کیانا تصدیق مقدم، خبرنگار:روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه خبر درگذشت حسام محمودی، بازیگر جوان سینما و تلویزیون، جامعه هنری را شوکه کرد. بازیگری که آرام‌آرام، در‌حال طی مراحل پیشرفت و شهرت در سینمای ایران بود، در سن 37 سالگی به دیار باقی شتافت. محمودی متولد یکم‌فروردین‌ماه سال 1365 بود؛ او مدرک کارشناسی‌ارشد رشته کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت‌مدرس را داشت و بازیگری را به‌صورت حرفه‌ای با نمایش و تئاتر شروع کرد. 
او با بازی در فیلم‌های سینمایی چون «خسته نباشید»، «حق سکوت» و «شب بیرون» در سینما به شهرت رسید. فیلم‌هایی که در ابتدای دهه 90 ساخته شدند و شروع یک‌دهه پررنگ برای حضور محمودی در نقش‌های متنوع سینمایی و تلویزیونی بود. محمودی درخصوص بازی در فیلم خسته‌ نباشید گفته بود: «فکر می‌کنم «خسته نباشید» خیلی تجربه نابی برای من بود و هیچ‌کاری را اندازه این فیلم دوست ندارم؛ چون من سالیان سال دغدغه بازیگری داشتم و وقتی یک نقش ویژه در این فیلم سینمایی به من پیشنهاد شد تمام مهارتی که داشتم را به نمایش گذاشتم و این موضوع درباره همه ما صدق می‌کرد چون خسته نباشید کار اول همه ما بود. نوع ورودم به کار هم این‌گونه بود که آن زمان یک تئاتر داشتم، افشین هاشمی و محسن قرایی تئاتر را دیدند، تست دادم و انتخاب شدم.»
او درمورد آشنایی‌اش با هنر بازیگری گفته بود: «زمانی که دبیرستانی بودم، شاگرد خانم مهین اسکویی بودم و زمانی که وارد دانشگاه شدم، در کارگاه‌های آقای تارخ ثبت‌نام کردم، پیش از این کلاس‌ها من نمی‌دانستم که چنین رشته‌ای در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود، استادی داشتیم که استاد دانشگاه هم بود و به‌واسطه ایشان متوجه این ماجرا شدم و تصمیم گرفتم که کارشناسی‌ارشد تئاتر بخوانم.»
محمودی درخصوص اینکه چه شده که اصلا سراغ بازیگری رفته هم به روزهای دوره نوجوانی‌اش اشاره کرده و در این باره گفته بود: «من در نقاشی خیلی بی‌استعداد هستم، همین‌طور در خطاطی و در کارهای دستی اساسا آدم ویژه‌ای نیستم. نه‌تنها ویژه نیستم که بد هم هستم. اینکه به‌سمت بازیگری آمده‌ام، به این دلیل بود که فکر می‌کردم اینجا می‌توانم یک چیزهایی را تجربه کنم که در زندگی واقعی احتمالا نمی‌توانم تجربه کنم. البته شاید اگر مادرم در نوجوانی من را نمی‌برد و در کلاس‌های بازیگری ثبت‌نام نمی‌کرد، این مسیر را هیچ‌گاه دنبال نمی‌کردم.» 
او در سینما در فیلم‌هایی همچون «رمانتیسم عماد و طوبا»، «آستیگمات»، «مرگ ماهی»، «امروز»، «مردن به وقت شهریور» ایفای نقش کرده بود. او بازیگری در تلویزیون را در سال ۹۳ و با بازی در سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» شروع کرد و طی هشت سال گذشته در سریال‌هایی همچون «زعفرانی»، «سایه‌بان»، «لحظه گرگ و‌ میش» «دلدار»، «با خانمان» «کلبه‌ای در مه»، «نوار زرد» و «آن‌ها» هم حضور داشت که هرکدام فضای متفاوتی از یکدیگر داشتند و این بازیگر را با نقش‌های چالش‌برانگیزی آشنا کرد. او علاقه داشت در ژانرها و موضوعات متنوعی بازی کند و خودش را به چالش بکشد، برای مثال در سریال «با خانمان» برزو نیک‌نژاد که یک کمدی بود بازی کرد و در جایی دیگر در سریال آنها که در ژانر ترسناک برای شبکه نمایش‌خانگی هم بود ایفای نقش کرد. محمودی در همین فاصله کوتاه شهرت یافتنش در سینما و تلویزیون در نقش روحانی هم بازی کرده و حتی در فیلم‌ دفاع مقدسی هم نامش به چشم می‌خورد. 
محمودی با ایفای نقش در سریال لحظه گرگ و میش، بیشتر شناخته شد و درباره ایفای نقش در آن گفته بود: «همکاری با همایون اسعدیان آرزویی بود که برایم محقق شد. پس از مدت‌ها سر کاری حاضر شده بودم که هر‌روز صبح دکوپاژ داشتیم و از این ماجرا سورپرایز می‌شدیم. چون فکر می‌کردیم نسل این آدم‌ها، این رفتارها و این میزان حرفه‌ای بودن در کار تمام شده است. بی‌نظیر بود و خیلی راحت می‌شد با کارگردان حرف زد و شنوای همه ایده‌های خوب بودند. او دست بازیگران را برای انجام کارهایشان باز می‌گذاشت و درنهایت آنها را اصلاح می‌کرد و نکته‌هایی که تذکر می‌داد بسیار مهم و قابل تأمل بود.»
