نسرین رستمی، خبرنگار: دریاچه ارومیه که دیگر نیازی به تشریح وضعیتش نیست را باید یکی از بحران های زیست محیطی امروز کشور دانست؛ دریاچه ای که اگر نتوان آن را به روزهای اوج اش برگرداند، قطعا در آینده استان آذربایجان غربی و استان های همجوارش با چالش های جدی تری روبه رو می شوند. اما آنچه در خشک شدن دریاچه ارومیه کمتر مورد توجه قرار گرفته، سهم چاه هایی است که به صورت غیرمجاز حفر شده اند. چاه هایی که تنها به این استان محدود نمی شود و سهم قابل توجهی در آسیب زدن به منابع ابی زیرزمینی دارند. بر اساس گزارش تفریغ بودجه سال گذشته،  تا پایان سال 1400 در تمام استان های کشور 259 هزار و 212 حلقه چاه غیرمجاز شناسایی شده است، تعدادی که بخش قابل توجهی از آن یعنی 53 هزار و 869 حلقه اش تنها در استان آذربایجان غربی یا بهتر است بگوییم در شهرها و روستاهای حاشیه همین دریاچه بوده است. 
با نگاهی آماری به سهم این استان در چاه های غیر مجاز باید عنوان کرد آذربایجان غربی 21 درصد از کل چاه های غیرمجاز کشور را دارد؛ در حالی که تنها 2.2 درصد از مساحت ایران به این استان اختصاص پیدا کرده است. این نشان می دهد که منابع آبی زیرزمینی این استان با توجه به تعداد بالای چاه های غیرمجاز اسیب جدی دیده اند که نتیجه آن را می توان در وضعیت این روزهای دریاچه ارومیه دید.
البته با نگاهی به قرارگیری استان گیلان در رده دوم کشور از حیث دارا بودن چاه های غیرمجاز باید عنوان کرد اگر از حالا فکری به حال این استان و جلوگیری از این حفر چاه های غیرمجاز نشود، مشخص نیست در آینده نزدیک چه وضعیتی بر سر منابع زیرزمینی این خطه از کشور هم ایجاد می شود. موضوع چاه های غیرمجاز زمانی جالب تر می شود که بر اساس گزارش تفریغ، تهران هم با دارا بودن 29 هزار و 637 حلقه بعد از استان فارس با 30 هزار و 129 حلقه در جایگاه چهارم کشور قرار دارد، استانی که زنگ خطر منابع ابی سال ها است به صدا در آمده اما به نظر میرسد همتی از سوی مسئولین مربوطه برای جلوگیری از تکرار این حفر چاه های غیرمجاز و همچنین ممانعت از فعالیت همین تعداد چاه وجود ندارد.