محصول «هاشمی گلپایگانی»‌ها؛ انفعال مذهبی‌ها

مسعود فروغی سردبیر روزنامه فرهیختگان: در این ساعات پایانی سال ۱۴۰۱ که در تاریخ ایران سالی پر از تجربه‌های تلخ و شیرین است، باز باید درباره یک سوژه تکراری بنویسم. دبیر ستاد احیای امر به معروف که کوپن ماهانه اظهارنظرهای حاشیه‌ای دارد، این بار در آستانه ماه رمضان حرف‌هایی باب دل ظاهرگرایان زده است. شاید کسی بگوید حرف این بنده خدا آنقدرها دیده نشد و بی‌خیال شوید. اما اول اینکه حرف‌های جدید هاشمی گلپایگانی متأسفانه بازتاب داشته و دوم اینکه معتقدم این جنس حرف‌ها مثل ماده آتش‌زا فضا را آماده شعله‌ور شدن می‌کند و هیچ گروهی غیر از مدافعان انقلاب نمی‌توانند پادزهر این حرف‌های خطرناک را تولید کنند، برای همین متاسفانه باز باید درباره این سوژه تکراری نوشت.

او از مقام دبیر ستاد امر به معروف با لحنی تند درباره روزه‌خواری عده‌ای هشدار داده و از برخورد با آنها خبر داده است. معنای این حرف در آستانه ماه رمضان از منظر عمومی یعنی حداقل بخشی از حاکمیت تصور می‌کنند آنقدر حجم روز‌خواری بالاست که باید با لحن تهدید و تند با جامعه حرف زد. آیا واقعا اینطور است؟ آیا واقعا این حرف‌ها با مواضع علنی رهبر انقلاب درباره اینکه دین داری در جامعه ما رشد داشته در تناقض نیست؟ آیا کسی از مسولین سیاستگذار همدل این حرف‌های هاشمی گلپایگانی است؟ چون اولین معنا و البته بزرگترین معنای این حرف‌ها این است که اوضاع دین داری خراب است و راهی غیر از تهدید باقی نمانده. تازه خرج از جامعه متدین و خانواده شهدا با این تعبیر که خواسته آنها برخورد با این افراد است هم به روشنی به ما می‌گوید که با جامعه‌ای دو پاره مواجه هستیم که هنجارشکنی در آن یک قطب قوی است.

قبل از این درباره اینکه اظهارات امثال آقای هاشمی گلپایگانی بذر کینه‌جویی در جامعه می‌کارد حرف زدیم و این بار باید کمی جلوتر برویم؛ این مواضع تهدیدآمیز علاوه بر اینکه دوقطبی اجتماعی ما را تشدید می‌کند، مذهبی‌ها را هم منفعل می‌کند. چون به جای ایجاد فضای مثبت اجتماعی در تلاقی بهار و بهار قرآن که عموم جامعه ما را دربر می‌گیرد، از زبان مذهبی‌ها بخش دیگر جامعه تهدید شده‌اند و این یعنی اوضاع خیلی خراب است. درحالی که جامعه ایرانی عموما به آداب و سنن دینی احترام می‌گذارند، سند این حرف برگزاری سالانه مراسم محرم در لایه‌های زیرین جامعه بدون هیچ سازماندهی تشکیلاتی از بالاست. سند آن تغییر فضای جامعه در ماه رمضان هرسال است.

اگر بعضی «اندیشمندان ترسوی خودانقلابی پندار» ناراحت نمی‌شوند در نظرخواهی یک گروه پژوهشی (که بخشی از آن را در شماره پنج‌شنبه ۲۵ اسفند منتشر کردیم و بخش‌های زیادی ماند برای بعد) بیش از نیمی از خانم‌های کم‌حجاب در تهران به مناسک دینی پایبند هستند. توجه کنید این نظرخواهی از کل جامعه نیست و فقط در تهران است. کمی ترس و انفعال را کنار بگذارید و تصور نکنید فقط خودتان و گروه کوچک اطرافیان دین‌دار هستند.

روزه‌خوار نداریم؟ حتما داریم. افرادی که به هر دلیلی نمی‌توانند روزه بگیرند البته کم نیستند و توقع اینکه آنها به طور کامل خوردن و آشامیدن علنی نکنند عقلانی نیست. از آن طرف امسال مسافرت‌های نوروزی شاید نیمی از رمضان را دربربگیرند. ولی حتما غیر از این باز روزه‌خوار داریم که اگر با عقل جناب هاشمی گلپایگانی موضع بگیریم یعنی طبقه اجتماعی وسیعی دارند. چون اگر در فکر این آقایان روزه خواران حداقلی هستند نباید موضوع را ملی مطرح می‌کردند و نباید به این میزان منفعلانه موضع می‌گرفتند. می‌دانم این حرف‌ها تکراری است ولی باز تاکید می‌کنم به بازیکنی که چندین بار دروازه خودی را باز می‌کند و تازه خوشحالی پس از گل هم می‌کند، میدان ندهید!