محمدرضا حاجی عبدالرزاق، خبرنگار:تیم ملی فوتبال ایران با یک نمایش نه‌چندان خوب مقابل آمریکا بازی را به این تیم واگذار کرد و از صعود به مرحله بعدی رقابت‌های جام‌جهانی 2022 قطر بازماند. درخصوص این دیدار اظهارات زیادی مطرح شده و خیلی صحبت‌ها و ناگفته‌های دیگر هم باقی مانده است اما در هر صورت همه روی یک مساله متفق‌القول هستند که بازیکنان ایران با وجود حواشی اخیر همگی زحمت خود را کشیدند و تلاش زیادی کردند تا سربلند میدان‌ها باشند. اتفاقی که در دیدار با ولز رخ داد اما مقابل انگلیس و آمریکا تا حدودی توأم با بدشانسی بود تا درنهایت باز هم رویای صعود محقق نشود. درخصوص این دیدار و اتفاقات آن و سبک و روش بازی تیم ملی دقایقی با پرویز مظلومی، عضو هیات‌مدیره استقلال و سرمربی اسبق این باشگاه به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

بازی با آمریکا چطور بود؟ متاسفانه این دیدار با شکست تیم ملی و حذف از جام‌جهانی همراه شد. 
بازی خوبی را شاهد نبودیم. زمانی که تیم ملی شکست می‌خورد دیگر نمی‌توان گفت بازی خوبی را ارائه کردیم و دیگر حرفی باقی نمی‌ماند. متاسفانه صعود نکردیم. این در حالی است که این بهترین فرصت بود تا بتوانیم برای اولین بار به مرحله حذفی رقابت‌ها صعود کنیم که این فرصت را از دست دادیم. 

از لحاظ فنی این دیدار چطور بود؟
ما در نیمه اول همان شیوه‌ای که از کی‌روش سراغ داشتیم را دوباره شاهد بودیم. البته او برای این بازی به ترکیب برنده دست نزده بود و فقط بیرانوند را در درون دروازه به حسینی ترجیح داد. این ترکیب جلوی ولز جواب داد. این در حالی است که اگر ما می‌خواستیم دفاع کنیم و به فکر تساوی بودیم تا با یک امتیاز به دور بعدی برویم باید فکر دیگری می‌کردیم و با یک سیستم و سبک دیگر جلوی آمریکا به میدان می‌آمدیم. ما در نیمه اول می‌خواستیم دفاع کنیم و به دنبال مساوی بودیم اما با گلی که خوردیم کار از کار گذشت و متاسفانه این نیمه را درحالی‌که اصلا خوب نبودیم شکست خوردیم. از سوی دیگر آمریکایی‌ها در این نیمه خیلی خوب بازی کردند. آنها یک گل زدند و چند گل هم نزدند و اگر خوش‌شانس بودند می‌توانستند با برتری پرگل‌تری به رختکن بروند. 

در نیمه دوم بازی چطور دنبال شد؟
در نیمه دوم ما برای رسیدن به گل مساوی تغییراتی را به‌وجود آوردیم و آمریکا هم برای حفظ نتیجه مهاجمان خود را از زمین بیرون آورد و تیمش را دفاعی کرد؛ هرچند شانس آوردیم که بهترین بازیکن این تیم یعنی پولسیچ که زننده گل آمریکا هم بود مصدوم شد و از زمین بازی بیرون رفت. آنها به تیم خود مدافع اضافه کردند اما باز هم تاکتیک ما برای گل زدن مناسب نبود. در این بین نیز سانترهای بی‌موردی را انجام دادیم که آنها توپ‌های ارسالی را مدام بر می‌گرداندند ولی بدون توجه به این امر روی این تاکتیک همچنان پافشاری می‌کردیم. به نظر من برای نیمه دوم باید راهکار جدیدی پیدا می‌کردیم تا به گل برسیم که متاسفانه این کار را نکردیم. در نیمه دوم فرصت خیلی خوبی داشتیم که به آمریکا گل بزنیم و موقعیت‌هایی هم داشتیم اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. 

