بیفتد فلج خواهد شد. با این شرایط سال گذشته همه دیدند چه مسابقات و اردوهای خوب بین‌المللی برگزار کردیم. در چهارسال دوم -که چندماه آن شروع شده است- دیگر از آن سختی عبور کرده‌ایم و بچه‌ها ‌انگیزه بیشتری دارند. در روزهای گذشته 110 نفر در اردوی تیم‌های ملی حضور داشتند و روسای فدراسیون‌ها سختی این موضوع را می‌دانند. 

با توجه به عدم حضور ما در رویدادهای بین‌المللی در سالیان گذشته قطعا خیلی‌ها تصور از بین رفتن یک نسل از جودوی ایران را دارند. 
قسم می‌خورم 110 نفر در اردوی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان هستند. فقط شما هزینه روزانه این افراد را حساب کنید به رقمی سنگین می‌رسید، اما با این شرایط سعی من این بوده که همیشه بین 30 تا 40 نفر در اردوی نوجوانان و جوانان باشند. همیشه به بچه‌ها گفته‌ام اگر همین امروز رایزنی کنم که به مسابقات جهانی بروند اما از پایه ضعیف باشند و آموزش و اردوهای خوبی را پشت سر نگذاشته باشند و در مسابقات شکست بخورند به درد ما نخواهد خورد. طبیعتا بعد از پایان تعلیق راه بین‌الملل ما باز خواهد شد. 

از پایان تعلیق صحبت کردید. چه زمانی قرار است این موضوع به‌طورکامل برطرف شود؟
در حاشیه کنگره اتحادیه جودو آسیا در روزهای گذشته جلسه دوساعته‌ای با ماریوس ویزر، رئیس فدراسیون جهانی برگزار کردم. اتفاقات و صحبت‌های خوبی در این جلسه مطرح شد که نتایجش به‌زودی مشخص خواهد شد، اما مهم‌ترین اتفاق پایان تعلیق ما در 20 شهریورسال‌جاری خواهد بود و دیگر یک‌روز هم تعلیق ادامه نخواهد داشت. 

در سفر کویت چه دستاوردهای دیگری برای جودوی ایران رقم خورد؟
جلسه‌ای با رئیس جدید کمیته داوران آسیا داشتم و قرار شد سهمیه داوری ما را اضافه‌تر کنند. همچنین قرار شد یک‌سری استاژها (دوره‌های آموزشی) را به ما بدهند و در بازی‌های آسیایی و رویدادهای دیگر از داوران ما استفاده شود. همچنین با یاماشیتا، اسطوره جودو ژاپن، رئیس کمیته ملی المپیک و رئیس فدراسیون جودو ژاپن دیداری داشتم و از ایشان خواستم که تفاهمنامه‌ای با این کشور امضا کنیم و بتوانیم راه مربیان خود را برای آموزش به ژاپن باز کنیم. اگر راه بین‌الملل ما در چهارساله اول باز بود، شرایط خیلی بهتری داشتیم، اما هیچ اشکالی ندارد. در چهارساله دوم باید روی مربیان، داوران و ورزشکاران خود به‌صورت موازی کار کنیم و سطح دانش مربیان خود را بالا ببریم. در چهارسال اول روی زیرساخت‌ها کار کردم و 12 خانه جودو در شهرهای مختلف افتتاح کردیم. در تهران نیز آکادمی جودو راه‌اندازی شد که یکی از لاکچری‌ترین سالن‌های جودو در مرکز شهر و در میدان هفت‌تیر قرار دارد. 

در بحث مدال‌آوری چه برنامه‌هایی خواهید داشت؟
قطعا به‌دنبال مدال‌آوری با حضور در رده نوجوانان و جوانان هستیم. تیم‌های ما در هفته گذشته در روسیه حضور داشتند و خیلی از مربیان خارجی به مربیان ما تبریک گفتند. بچه‌های ما موفق به بردن نفرات فیکس تیم ملی روسیه شدند و این در دوران تعلیق برای ما ارزش دارد. 

