کاراته نیاز به مدیری از جنس خودش دارد

با پایان مسابقات قهرمانی آسیا قطعا فدراسیون کاراته باید بازنگری در سیاست‌های خود داشته باشد تا نتایج اخیر در بازی‌های آسیایی که نه‌تنها برای کاراته ایران، بلکه برای ورزش ما از اهمیت فوق‌العاده‌ برخورداری است تکرار نشود. نتایجی که قطعا در حال حاضر تبدیل به نگرانی قهرمانان، پیشکسوتان و جامعه کاراته شده است و مهدی عموزاده دارنده نخستین مدال طلای تاریخ کاراته ایران در جهان نیز به آن اشاره کرده است. عموزاده دارنده یک مدال طلا و سه برنز جهان، دو نقره بازی‌های آسیایی و مدال طلای آسیا با انتقاد از عملکرد مدیریت فدراسیون کاراته، درخصوص نتایج اخیر نتایج تیم‌های ملی کاراته در قهرمانی آسیا صحبت کرده است. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با عموزاده را در ادامه بخوانید: 

تحلیل شما از عملکرد ضعیف کاراته ایران در مسابقات قهرمانی آسیا چیست؟
شرایط خیلی اسفناکی برای کاراته ایران است. در سالیان خیلی گذشته زیرساخت‌ها به‌گونه‌ای درست شد که قهرمانی ورزشکاران و تیم‌های ملی اتفاقی نباشد. بر کسی پوشیده نیست که برای موفقیت نیاز به تلاش است، اما در کنار آن باید مدیریت، برنامه‌ریزی و موارد دیگری نیز وجود داشته باشد. برخی از قهرمانان ما در تاتامی زندگی کردند و روی سانت‌به‌سانت تاتامی تجربه دارند و در ثانیه‌به‌ثانیه شرایط مسابقه بودند و قاعدتا حضور این بچه‌ها به‌عنوان مربی باعث انتقال تجربه و تربیت شاگردان موفق خواهد شد. در مدیریت نیز همان‌طور که مدیران خوبی داریم که از نیروهای انسانی خوبی استفاده می‌کنند، مدیرانی نیز داریم که اصلا مدیر نیستند. حسن طباطبایی یکی از کسانی است که به درد مدیریت کاراته نمی‌خورد و اصلا عرقی به این رشته ندارد. پنجاه‌وچند سال است که در این مملکت کاراته کار می‌شود و خیلی‌ها تلاش و زندگی خود را برای این رشته گذاشتند، اما برای طباطبایی اصلا قهرمانی، حذف، چهارمی و رتبه‌های کاراته مهم نیست. 

اعتقاد دارید دلیل روند نزولی کاراته اشتباهات مدیریتی است؟
همان‌طور که موفقیت به خاطر یک‌سری فاکتورهاست، در عدم موفقیت نیز یک‌سری فاکتورها در کنار هم جمع می‌شوند تا شکست بخورید. در درجه اول علت روند نزولی کاراته را مدیریت می‌دانم که حسن طباطبایی در راس آن و محسن آشوری نیز به‌عنوان مجری این سیاست‌ها در کنار او قرار دارد و باعث شده در حال حاضر به اینجا برسیم. بر کسی پوشیده نیست که این نفرات کاراته را نابود کردند و حداقل بعد از این نتایج باید استعفا بدهند و عذرخواهی کنند. جامعه کاراته نشسته است که کاراته ایران در مسابقات مختلف هفتم، ششم و چهارم شود؟ سابقه نداشته است که در کاراته آسیا، ما در رده‌های پایه این وضعیت را داشته باشیم. همیشه ما قهرمان یا نایب‌قهرمان آسیا بودیم، اما در حال حاضر شرایط ما این‌گونه شده است و آقایان سرشان را زیر برف کردند. از دوستان وزیر ورزش درخواست کردم که طباطبایی را بخواهند و از او بپرسند چگونه کاراته را به این شرایط رسانده است. 