پس اعتقاد دارید فرصت خوبی برای صعود از دست رفت؟
بله همین‌طور است. به اعتقاد من کی‌روش را آوردیم تا به انگلیس و آمریکا نبازیم اما متاسفانه از هر دو تیم شکست خوردیم. به نظر من تیم ملی نیاز به یک بازنگری جدید دارد، شاید هم این نظریه اشتباه باشد اما شما تیم ملی آمریکا را ببینید. کاپیتان این تیم 23 ساله است و با جوان‌گرایی و برنامه‌ریزی مناسب خود را به جام‌جهانی رساندند اما ما این کار را نکردیم. تیم ما هنوز از نفرات گذشته و بازیکنان قبلی استفاده می‌کند. ساختار تیم ملی هم مثل یک ساختمان قدیمی نیاز به بازسازی دارد و باید دست به جوان‌گرایی بزنیم. میانگین سنی تیم ملی بسیار بالا بود و باید هرچه سریع‌تر دست به این کار بزنیم. در هر صورت باید از بچه‌های تیم ملی تشکر کنم. آنها زحمت خود را کشیدند این در حالی است که یک نکته مثبت در این رقابت‌ها به پشتیبانی هواداران برمی‌گردد تا جایی که بازیکن آمریکا می‌گفت انگار ما داشتیم در خانه ایران بازی می‌کردیم. هواداران و رسانه‌ها در این مدت در اختیار تیم ملی بودند و از این تیم حمایت صددرصدی می‌کردند و کمتر در این مدت انتقادی از تیم ملی صورت می‌گرفت. همه پشت تیم ملی بودند اما متاسفانه تیم ملی و کادرفنی آن نتوانستند از این فرصت استفاده لازم را ببرند. یک خسته نباشید باید به بچه‌ها بگوییم که همه سعی و تلاش خود را کردند. 

نسبت به ترکیب تیم ملی در این دیدار انتقادی هم وارد است؟
روزبه چشمی که در بازی با ولز فرشته نجات ما بود و بهترین بازیکن زمین شد نباید یک دقیقه هم به او بازی می‌رسید؟ او در بازی قبلی ستاره میدان بود و با گلش گره کار را باز کرد اما از او یک دقیقه هم استفاده نشد. نمی‌دانم دلیل این اتفاق چه بود و باید کادرفنی در این خصوص توضیح بدهد و نباید در این مورد و ابهاماتی که وجود دارد فرار رو به جلو صورت بگیرد. کی‌روش باید توضیح بدهد که چرا تیم را به این شکل در زمین ارنج کرده است؛ چراکه تغییرات ما تغییرات مثبتی نبود. در هر صورت این دیدار و این جام هم گذشت و ما فرصت خیلی خوبی را از دست دادیم. باید از حالا به فکر آینده باشیم، جام ملت‌ها را درپیش داریم و اگر با این سبک و سیاق به استقبال این رقابت‌ها برویم باز هم نتیجه‌ای نخواهیم گرفت. باید تغییراتی داشته باشیم. 

چه تغییراتی مدنظر شما هستند؟
فکر و روش بازی باید تغییر کند. این را درنظر بگیرید که بازیکنان ما تهاجمی هستند و شکل فوتبال ما تهاجمی است و سیستم و روش تدافعی به فوتبال ما نمی‌خورد. این نگرش و دیدگاه ما در زمین باید در فوتبال ما عوض شود و بر همین اساس باید تغییراتی ایجاد شود. بنابراین اگر نتیجه می‌خواهیم باید روی نیمکت تغییراتی داشته باشیم چون اگر با این سیستم جلو برویم به هیچ جا نمی‌رسیم. 

استفاده از بیرانوند در درون دروازه برای این بازی انتخاب درستی بود؟
ای کاش وقتی به تیم برنده دست نزدند گلر هم از همانی استفاده می‌شد که در بازی قبلی به میدان رفت. حسینی در بازی قبلی بسیار خوب بود با این حال نمی‌توانیم بگوییم اگر حسینی بود گل نمی‌خورد. اما اگر می‌خواستند به ترکیب برنده دست نزنند باید به گلر هم دست نمی‌زدند. در هر صورت بیرانوند هم تلاشش را کرد تا در این بازی به میدان برود و این دیگر بستگی به تفکرات کادر فنی داشت که چرا این کار را کردند. 

