• تقویم روزنامه فرهیختگان ۱۴۰۱-۰۹-۳۰ - ۰۰:۱۵
  • نظرات روزنامه فرهیختگان۰
  • 0
  • 0

عجیب برای اروپایی‌ها یا نمایندگان معمولی فرهنگ شرق

انیمه ممکن است شما را گیج کند؛ زیرا گاهی اوقات، حتی اگر طرح کاملا‌ سرگرم‌کننده باشد نیز ارجاعات آن نامشخص هستند.

عجیب برای اروپایی‌ها  یا نمایندگان معمولی فرهنگ شرق

تاریخچه تفصیلی انیمه – بخش 2

انیمه ممکن است شما را گیج کند؛ زیرا گاهی اوقات، حتی اگر طرح کاملا‌ سرگرم‌کننده باشد نیز ارجاعات آن نامشخص هستند. انیمه اغلب در مورد چیزهای به‌ظاهر عجیب به ما می‌گوید، البته این سبک، برای کسانی طراحی شده است که می‌خواهند از سردرگمی خلاص شوند و شاید در فیلمی که قبلا تماشا کرده‌اند، چیز جدیدی را کشف کنند. آنها به اصالت انیمه ژاپنی پایبند هستند که در خود ژاپن نهفته است. مذهب، فولکلور، آداب‌ورسوم، همه اینها روی انیمه تاثیر گذاشته است.
ژاپنی‌ها به سنت‌های خود پایبندند اما در معرفی چیزهای جدید به فرهنگ خود نیز عالی هستند. قبل از اینکه ژاپن گرایش‌ها و نوآوری‌های غربی را بپذیرد، کشوری بسیار بسته بود که هیچ ارتباطی با جهان خارج نداشت. در مقطعی با هجوم اروپایی‌ها با ارزش‌ها و ایده‌های اروپایی مواجه شد و البته مورد تشویق دولت قرار گرفت. این موضوع کشور را به‌شدت تغییر داد. اصلاحات عصر میجی که در قرن نوزدهم انجام شد در‌واقع یک ترمیم نبود، بلکه مجموعه‌ای از پاسخ‌ها بود که منجر به تأسیس اولین دانشگاه به سبک غربی و عقد قراردادهای تجاری و دیپلماسی شدند. این موضوع نقطه عطف مهمی در تاریخ ژاپن محسوب می‌شود. همه این اصلاحات برای تقویت دولت امپراتوری آن زمان طراحی شد زیرا برای مدت طولانی، ژاپن یک مجموعه ایالت تکه‌تکه شده تحت حکومت شوگان‌ها بود. شوگان چیزی شبیه یک شاهزاده است. شوگان‌ها نیروهای خود یعنی سامورایی‌ها را داشتند و دائما‌ برای کسب قدرت می‌جنگیدند. بااین‌حال، در قرن 19، سرانجام قدرت امپراتوری غالب و بازیگران نقش سامورایی حذف شدند که البته ضربه بزرگی بر پیکره هویت ملی ژاپن بود. یک سامورایی هم در سلسله‌مراتب کشوری و هم برای مردم عامه، یک شخصیت مهم بود. اصالتی که در ژاپن بود و در فیلم‌های تاریخی دیده‌ایم، همراه با سامورایی‌ها از بین رفت.
آنها بر مذهب نیز تاثیر زیادی گذاشتند. ژاپن برای اروپایی‌ها عجیب به نظر می‌رسد، اما کاملا‌ نماینده معمولی فرهنگ شرق هستند. در ژاپن دو مذهب وجود دارد، شینتوئیسم و ​​بودیسم. بودیسم از چین به ژاپن آمد و در فرهنگ ژاپنی حل شد. ادبیات ژاپنی براساس زبان چینی است. بسیاری از افسانه‌ها و الگوهای فرهنگی از چین اقتباس شده و سپس دوباره مفهوم‌سازی شدند. چین، باستانی‌ترین تمدن در آسیای دور است که از نظر سیاسی و فرهنگی بر آگاهی همسایگان خود تاثیر زیادی گذاشته است. بودیسم و ​​شینتوئیسم ترکیبی کاملا‌ عجیب‌وغریب دارند. ژاپن مسیحیان زیادی هم داشت. آنها برای مدت طولانی مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند و این دوره در تاریخ ژاپن، یک نقطه دردناک است.