۱۴۰۱-۰۸-۲۸ - ۰۰:۱۵
۰
زهرا رمضانی، خبرنگار:شرط شهید شدن شهید بودن است؛ تک‌جمله نقش بسته بر صفحه مجازی حسین است که حالا باید با پیشوند شهید از او یاد کنید. جمله یادگار از شهید قاسم سلیمانی که حسین زینال‌زاده تلاش کرد نمونه‌ای برای آن شود. چه آن زمان که مسئول حوزه بسیج دانشجویی امام حسین(ع) دانشگاه شهید منتظری شد و چه در ایام اردوهای راهیان نور و کار اربعین که خادم‌الحسینی و خادم‌الشهدایی را تجربه کرد، چه در ایام برگزاری اردوهای آموزشی و جهادی و چه در همین اغتشاشات اخیر که جانش را پای میهنش گذاشت. او پنجشنبه‌شب برای برقراری آرامش کسبه‌های چهارراه عامل مشهد به‌همراه دیگر بسیجی‌ها و نیروهای انتظامی راهی این منطقه می‌شود تا دست اغتشاشگران را از سر کاسبان این منطقه کوتاه کند. حضور او و دوستانش اگرچه نتیجه‌بخش شد اما بهای گرانی داشت؛ بهای آن جان شهیدان زینال‌زاده و رضازاده از فعالان فعلی و سابق بسیج دانشجویی دانشگاه شهید منتظری مشهد بود. هر دو درکنار هم شب گذشته میهمان دانشجویان فردوسی مشهد در مسجد امام رضا(ع) این دانشگاه بودند تا هم‌نسلی‌ها و دانشجویان دانشگاه‌های مختلف با کسانی وداع کنند که روزگاری در صف اول خدمت به دانشجویان و مردم حضور داشتند. گویی سرنوشت این دو شهید از همان دانشگاه شهید منتظری با هم گره‌خورده بود؛ شهدایی که از این دانشگاه تا مسجد امام رضا(ع) دانشگاه فردوسی مشهد کنار یکدیگر بودند، هرچند روزی می‌توانستند دوشادوش یکدیگر قرار بگیرند و امروز پیکرشان بر دوش دانشجویان تشییع شود.
دوست شهدا رضازاده و زینال‌زاده:
دو شهید واقعه پنجشنبه پایه‌گذار هیات متحد دانشجویان در مشهد بودند
روشندل، یکی از دوستان شهیدان رضازاده و حسین زینال‌زاده گفت: «شهید رضازاده در سال‌های 97 و 98 به‌عنوان مسئول فرهنگی ستاد اربعین استان فعالیت می‌کرد و به همین دلیل در آخرین سفر اربعینی که در همان سال 98 داشتیم، این شهید به‌دلیل مسئولیتی که داشت برنامه‌ریزی‌های مختلف را برای اعزام دانشجویان به کربلا انجام می‌داد. او فردی به‌شدت باادب بود، به‌طوری‌که هیچ‌گاه با کسی که از او بزرگ‌تر بود، مخالفت نمی‌کرد. علی‌رغم اینکه اختلاف سنی کمی با او داشتم، اما هر بار نکته‌ای را به او می‌گفتم، تنها به گفتن چشم بسنده می‌کرد. به‌خاطر ندارم که او با فردی در موضوعی تندی کرده باشد.»
او با تاکید بر اینکه شهید زینال‌زاده هم مسئولیت بسیج دانشجویی دانشگاه‌های غیرانتفاعی را برعهده داشته است، اظهار داشت: «او برخلاف دانیال، فردی میدانی بود و در این حوزه به‌خوبی کارها را مدیریت می‌کرد. شهید زینال‌زاده، فعالیت‌های فرهنگی و جهادی مختلفی را در استان انجام داده بود و یکی از علاقه‌مندی‌هایش این بود که همیشه به حرم امام رضا(ع) برود و حتی آخرین عکسی که از او منتشرشده هم این موضوع را می‌بینیم. این دو شهید رابطه خیلی نزدیکی با هم داشتند و تقریبا از هم جدا نمی‌شدند.»
