مرتضی آکشنه، خبرنگار: با وجود اینکه بسیاری از ارقام در لایحه بودجه 1402 رشد چشمگیری داشته اما در این میان سهم بسیاری از بخش ها، تناسبی با نیازهایشان ندارد. موضوعی که در بخش مربوط به نواحی روستایی و عشایری صدق می کند و آنچه مسئولین سازمان برنامه و بودجه برای این بخش از لایحه در نظر گرفته اند، با واقعیت های این بخش فاصله چشمگیری دارد. بر اساس آنچه مرکز پژوهش های مجلس درباره لایحه 1402 گزارش داده، سهم شفاف این مناطق از کل بودجه عمومی کشور برای سال اینده 0.97 درصد است که هر چند نسبت به قانون بودجه امسال، با رشد 17 درصدی همراه بوده؛ اما با توجه به جمعیتی که در این مناطق زندگی می کنند، فاصله معناداری با آنچه باید باشد، دارد. 
بر اساس آمارها، 21 میلیون ایرانی در مناطق روستایی زندگی کرده و یا در زمره عشایر ایران قرار می گیرند، جمعیتی که با توجه به سبک زندگی شان، سهم بسزایی در اقتصاد کشور ایفا می کنند. البته اگر بخواهیم سهم آنها را از جمعیت کل کشور در نظر بگیریم هم باید بگوییم که در پایان سال ۱۴۰۰، 24 درصد جمعیت ایران را شامل می شدند و طبق پیش بینی ها این میزان در سال 1415 به 19 درصد و تا سال 1430 به 16 درصد می رسد. هر چند که این آمار در سال 1335، 68.6 درصد بود که نشان از ریزش قابل توجه جمعیت عشایر و روستایی کشور و حرکت آنها به سمت شهرنشینی دارد، اما قطعا اگر بتوان زیرساخت های لازم برای زندگی آنها را در همان روستاها و مناطق عشایری تامین کرد، قطعا وضعیت جمعیتی هم تغییر خواهد کرد. 
نکته دیگر اینکه بر اساس گزارش مرکز پژوهش ها، مجموع میزان اعتبارات قابل احصای حوزه مدیریت و توسعه روستایی و عشایری از طرح‌ها، برنامه‌ها و تبصره‌های مربوطه، 19 هزار و 188 میلیارد تومان است که اگر بخواهیم این رقم را در مقایسه با سهم بیش از 20 درصدی جمعیت مناطق روستایی و عشایری در نظر بگیریم، باید عنوان کرد عملا سهم آنها از بودجه عمومی سال آینده رقم ناچیزی است و نمی توان انتظار داشت با چنین بودجه هایی تغییری در وضعیت زندگی و اشتغال این مناطق ایجاد شود.