یکی از مشکلات جودوی ایران فقر مربی است. احتمال استفاده از مربی خارجی در تیم‌های ملی وجود دارد؟
در دوران تعلیق نمی‌توانستیم از مربی خارجی استفاده کنیم. سراغ هر مربی‌ای می‌رفتیم خیلی صادقانه می‌گفت که اگر به ایران بیاید، فدراسیون جهانی با او لج می‌کند و برایش بد خواهد شد. قهرمان المپیک را به تهران آوردیم و سر تمام موضوعات به توافق رسیدیم، اما وقتی بازگشت عذرخواهی کرد و گفت به او اعلام شده که درصورت حضور در ایران به‌جای دیگری او را نخواهند فرستاد. از کره‌شمالی از حدود 2 سال پیش درخواست مربی کردم، اما با وجودی که همیشه با ما همکاری می‌کردند این بار این همکاری را انجام ندادند. با کمیته ملی المپیک و شخص خسروی‌وفا صحبت کردم که نیازمند مربی خارجی هستیم. اگر کمیته ملی المپیک در این قضیه به ما کمک کند، قصد استفاده از مربی خارجی را داریم. طبیعتا هر مربی بخواهد به ایران بیاید حقوقش زیر 4، 5 هزار دلار نخواهد بود و این از توان فدراسیون خارج است. کادرفنی ما بچه‌های قهرمان، تحصیلکرده و باتجربه هستند، اما برای تقویت کادرفنی به‌دنبال مربی خارجی هستیم. اگر مدال المپیک و جایگاه می‌خواهیم باید کادرفنی تقویت شود و در این راه حمایت شویم. 

پس از دوران تعلیق شانسی برای کسب سهمیه خواهیم داشت؟
با توجه به اینکه کسب سهمیه برای ما تا زمان برگزاری المپیک سخت خواهد بود، با رئیس فدراسیون جهانی توافق کردیم که دو سهمیه المپیک پاریس در اختیار فدراسیون جودوی ایران قرار بگیرد. ویزر قول داد این دو سهمیه را به کمیته بین‌المللی المپیک نیز اعلام کند. 

اولین رویداد جودوی ایران پس از تعلیق چه مسابقاتی خواهد بود؟
دقیقا 10 روز پس از تعلیق بازی‌های آسیایی را خواهیم داشت. 

چند نفر را اعزام خواهید کرد؟ 
لیگ قاره‌ای روسیه محک خوبی برای بچه‌های ما بود. سال گذشته نیز در تورنمنت چندجانبه سن‌پترزبورگ، عراق و تاجیکستان شرکت کردیم. قطعا با ترکیب کامل 7 نفره در بازی‌های آسیایی حضور نخواهیم داشت، اما چند جودوکار را اعزام می‌کنیم. در بخش بانوان نیز شرایط مریم بربط با سایر ورزشکاران متفاوت شده است. او سطح خود را کاملا جدا کرده است و بر همین اساس برای او برنامه‌ ویژه داریم. از روسیه و بلاروس درخواست کردم که یک اردوی طولانی‌مدت برای او درنظر بگیرند. با معاون قهرمانی بانوان وزارت ورزش هم صحبت کردم و ایشان نیز قرار شد حمایت لازم را انجام بدهند. بربط در جودوی بانوان یک استثناست و اگر کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون دست‌به‌دست هم بدهیم و اردوهای طولانی‌مدت خوبی برای او فراهم کنیم در بازی‌های آسیایی شانس مدال است. 