با وجود تاکید شما به حضور مربیان قهرمان در راس تیم‌های ملی، اما ما با هدایت قهرمانانی که در حال حاضر مربیان تیم‌های ملی هستند باز هم نتایج خوبی نگرفتیم؟
یک زمانی به یک نفر یک ماشین بنز می‌دهید، اما می‌گویید حق ندارد بیش از 30 کیلومتر سرعت برود. ما مربیان فنی و قهرمانان را انتخاب می‌کنیم، اما به او تدارکات مناسب و حتی یک قرارداد نمی‌دهیم. آشوری یک مربی را انتخاب می‌کند و به او می‌گوید همین که او را برای تیم ملی انتخاب کرده است باید کلاهش را به آسمان بیندازد. مگر می‌شود یک مربی از زندگی، شغل و خانواده خود بگذرد، اما قرارداد نداشته باشد. بعد از این چند سال زمانی که علیرضا سلیمانی در ماه گذشته به‌عنوان سرمربی تیم‌های نوجوانان و جوانان انتخاب شد، گفت که بدون قرارداد کار نمی‌کند. موضوعی که باعث شد به دو نفر دیگر نیز حکم بدهند. با این شرایط و بدون ابزار حتی بزرگ‌ترین قهرمانان ما هم نمی‌توانند به موفقیتی برسند. این همان سیستمی است که آقایان گذاشتند و پاسخگوی آن نیز نیستند. مطمئن باشید با این فرمان اگر جلو برویم باز هم شکست خواهیم خورد. نتایج اخیر زنگ خطر را برای بازی‌های آسیایی سال آینده به صدا در آورد. 

در دوران مدیریت طباطبایی ما سالیان خوب قبل از المپیک توکیو را داشتیم که دستاوردهای خوبی در رده بزرگسالان کسب کرده و درنهایت به مدال المپیک نیز رسیدیم، اما بعد از المپیک به دلایلی ما در مسابقات جهانی و لیگ‌های جهانی شرکت نکردیم. این عدم حضور در مسابقات چقدر در نتایج ما تاثیرگذار بوده است؟
طباطبایی زمانی که به‌عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد، زیرساخت‌هایی وجود داشت و تا توانست از این زیرساخت استفاده کرد و سرمایه‌گذاری جدیدی انجام نداد. در آن مقطع که اوضاع خوب بود او همه هزینه‌ها را خرج المپیک کرد و رده‌های پایه را رها کرد. تفکر او این بود که با مدال المپیک ماندگار خواهد شد، اما کسی به او نگفته بود که برود و فقط توقع وجود داشت که زیرساخت و تیم‌های پایه را فراموش نکند. این نگاه مدیریتی آنقدر اشتباه بود که صفر تا صد به المپیک چسبید و هر چیزی نیز تا یک حدی نتیجه می‌دهد. اگر قبل از المپیک به تیم‌های پایه توجه می‌شد ما امروز نتیجه آن را می‌گرفتیم، اما تیم‌های پایه را رها کردیم و نتیجه آن نیز وضعیت امروز شد. 

فکر می‌کنید با توجه به پتانسیل نیروی انسانی کاراته ایران امکان بازپس‌گیری جایگاه‌مان را خواهیم داشت؟
یقین دارم که با توجه به پتانسیل کاراته ما، که از خیلی کشورها بیشتر است و درصورت حضور یک سیستم مدیریتی که به زیرساخت‌ها و تیم‌های پایه اهمیت بدهد، مجددا می‌توانیم به روزهای اوج بازگردیم. مدیریتی فعلی به جای نگاه ملی نگاه شخصی داشته است و نتیجه آن را نیز با موفقیت شخصی دریافت کرد. کسی که به‌عنوان مدیر قصد حضور در فدراسیون کاراته را دارد باید نگاه ملی داشته باشد و به نفع این رشته کار کند. مطمئن باشید با برنامه درست، کار روی رده‌های پایه و مدیریتی از جنس کاراته حتما دوباره موفق می‌شویم. مطمئن باشید اگر طباطبایی برود و مدیر بعدی نیز غیرکاراته‌ای باشد، باز هم موفقیتی نخواهیم داشت. امیدوارم حمید سجادی، وزیر ورزش لطفی به کاراته کرده و از کسانی در کاراته استفاده کند که از جنس این رشته باشند.