تازه‌ترین اثر او هم دو فیلم سینمایی «غریب» به کارگردانی محمدحسین لطیفی و «عطرآلود» به کارگردانی هادی مقدم‌دوست بود که در جشنواره چهل‌ویکم فجر به نمایش درآمد. دو اثر با ژانرهای مختلف. غریب، دفاع مقدسی بود و عطرآلود، یک درام خانوادگی. 
محمودی در گفت‌وگویی که پیش از این با «صبا» داشته درباره حضورش در فیلم غریب گفته بود: «احسان سجادی دستیار محمدحسین لطیفی برای حضور در فیلم سینمایی غریب از من دعوت کرد و به من گفت که این کار قرار بوده در ابتدا سریال باشد اما به‌دلایلی تبدیل به اثری سینمایی شده است. او گفت که بابک حمیدیان قرار است نقش اول فیلم را بازی کند اما در کنار نقش اصلی کاراکترهایی وجود دارد که بسیار تعیین‌کننده در فیلم هستند. یکی از اینها سید آقا میر بود که قرار شد من آن را بازی کنم.»
این بازیگر ادامه داد: «پروژه‌های سینمایی پشت سر هم در‌حال تعطیلی بود اما در چنین وضعیتی قرار بود این کار به هر طریق ممکن تولید شود. دو دلیلی که باعث شد من این نقش را بپذیرم ابتدا موضوع فیلم که که به شهدا نظر داشت و دوم اعتمادی بود که به احسان سجادی دستیار فیلم کردم. به‌هر‌حال به‌دلیل طولانی‌شدن پروژه بسیاری از نقش‌ها شروع به کوتاه شدن کرد که یکی از آنها به کاراکتر من مربوط می‌شد. این وضعیت به‌گونه‌ای ادامه پیدا کرد که من در پایان فیلمبرداری به آقای لطیفی گفتم که گران‌ترین هنرور سینمای ایران شده‌ام زیرا دستمزد زیادی به من داده شد اما میزان حضورم در فیلم بسیار اندک بود!»
محمودی همچنین با بیان اینکه خود را مدیون شهدا می‌داند، گفته بود: «دلبستگی من به شهدا در وجودم نهفته است و همیشه خود را مدیون آنها می‌دانم. کودکی من در خیابان «ایران» گذشته است. محله‌ای که بسیار مذهبی و قدیمی است. این تعلقات در ذهن و باور من نقش بسته است. در میان شهدا نیز به شهید ابراهیم هادی بسیار علاقه‌مندم و دوست دارم بتوانم روزی در کاری با محوریت این شهید بازی داشته باشم.»
این بازیگر معتقد بود باید در انتخاب نقشش وسواس داشته باشد. او در این باره گفته است: «ترجیح می‌دهم گزیده و با وسواس، کاری را انتخاب کنم و به خودم فرصت بدهم اطرافم را خوب ببینم.» البته این اواخر و در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود با گلگی از وضعیت سینما گفته بود: «از وضعیت موجود در سینما به‌هیچ‌وجه راضی نیستم! البته پیش‌ترها چنین نبودم و برای خود آرمان و ایده داشتم ولی وقتی باورهای تو را از بین می‌برند دیگر چاره‌ای جز تن دادن به مادیات باقی نمی‌ماند. اگر صادقانه بخواهم بگویم، امروز دیگر ملاک من برای پذیرش نقش‌ها، معیشت است برای همین اگر بتوانم با کار دیگری پول بیشتر دربیاورم قطعا بازیگری را کنار خواهم گذاشت!»
ایفای نقش برخی از بازیگران در تاریخ سینما ماندگار شده است و بازیگران زیادی دوست دارند که به‌جای یک نقش، در فیلم یا سریالی بازی می‌کردند. مثلا محمودی درخصوص اینکه بازی کدام بازیگر سینمایی را دوست داشته به بازی نقش خسرو شکیبایی در سریال «روزی روزگاری» اشاره کرده بود و اینکه دوست داشته است نقش حسین پناهی در «آژانس دوستی» یا نقش داریوش ارجمند در «اعتراض» یا حتی نقش خسرو شکیبایی در «چه کسی امیر را کشت؟» را بازی کند. 
این بازیگر معتقد بود آدم تاثیرپذیری است و وقتی کنار هنرمندانی قرار بگیرد که در حرفه خود موفق هستند، می‌تواند پابه‌پای آنها خودش را پرورش دهد. او در این باره گفته بود: «بیشتر از آن تلاش می‌کنم برای اینکه کنار آن عظمت شریک خود، دیده شوم. می‌دانم اگر بخواهم بی‌انگیزه و کم‌انرژی و غیرمسلط باشم و آزمون و خطا را پیش از برداشت پلان نکرده باشم، شکست می‌خورم، چون شریکم ۴۰ سال است این کار را انجام می‌دهد و درخشان هم است. این برای من فرصت خوبی بود و هم همراهی با این دوستان سخت بود. بازیگران زیاد با طیف‌های متنوع بازیگری داشتیم. امیرسلیمانی، پورشیرازی و پسیانی سه مدل بازی متفاوت دارند. شهره لرستانی، افسانه بایگان، بهنام تشکر، شقایق دهقان، امیرکاظمی و... هم حضور دارند. من آموخته‌ام و روحیه دانشجویی را حفظ کرده‌ام. جذاب‌ترین کار از نظر من این است که در دانشگاهی خارج از ایران ادامه تحصیل بدهم. این برای من جالب است، بنابراین سعی می‌کنم از آموختن غافل نشوم؛ با کتاب یا ورکشاپ، فیلم‌کوتاه و... . اینجا خود یک ورکشاپ عظیم بود.»