یگانه عصاری، خبرنگار:تا سه‌سال قبل هیچ خبری از این تیم نبود و شاید اگر همزمان با افتتاح پیست یخ در ایران و تشکیل تیم ملی هاکی روی یخ، به ما می‌گفتند در کمتر سه‌سال آینده این تیم به مسابقات آسیایی می‌رود و یکی از مدعیان اصلی قهرمانی آسیاست، هیچ‌کس آن را باور نمی‌کرد و از آن به‌عنوان یک رویای دست‌نیافتنی نام می‌برد اما این رویای دختران ایران حالا به حقیقت پیوسته است و آنها چند روز دیگر برای شرکت در مسابقات آسیایی عازم تایلند هستند و می‌گویند این شتاب و پیشرفت را مدیون کاوه صدقی هستند که همه‌جوره پای این تیم ماند و حالا وقت اثبات این ادعاست. اعظم سنایی، بازیکن-مربی و کاپیتان تیم ملی هاکی روی یخ دختران ایران در گفت‌وگو با «فرهیختگان» از شرایط این روزهای تیم و‌انگیزه بالای دختران ایران برای دستیابی به خوش‌رنگ‌ترین مدال گفت. 

تا سه‌سال قبل هیچ خبری از هاکی روی یخ در ایران نبود اما حالا شما در آستانه رفتن به مسابقات قهرمانی آسیا هستید. درباره این اتفاق بزرگ صحبت کنید. 
دقیقا همین‌طور است. ما تا سه‌سال پیش زمین یخ نداشتیم و تمام بازیکنان ما اینلاین هاکی کار می‌کردند. خیلی از آنها آرزو داشتند که بتوانند هاکی روی یخ کار کنند ولی ما زمین یخ نداشتیم تا حدود سه‌سال قبل که برای اولین‌بار پیست یخ آیس‌هاکی افتتاح شد و اکثر بازیکنان ما به‌مرور زمان تمام تمرکزشان را روی هاکی روی یخ گذاشتند. ما از همان سال اول اردوهای تیم ملی را شروع و تاکنون در دو تورنمنت شرکت کردیم. یکی سال گذشته و تورنمنت امارات بود که در اولین تجربه بازی تیم‌مان در یک تورنمنت رسمی و سخت، موفق به نایب‌قهرمانی شدیم و نتیجه بسیار خوبی برایمان بود. دومین تجربه ما هم چندماه گذشته در کازان روسیه بود که مجددا نایب‌قهرمان شدیم. خدا را شکر تاکنون این دو تجربه برایمان بسیار خوب بوده ولی اصل ماجرا که تمام این سه‌سال را برایش تلاش کردیم مسابقات آسیایی است و ما حدود دوهفته دیگر عازم مسابقات هستیم. 
شناختی از حریفان دارید؟
هفت‌تیم غیر از ایران در این مسابقات شرکت می‌کنند که حتما با آنها آشنایی دارید و می‌دانید چقدر قدرتمند هستند. حداقل این است که مثل ما تازه سه‌سال نیست که زمین یخ دارند و سال‌هاست مشغول تمرین این رشته هستند ولی امیدواریم با تلاش بچه‌ها با یک مدال خوش‌رنگ به کشور برگردیم. 

سخت‌ترین بازی‌تان مقابل کدام تیم است؟
همه بازی‌ها سخت است، چون اولین تجربه ما در آسیاست و از بین تیم‌هایی که با آنها بازی داریم فقط با امارات بازی کردیم که می‌دانم آنها هم بسیار تمرین کردند و پیشرفت زیادی هم داشتند. با تیم‌های دیگر هیچ بازی نداشته‌ایم و واقعا قابل پیش‌بینی نیست که چه اتفاقی می‌افتد. تایلند میزبان است و یقینا با دست پر آمده است، سنگاپور بسیار باتجربه است، قرقیزستان تیم بسیار قوی است و همه اینها بازی‌های سخت ما خواهد بود اما خدا را شکر ما تمام تلاشمان را کردیم و به‌جایی رسیدیم که امیدواریم بتوانیم با نتیجه خیلی‌خوبی برگردیم. 

مدال‌آوری در آسیا با توجه به نوپا بودن تیم ما چقدر محتمل است؟
احتمال مدال‌آوری را خیلی زیاد می‌دانم. اگرچه این رشته در کشور ما جدید و نوپاست ولی خدا را شکر همه ما پیش‌زمینه هاکی را در بخش اینلاین داریم. احتمال مدال‌آوری را نمی‌دانم اما امیدمان خیلی زیاد است. از زمانی که پیست یخ افتتاح شد ما تمام تلاش‌مان را کردیم که بچه‌ها را در اردو نگه داریم و آنها تمرین کنند و فعال باشند. من، آقای هوشیدری و مربی‌هایی که از خارج از کشور آوردیم، همه تلاش‌مان را کردیم که بچه‌ها با توجه به زمان و سابقه کم به سطح خوبی از هاکی روی یخ برسند. تیم ما جوان و به‌شدت با‌انگیزه است و همه این‌ها امید یک مدال خوب را می‌دهد. 
یعنی قول مدال می‌دهید؟
واقعیت اینکه هیچ وقت گفتن جمله «قول مدال می‌دهم» را دوست نداشتم. اما می‌توانم بگویم که این تیم پتانسیل آن را دارد. به‌جرات می‌توانم بگویم که هیچ شکی در توانایی این تیم ندارم ولی مطمئنم که بچه‌ها با نتیجه بسیار خوبی برمی‌گردند. مطمئنم با مدال برمی‌گردیم و تمام تلاش‌مان بر این است که بتوانیم رنگ این مدال را خوش‌رنگ‌تر کنیم. 

و سوال آخر؛ شما بازیکن-مربی و کاپیتان تیم ملی هستید. داشتن همزمان این دو مسئولیت برایتان سخت نیست؟
قطعا کار سختی است که هم بازی کنی و هم حواست همزمان به تیم و بازیکن‌ها باشد، از یک طرف شش‌دانگ حواسم باید به وظیفه‌ام به‌عنوان یک بازیکن باشد و از طرف دیگر کاپیتان هستم و باید حواسم به هم‌تیمی‌هایم باشد. مسلما مربی بودن از این‌ دو هم سنگین‌تر است. اما من مربی تیم هستم و سرمربی تیم امسال آقای هوشیدری هستند و پیش از این آقای صدقی بودند. حضور این نفر همیشه کمک بزرگی به من بود. درطول تمریناتی که داریم مسئولیت من در این عنوان‌ها بیشتر است ولی در مسابقات با حضور این دو نفر من تمرکز بیشترم را روی بازیکنی می‌گذارم و کار مربی‌گری را این دو بزرگوار انجام می‌دهند.