این آزار و شکنجه را می‌توان با آزار و اذیت در امپراتوری روم مقایسه کرد. اکنون ژاپنی‌ها درحالی‌که شینتو و بودایی هستند، ازدواج متعارف مانند مسیحیان را دوست دارند، زیرا آن را یک سنت زیبا می‌دانند. آسیا پیش‌زمینه‌ای برای پذیرش چیزهای کوچک از غرب، بدون پرداختن به عمق آنها دارد. به‌عنوان‌مثال، برخی از کلیساهای تعطیل‌شده در چین، فقط به دلیل زیبایی، کاربری‌ای جز تزئین عروسی ندارند و آنها این سنت را دوست دارند. به‌هرحال، مسیحیان درصد بالایی از جمعیت ژاپن را تشکیل می‌دهند. شینتوئیسم دینی مبتنی‌بر اعتقاد به نیروهای طبیعت است. براساس نقش‌برجسته‌های شینتو، هر چیزی زندگی خود را دارد. این درمورد زندگی سنگ‌ها، ارواح مختلف مکان‌ها، خانواده‌ها، جنگل‌ها و خانه‌ها است. شینتو یک دین بسیار سازگار است که به‌طور یکپارچه با بودیسم ادغام شد. دوره‌ای بود که بودیسم، شینتو را کنار زد، اما در قرن نوزدهم، برعکس شد و شینتوئیسم مورد لطف دولت‌ها قرار گرفت. امپراتور ژاپن جانشین «آماتراسو» است؛ الهه و نماد خورشید. پرچم ملی ژاپن نیز خورشید را به تصویر می‌کشد. به همین دلیل آماتراسو یک چهره مهم است. هر خانواده ژاپنی نیاز زیادی به داشتن کامی مخصوص به خود دارد که در زبان ژاپنی به معنای خداست. همان‌طور که ممکن است به‌خاطر داشته باشید و اغلب در انیمه ظاهر می‌شود. این مانند چیزی نیست که ما از مسیحیت می‌دانیم. کامی‌های زیادی وجود دارند و می‌توانند مانند آماتراسو قدرتمند باشند یا می‌توانند زمینی و ضعیف باشند. به‌عنوان‌مثال، سوگومگامی یک موجود قدرتمند ساخته دست بشر است، هر جسمی با قدمت بیش از 100 سال می‌تواند تبدیل به سوگومگامی شود. کاسا-اوباکه یا کاراکاسا-اوباکه و باکه‌زوری وجود دارند که گاهی چتر و گاهی صندل هستند. شینتوئیسم به دلیل انعطاف‌پذیری‌اش با بودیسم، اسطوره‌ها، مخلوقات، شیاطین و بوداییان همزیستی دارد. در قرن نوزدهم، برای تقویت شینتو، امپراتور را یک مبلغ خدا می‌دانستند. از بسیاری از کلیساها خواسته شد که خود را شینتوئیست یا بودایی معرفی کنند که آنها را در موقعیت دشواری قرار داد، زیرا مرز مشخصی بین شینتوئیسم و ​​بودیسم وجود نداشت. پس از آن، این فرمان لغو شد. کلیساها به نوع ترکیبی بازگشتند. دروازه‌های معروف ژاپنی (توری‌ئی) یکی از نشانه‌های این آمیزه‌های بودایی ژاپنی است.
اگر بیش از 4-3 فیلم انیمه تماشا کرده و عبادت قهرمان داستان را دیده باشید، احتمالا‌ متوجه شده‌اید که مذهب هنوز برای ژاپنی‌ها مهم است، اما باید در نظر داشته باشیم که در اروپا این‌طور نیست.
 به نظر می‌رسد در ژاپن چیزی به‌عنوان صدمه‌زدن به احساسات مذهبی یک نفر وجود ندارد که کاملا‌ در غرب رایج است. به‌عنوان‌مثال، در ایالات متحده، کلیسای کاتولیک توسط هری‌پاتر یا مدونا مورد توهین قرار می‌گیرد و اغلب باعث اعتراض می‌شود. طبیعتا‌ هرچه قوانین بیشتری داشته باشید، احتمال شکستن آنها بیشتر است.
 ژاپن با دین خود در صلح است. فیلم‌های انیمه، شخصیت‌های تاریخی واقعی را نشان می‌دهند، ژاپنی‌ها بسیار میهن‌پرست هستند، و همچنین خدایان، حتی در آثار بزرگ مانند ناروتو دیده می‌شوند. اشاره به خدایان در فرهنگ پاپ غیرعادی است زیرا می‌تواند رسوایی ایجاد کند، اما در ژاپن، اگر یک بازی جنگی ژاپنی انجام می‌دهید، حتی می‌توانید با بودا مبارزه کنید. فرهنگ توده‌ای ژاپنی مملو از فرشتگان، شیاطین یا شخصیت‌هایی است که ما آنها را شخصیت‌های کتاب مقدس می‌نامیم، اما با آنها با احترام رفتار نمی‌شود.