این که ما مساوی می‌خواستیم و آمریکا با پیروزی صعود می‌کرد در سیستم و روش بازی ما تاثیرگذار نبود؟
چرا همین‌طور است. آمریکا در نیمه اول کار را تمام کرد و در نیمه دوم نتیجه را حفظ کرد. این در حالی است که آزمون در 45 دقیقه یک بار توپ به پایش نخورد و نمی‌دانم او آسیب دیده بود یا شرایط بازی نداشت. این موضوع باعث شد تا تیم ما در نیمه اول کاملا به لاک دفاعی رفته و همه فرصت‌ها را به آمریکا بدهیم تا این تیم در این نیمه به خواسته‌هایش برسد. روش نیمه دوم ما هم اشتباه بود چون دیدیم که این تیم مهاجمان خود را عوض کرده و به جای آنها مدافعان قد بلندی را به میدان آورد اما باز هم به سانترهای بی‌هدف خود ادامه داد و هرچه که فرستادیم مدافعان حریف آنها را دفع کردند. باید برای نیمه دوم روش بازی خود را عوض می‌کردیم که نکردیم. باید این دیدارها را یک بررسی اساسی کنیم و ببینیم نظر فدراسیون فوتبال چیست. آیا می‌خواهند با این روش ادامه بدهند یا اینکه تغییراتی در راه است. 

زمانی که کی‌روش آمد قرار بود یک مربی ایرانی مثل نکونام در کنار دست وی قرار بگیرد و در ادامه با این مربی به جام ملت‌ها برویم. 
بله درست است، باید ببینیم حالا که نکونام نیامده فدراسیون چه تغییری می‌خواهد در تیم ملی بدهد. این در حالی است که متعجب هستم که چرا مارکار به‌عنوان دستیار انتخاب می‌شود. البته احترام خاصی برای او قائل هستم اما این مربی در فوتبال کجا بوده است که او را دستیار می‌کنند؟ یعنی ما در ایران مربی نداشتیم که کنار کی‌روش قرار دهیم تا اینکه بخواهیم از آمریکا یک نفر را برای این کار بیاوریم. البته مارکار هم مقصر نیست و تقصیر به گردن آنهایی است که این انتخاب را کردند. این همه مربی داشتیم که می‌شد روی نیمکت باشند و برای آینده تیم ملی تجربه کسب کنند. به‌طور مثال وحید هاشمیان چه شد؟ او هم کنار تیم ملی بوده و زحمتش را کشید و در کنار اسکوچیچ تجربیات خوبی به دست آورد اما راحت از او گذشتیم. البته کسان دیگری هم بودند که می‌شد کنار کی‌روش باشند و ‌ای کاش از این فرصت برای آینده‌نگری استفاده می‌کردیم. متاسفانه این فرصت را از هم دست دادیم. 

نظر شما چیست؟ باید با کی‌روش ادامه بدهیم؟
خود من عقیده دارم که با این تفکراتی که کی‌روش دارد ما به جایی نمی‌رسیم. باید برای جام ملت‌های آسیا یک نقشه‌راه جدید پیدا کنیم. البته این روشی بوده که فدراسیون قبل از جام‌جهانی در این خصوص تصمیمش را گرفته بود و می‌خواسته این کار را بکند اما اینکه بعد بخواهند چه تصمیمی بگیرند دیگر خودشان می‌دانند. 

در این شرایط باید به مربی ایرانی اطمینان کنیم یا مربی خارجی درجه یک بیاوریم؟
ما باید مربی‌ای بیاوریم که تفکراتش به تفکرات فوتبال ما بخورد. ما بازیکنان تهاجمی خوبی داریم اما وقتی براساس سیستم‌ها و تاکتیک‌هایی که به‌وجود می‌آید فضا به آنها داده نمی‌شود این‌طور می‌شود که 45 دقیقه توپ به پای آزمون نمی‌خورد. باید تفکرات در تیم ملی عوض شود و باید کسی بیاید که بتواند نیروهای هجومی ما را به مسیر درستی هدایت کند. اینکه بخواهیم مدام تدافعی بازی کنیم این راه به جایی نمی‌برد. ما اگر بازی با ولز هم می‌باختیم هم مردم راضی بودند چون بچه‌ها یک فوتبال زیبا و تهاجمی بازی کردند و اگر شکست می‌خوردیم هم باید از آنها تقدیر می‌کردیم. بچه‌ها در این دیدار با جان و دل بازی کردند. در کل هم هرچه که داشتند در زمین گذاشتند و تلاش خود را کردند. وقتی شکست خوردیم دیدید که چطور اشک ریختند چون زحمت زیادی کشیدند و این‌طور نبود که آنها کوتاهی کرده باشند. 