این فعال فرهنگی به فعالیت‌های شهدای اخیر اغتشاشات مشهد اشاره و تصریح کرد: «آنها پایه‌گذار هیاتی به نام هیات متحد دانشجویان در مشهد بودند. در این هیات که سال 95 شکل گرفت، دانشجویان از همه دانشگاه‌ها حضور داشتند و دلیل ایجاد این هیات هم آن بود که هر دو اعتقاد داشتند دانشجو در محیط هیات رشد می‌کند و به همین دلیل برنامه‌های متنوعی نیز از سوی این هیات برگزار می‌شد.»
روشندل با بیان اینکه فعالیت هیات متحد دانشجویان تا سال 98 به‌صورت دائمی دنبال می‌شد، اظهار داشت: «بعد از شیوع بیماری کرونا به‌دلیل اینکه دیگر شرایط برای گردهم جمع شدن دانشجویان در این هیات مانند قبل وجود داشت، تنها در شب‌های جمعه این هیات در حرم امام رضا(ع) برگزار می‌شد اما بستر اصلی جمع شدن دانشجویان مشهدی در قالب یک هیات از سوی این شهدا پی‌ریزی شد.»
او تصریح کرد: «هر دو شهید در دوران اربعین به کشور عراق می‌رفتند و در بازه‌ای که شهید رضازاده مسئول فرهنگی ستاد اربعین بود، درطول دوره پیاده‌روی اربعین در عراق حضور داشت تا بتواند کارهای مربوط را به‌شکل بهتری انجام دهد. این شهید فردی ضابطه‌مندی بود و ارتباط خوبی با دیگران برقرار می‌کرد. البته باید این را هم بگویم که کار تشکیلات برای هر دو شهید در حیطه کاری‌شان مهم بود و وقت زیادی را برای این کار می‌گذاشتند. در اصل آنها معتقد بودند دانشجویان باید در کارهای تشکیلاتی حضور پیدا کنند تا از این طریق با بستر فعالیت‌های تیمی آشنا شوند.»
دوست شهیدان زینال‌زاده و رضازاده به حضور آنها در کارهای خیرخواهانه اشاره کرد و گفت: «آنها با حضور در منطقه همت‌آباد که جزء مناطق حاشیه‌ای شهر مشهد به‌شمار می‌رود، به دانش‌آموزان بدسرپرست و بی‌سرپرست کمک می‌کردند، البته این کار را از طریق اردوهای جهادی و به‌صورت ماهانه دنبال می‌کردند، یعنی این‌طور نبود که برگزاری اردوی جهادی‌شان را منوط به بازه زمانی خاص کنند، بلکه قرارشان با دانشجویان دانشگاه شهید منتظری، دانشجویان غیرانتفاعی و هیات‌ها این بود که به‌صورت ماهانه در این مناطق حضور داشته باشند.»
روشندل گفت: «حتی اگر دانش‌آموزی نیاز به درمان یا دندانپزشکی داشت تا رفع کامل مشکل پای‌کار بودند و حتی به‌خاطر دارم در دوران اوج بیماری کرونا شبی دو تا سه‌هزار غذا در حاشیه شهر از طریق برگزاری همین اردوهای جهادی با حضور این شهدا توزیع می‌شد. این دو شهید هم‌دانشگاهی بودند و وقتی دانیال ترم آخر بود حسین وارد دانشگاه شد و در هیات نیز فعالیت داشتند و هم‌محله‌ای هم بودند و تقریبا با هم یکی بودند.»
