واترپلو مظلوم است؛ کمی توجه می‌خواهد

یگانه عصاری، خبرنگار:اگرچه اعزام تیم ملی واترپلو ایران به مسابقات آسیایی سنگاپور به‌دلیل مشکلات مالی در هاله‌ای از ابهام قرار داشت، اما با این اعزام یکی از بهترین اتفاق‌های ورزشی در سال جدید افتاد و واترپلوی ایران با کسب مقام نایب‌قهرمانی پس از 28 سال با اتکا به جوان‌گرایی موفق به تاریخ‌سازی با نسل جدید خود شد. البته این تیم یک‌بار دیگر در بازی‌های آسیایی جاکارتا 2018 و در شرایطی که شاید هیچ‌کس انتظارش را نداشت، موفق به خلق یک شگفتی شد و پس از 44 سال به مدال برنز رسید. امیرحسین رهبر، عضو تیم ملی واترپلوی ایران و یکی از این شگفتی‌سازان است که حالا نسل طلایی ایران لقب گرفته‌اند و خود را برای بازی‌‌های آسیایی هانگژو آماده ‌می‌کنند. او در گفت‌وگو با ‌«فرهیختگان» از خلق این شگفتی و شاهکار خود و هم‌تیمی‌هایش گفت. 

روزی که وارد رشته واترپلو شدید، فکر می‌کردید از شما به‌عنوان نسل طلایی نام ببرند و برای این رشته تاریخ‌سازی کنید؟
آرزو و هدف هرکسی که وارد ورزش می‌شود، تیم ملی است و آرزوی من همیشه این بود که روزی بتوانم پیراهن تیم ملی را به‌ تن کنم و مشوق اصلی من در این راه پدر و مادر و خانواده‌ام بودند. من برای اینجا بودن بسیار تلاش کردم و زحمت کشیدم. نقدهای زیادی را شنیدم و سختی کم نبود. شاید فکر نمی‌کردم نسل‌طلایی باشیم و تاریخ‌ساز شویم، اما خدا را شکر می‌کنم که این فرصت را به من داد که عضوی از این تیم باشم. امیدوارم با تلاش زیاد این موفقیت‌ها را ادامه دهیم. 
شما موفق به خلق یک شگفتی شدید در‌حالی‌که به سبب مشکلات مالی اعزام شما در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. 
به‌خاطر مشکلات ارزی و اقتصادی کشور هزینه اعزام ما برای فدراسیون سنگین بود و ما تا آخرین لحظه قرار نبود اعزام شویم، از سوی دیگر با توجه به غیبت ژاپن در این مسابقات، مدال‌آوری ما تقریبا قطعی بود و مسئولان فدراسیون تمام تلاش خود را کردند که ما به این مسابقات برویم. سه لژیونر ما هم در این مسابقات همراه ما نبودند و قطعا وجود آنها کمک زیادی به مدال بهتر و تیم می‌کرد. 

نقش چیریچ در این مدال چند درصد بود و با غیبت او چطور کنار آمدید؟
آقای چیریچ و آقای وحید رضایی هشت ‌سال تمام برای تیم ایران زحمت کشیدند. از هشت سال قبل با تکیه به جوان‌گرایی، نسل واترپلوی ایران را عوض کردند نمی‌توانم درصدی بدهم اما ما این مدال را مدیون آقای چیریچ و آقای رضایی هستیم، هرچند آقایان خاکبان و اکبرنژاد در این مدال بی‌تاثیر نبودند اما غیبت این دو نفر خیلی سخت بود و حضور آنها قطعا تاثیر بیشتری روی تیم داشت.

چقدر احتمال می‌دهید او دوباره به تیم برگردد؟
نمی‌دانم چقدر احتمال دارد که آقای چیریچ برگردد، اما می‌دانم که واترپلوی ایران مدیون چیریچ است و زمانی متوجه این غیبت می‌شویم که دیگر احتمال بازگشت نیست. او الان در تیم المپیاکوس مشغول کار است و امیدوارم که برگردد، چون در بازی‌های آسیایی برای کسب مدالی خوش‌رنگ به حضور چیریچ و آقای رضایی بسیار احتیاج داریم.

الان و پس از این تاریخ‌سازی چه انتظاری از مسئولان داری؟
واترپلو ورزش مظلومی است. نه آن‌طور‌که باید به‌لحاظ رسانه‌ای به آن توجه می‌شود و نه به‌لحاظ مالی حمایت می‌شود. من اصلا نمی‌خواهم رشته خودمان را با ورزش‌های پر‌درآمد مقایسه کنم ولی انتظارم از مسئولان این است که به ما به اندازه خودمان توجه شود. نه بیشتر و نه کمتر. واترپلو در کشور ما از ورزش بانوان هم مظلوم‌تر است. 

یعنی شرایط شما بعد از مدال جاکارتا هیچ تغییری نکرد؟
ببینید شما در یک سال احتمالا فقط یک‌بار این ورزش را به‌صورت پخش مستقیم از تلویزیون می‌بینید. این اسمش مشکل نیست، فاجعه است! این نسل و این بچه‌ها تاریخ را از نو نوشته‌اند، مدال‌هایی گرفتند که بی‌سابقه بوده است. باور کنید انتظارات من و ما زیاد نیست، فقط می‌خواهیم در حد خودمان، در حد یکی از این مدال‌ها ما را ببینند و به ما توجه کنند. اگر به همه ورزش‌ها رسیدگی شود، ایران در تمامی رشته‌ها پیشرفت چشمگیری خواهد داشت. 

بازی‌های هانگژو در پیش است و به‌نظرت چقدر می‌توان به مدال‌آوری مجدد امیدوار بود؟
سال گذشته که به‌خاطر کرونا بازی‌های آسیایی یک سال به تعویق افتاد، ما واقعا تحت فشار زیاد تمرین بودیم و با این اتفاق برنامه‌هایمان به‌هم ریخت، اما پس از صحبت‌های چیریچ و رضایی دوباره امیدوار شدیم و برای مسابقات تایلند تمرین کردیم. هیچ‌کس فکر نمی‌کرد ما در بازی‌های آسیایی 2018 موفق به مدال‌آوری شویم و کسی انتظارش را هم نداشت. اما به لطف خدا پس از 44 سال موفق به کسب یک مدال تاریخی شدیم و حالا کارمان برای هانگژو سخت‌تر است، چون رقبا ما را یک قدرت آسیایی می‌دانند و تمام تلاش خود را برای بردن می‌کنند. اگر ما می‌خواهیم دوباره موفق به مدال‌آوری شویم باید برنامه‌هایی که پنج سال پیش برای بازی‌های جاکارتا داشتیم را بیشتر کنیم. یعنی اگر آن زمان 4 اردو رفتیم الان نیاز به اردوی بیشتری داریم، چون کارمان سخت‌تر است.

با توجه به شرایط و اینکه تو الان یکی از نسل طلایی واترپلو ایران هستی، اگر به عقب برگردی باز هم این رشته را انتخاب می‌کنی؟
بله حتما. اگرچه رشته ما نه درآمد خوبی دارد، نه شهرت و معروف شدن و نه حتی در کشور ما متاسفانه تماشاگر زیادی دارد، اما من و هم‌تیمی‌هایم با عشق این رشته را انتخاب کردیم‌. من عاشق واترپلو هستم اما خواهش می‌کنم مسئولان اجازه ندهند افرادی که با عشق در این تیم هستند، دلسرد شوند و احساس ناامیدی کنند.