در دوران تعلیق جودو، محمدمحمدی بریمانلو مدال‌آور جهانی جودوی ایران تصمیم به فعالیت در رشته کوراش گرفت و حتی قهرمان آسیا شد. با پایان تعلیق احتمال بازگشت او به جودو وجود دارد؟
برخلاف چیزی که همه شاید فکر کنند، اما ارتباط بسیار خوبی با بریمانلو دارم. وقتی در این موضوع با من مشورت کرد، صادقانه از او حمایت کردم. به‌عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای حق می‌دادم که بخواهد در کوراش مدال‌آوری کند، اما درهای تیم ملی به روی او و عزیزان دیگر باز است. در تیم اعزامی ما به روسیه، حمید سجادی‌فر سابقه چند مسابقه در رشته کوراش را دارد، اما درخواست بازگشت به جودو را داشت و خیلی راحت پذیرفتیم و به‌عنوان نفر اول سنگین وزن به روسیه اعزام شد. 
با این شرایط اگر بریمانلو بخواهد در بازی‌های آسیایی در رشته جودو حضور داشته باشد، این امکان برای او فراهم است؟
صادقانه می‌گویم اگر بخواهد بازگردد، در تیم ملی روی او باز است. اصلا دشمنی با هیچ رشته‌ای نداریم و فقط خواهش می‌کنیم در این شرایط سخت همه به هم کمک کنیم. اگر ما از داشته‌های خودمان استفاده کنیم برای ما پیشرفت است. در بازی‌های آسیایی گذشته در جوجیتسو، کوراش و سامبو بچه‌های جودو حضور داشتند. همیشه حرف من این است که دوستان در رشته‌های خود استعدادیابی و پیشرفت کنند. در جودو مدال‌آوری سخت است، اما در رشته‌های دیگر آسان‌تر است و بچه‌ها با توجه به این مساله هوایی می‌شوند و به آن رشته‌ها می‌روند. دغدغه و نگرانی‌ام در این چندسال همین بوده است و هیچ دشمنی‌ای با رشته‌های دیگر نداریم و حتی از مدال‌آوری بچه‌ها برای کشورمان خوشحال می‌شویم. این بچه‌های خودمان هستند و هر وقت احساس کردند می‌توانند با من و کادرفنی تماس بگیرند. 

مهم‌ترین اولویت مدیریتی شما در چهارساله دوم چه موضوعی خواهد بود؟
از روی نوجوانان، جوانان و جودوکاران کشورمان شرمنده هستم. همه توانم را گذاشتم، اما وارد جریانی سیاسی‌ای شدیم که نباید می‌شدیم. قطعا پس از پایان دوران ریاست در جودو، کتابی درمورد دوران تعلیق خواهم نوشت. در دادگاه cas، ویزر، رئیس فدراسیون جهانی گفت که وزیر امور خارجه فلان کشور به ما زنگ زده است که جا خوردم. جریانات سیاسی و لابی‌هایی روبه‌روی ما بودند که بالاتر از فدراسیون بود. 
در دوران قبل تنهای تنها بودیم و حتی در داخل ایران با اتفاقاتی روبه‌رو می‌شدیم که موافق ایدئولوژی ما نبود. در داخل هم شیطنت‌هایی می‌شد. همه می‌دانند استارت تعلیق سه‌ماه قبل از حضور من در فدراسیون خورده شد و به زمان من کشیده شد. اینها را پشت سر گذاشتیم و همان‌طور که به رئیس فدراسیون جهانی و رئیس آسیا گفتم به مردم هم می‌گویم همه‌چیز را پشت سر گذاشتم و فراموش کردم. بعد از شهریورماه می‌خواهم بچه‌های ما با قدرت به میادین جهانی بازگردند. می‌خواستند ما را سرخورده و منزوی و جودو را به‌نوعی نابود کنند، اما دوست دارم در بازگشت به رویدادهای بین‌المللی بچه‌ها با قدرت بدرخشند. مدال گرفتن نیز غیرممکن نیست و واقعا می‌شود کارهای بزرگ کرد. تنها یک اولویت نداریم و حقیقتا چند اولویت داریم. جمعیت ما را با تکواندو و کاراته در ایران مقایسه کنید. با احترام برای تکواندو و کاراته، جودو اولین رشته رزمی بوده که وارد المپیک شده است و شصت‌وچند سال قدمت در ایران دارد، اما تعداد جمعیت ما را با جمعیت میلیونی کاراته و تکواندو مقایسه کنید. استعدادیابی و پشتوانه‌سازی در جمعیت یک‌میلیون نفر راحت‌تر از یک جمعیت صدهزار نفر است. جودو را از 60 هزار نفر تحویل گرفتم و امروز 110 هزار نفر جمعیت داریم. امیدوارم در پایان مدیریتم جمعیت جودو به 300 یا 400 هزار نفر برسد.