نظرات کاربران
تعداد نظرات کاربران : ۰

یادداشتهای روزنامه فرهیختگانیادداشت

سهم طبقۀ متوسط از صنعت سریال‌سازی؛

«افعی تهران» از چه کسی انتقام گرفت؟

فرصتی برای تجدید ظهور «خوبی مردم ایران»؛

مفهوم ملت را زنده کردند

فیلم پرحاشیه «بیبدن» با قصه‌‌ای به‌اندازه از ایده‌ای مهم دفاع کرد؛

سینمای اجتماعی زنده است

درباره فیلم «بی‌بدن»؛

قصه‌گویی شرافتمندانه درباره قصاص

مصطفی قاسمیان، خبرنگار:

یک درامدی خوب و تماشاگرپسند

اهل ملت عشق باش؛

عشق و دیگر هیچ...

آقای کارگردان! چه داری می‌کنی با خودت؟!

آنتی ‌کانسپچوآل آرت ترک و کُرک و پَر ریخته حسن فتحی

مریم فضائلی، خبرنگار:

چشم‌هایمان گناه داشتند!

میلاد جلیل‌زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:

رویاهای شخصی‌ات را نفروش!

سریال پرطرفدار «حشاشین» چه می‌گوید؛

علیه شیعه یا علیه اخوان؟

راضیه مهرابی‌کوشکی، عضو هیات‌‌علمی پژوهشکده مطالعات فناوری:

فیلم «اوپنهایمر» به مثابه یک متن سیاستی

میلاد جلیل‌زاده، خبرنگار گروه فرهنگ:

از شما بعید بود آقای جیرانی

ایمان‌ عظیمی، خبرنگار:

دیکته نانوشته غلط ندارد

درباره هزینه‌ای که می‌شد صرف «هفت سر اژدها» نشود؛

چرخ را از نو اختراع نکنیم

فرزاد حسنی بعد از سال‌ها، به قاب تلویزیون آمد؛

بازگشت امیدوارکننده

در نقد بهره کشی «علی ضیا» از شهرت؛

از موج ابتذال پیاده شو

محمد زعیم‌زاده، سردبیر فرهیختگان:

در عصر پساواقعیت به احمد خطر حرجی نیست اما...

سیامک خاجی، دبیر گروه ورزش:

برای خداحافظی زود بود آقای جملات قصار!

محمدرضا ولی‌زاده، فرهیختگان آنلاین:

عجایب آماری دیدم در این دشت!

محمدامین نوروزی، مستندساز:

از این طرف که منم راه کاروان باز است...

فاطمه دیندار، خبرنگار:

برای درخشش سیمرغ‌های بلورین

محمد زعیم‌زاده، سردبیر؛

کدام سینما؟کدام نقد؟

حامد عسکری، شاعر و نویسنده:

فیلم دیدن با چشم‌های تار...

چهل و دومین جشنواره فیلم فجر؛

چند نقد بر فیلم سینمایی «آپاراتچی»

«صبحانه با زرافه‌ها»؛

یک وس اندرسون ایرانی تمام‌عیار

ویژه‌نامه جشنواره فیلم فجر؛

«صبحانه با زرافه‌ها»؛ معنازدایی از جهان

«صبحانه با زرافه‌‌ها»؛

تهش هیچی نیست، پس لذت ببر!

درباره فیلم جدید سروش صحت؛

قرار صبحانه با خودمان

هومن جعفری، خبرنگار:

مردی که سازش نمی‌کرد

در روزگار بی‌مایگی حضور قاف غنیمتی است؛

برای «قاف» و عمو اکبر

تولد قاف به میزبانی اکبر نبوی با همکاری «فرهیختگان»؛

«قاف» نمی‌خواهد متکلم‌ وحده باشد

میلاد جلیل‌زاده، خبرنگار گروه فرهنگ؛

هنوزم نقش بازی می کنی آقای فرخ نژاد؟