شاید ایراد این باشد که ما مثل کشورهای مطرح آسیایی در فوتبال، به یک تفکر فوتبالی خاص پایبند نیستیم و مدام از روی ویچ‌ها به سایر مربیان و از سایر مربیان به ویچ‌ها تغییر سبک می‌دهیم. 
دقیقا همین‌طور است و اصلا برنامه‌ریزی برای آینده نداریم. باید برنامه‌ریزی شود و اگر واقعا می‌خواهیم فوتبال‌مان را از این شرایط خارج کنیم باید برخی تغییرات داده شود. باید برخی تفکرات از نیمکت گرفته تا درون زمین عوض شوند. اگر این‌طور بود خب با همان اسکوچیچ که زحمت کشید و تیم را بالا آورد به جام جهانی می‌رفتیم و او را نگه می‌داشتیم. 

ما برابر ولز خیلی خوب بودیم اما مقابل آمریکا نشانی از آن روز خوب نداشتیم. آمریکا خیلی خوب بود یا ما نتوانستیم آن نمایش را تکرار کنیم؟
آمریکا در نیمه اول خیلی خوب بود و کاملا سوار بازی بود و همه راه‌های نفوذ ما را بسته بود. ما عملکردی که مقابل ولز کردیم را در بازی با آمریکا نتوانستیم انجام بدهیم. جلوی ولز هم چون نیاز به برد داشتیم این تیم را شکست دادیم. در این دیدار کاملا تفکرات هجومی داشتیم و بچه‌ها دوندگی و حملات خوبی داشتند و می‌توانستیم بیشتر هم بزنیم. اگر این دیدار را نمی‌بردیم هم بچه‌ها شایسته تقدیر بودند چون فوتبال خوبی را بازی کردیم. اما در بازی آخر هم مثل بازی با انگلیس سردرگم، بدون هدف و برنامه بازی کردیم. اینکه توپ را بگیریم و مدام روی دروازه حریف سانتر کنیم یک سیستم قدیمی و اشتباه است. 

جام‌جهانی را تا اینجا چطور دیدید؟ کدام تیم‌ها شانس قهرمانی دارند؟
در وهله اول اینکه باید از قطری‌ها تشکر کرد چون با میزبانی خود آبروی آسیا را حفظ کردند. آنها خیلی خوب مسابقات را برگزار کردند و امکانات خوب و استادیوم‌های مدرنی را در اختیار تیم‌ها قرار دادند و واقعا آسیا را روسفید کردند. برنامه‌ریزی آنها بسیار عالی است. اما اینکه چه تیمی شانس قهرمانی است من فرانسه و برزیل را تا اینجای کار خیلی خوب دیدم هرچند آلمان تیم زیرکی است و معمولا دست خود را رو نمی‌کند. این تیم بسیار مرموز است و ممکن است دوباره چنین روشی را به‌کار گرفته باشد تا بدون آنکه تاکتیک‌های اصلی خود را لو بدهد تا مراحل بالایی بیاید و دوباره عنوان قهرمانی را از آن خود کند. بنابراین این تیم را هم نباید دست‌کم بگیریم. تا اینجا برزیل را هم تیم خوبی دیدم. در هر صورت وقتی فوتبال هجومی باشد زیبایی‌های خاص خودش را دارد و آدم لذت می‌برد ضمن اینکه اسپانیا هم تیم بسیار خوبی دارد و نشان دادند که برای قهرمانی برنامه‌ریزی کرده‌اند هرچند ممکن است اتفاقات دیگری بیفتد.