مسئول سابق بسیج دانشجویی دانشگاه شهید منتظری:
برخورد گفتمانی با دانشجویان معترض راهکار شهید زینال‌زاده در اغتشاشات دانشگاه بود
مهدی خورشیدی، مسئول سابق بسیج دانشجویی دانشگاه شهید منتظری مشهد با بیان اینکه بیشتر با شهید حسین زینال‌زاده در ارتباط بودم، گفت: «این شهید جزء ورودی‌های سال 1400 در مقطع کارشناسی رشته برق این دانشگاه به‌شمار می‌رود و درکنار تحصیلش حضور پررنگی در برنامه‌های فرهنگی داشت. به‌طوری‌که او یک‌سال فرمانده حوزه بسیج دانشجویی امام‌حسین(ع) دانشگاه شهید منتظری بود و مسئولیت راهیان‌نور این حوزه، طرح ولایت کشوری و استانی و طرح خط امام استانی را نیز عهده‌دار بود.»
او به نحوه تعامل او با دیگر دانشجویان اشاره و تصریح کرد: «او همیشه در برنامه‌های مختلفی که از سوی تشکل‌ها برگزار می‌شد، حضور داشت و ارتباط صمیمانه‌ای هم با دانشجویان با دیدگاه‌های متفاوت داشت. هرچند شهید رضازاده چند وقتی از فارغ‌التحصیلی‌اش گذشته بود، اما در همین اعتراضاتی که در دانشگاه‌ها شکل‌گرفته، علی‌رغم اینکه در برخی مواقع توهین‌هایی نیز به شهید صورت می‌گرفت، هیچ‌گاه برخوردی با دانشجویان معترض انجام نگرفت. درحقیقت این شهید تمرکزش را بر این گذاشته بود که بتواند در فضای علمی باب گفت‌وگو را میان دانشجویان باز کند.»
مسئول سابق بسیج دانشجویی دانشگاه شهید منتظری افزود: «طی دوهفته اخیر اعتراض دانشجویی در این دانشگاه به اغتشاش کشیده شد اما در این شرایط شهید زینال‌زاده، تلاش داشت تا حالت گفتمانی را برای مواجهه با این دانشجویان انتخاب کند.»
این دانشجو به نحوه شهادت زینال‌زاده اشاره کرد و گفت: «حرف‌های مختلفی از اتفاقی که آن در چهارراه عامل رخ داده، منتشر شده است. آنچه ما می‌دانیم این است که اغتشاشگران برای اینکه مغازه‌داران حاضر در این چهارراه را با خود همراه کنند، به‌زور متوسل شدند و تلاش کردند با ایجاد ترس به هدف‌شان برسند، اما با حضور نیروهای انتظامی و بسیجی در منطقه متفرق شدند. در همین میان یکی از اغتشاشگران که سلاح سرد همراه داشت، با ضربه‌ای به موتور شهید دانیال رضازاده او را بر زمین می‌زند و با سلاح سرد به او حمله‌ور می‌شود.»
خورشیدی در همین زمینه خاطرنشان کرد: «وقتی شهید زینال‌زاده متوجه اتفاقی می‌شود که برای شهید رضازاده افتاده، برای نجات او می‌رود اما همان فرد با چاقو به این شهید هم حمله می‌کند و چون شدت جراحت واردشده زیاد بود، زینال‌زاده در همانجا به شهادت می‌رسد.»
دانشجوی دانشگاه شهید منتظری:
شهید زینال‌زاده در فعالیت‌های دانشجویی همانند یک فرمانده عمل می‌کرد
مصطفی محبی، فعال دانشجویی دانشگاه شهید منتظری و دوست شهید با تاکید بر اینکه به‌دلیل حضور آنها در فعالیت‌های بسیجی به‌خوبی آنها را می‌شناسم، گفت: «شهید رضازاده سال 94 از دانشگاه شهید منتظری در رشته برق فارغ‌التحصیل شده بود اما همچنان در فعالیت‌های جهادی حضور داشت. زینال‌زاده نیز مانند برادرم بود و همیشه در فعالیت‌های جهادی حضور داشت. این شهید مدرک کاردانی‌اش را از دانشگاه غیرانتفاعی بهار گرفته بود و بعد از آن برای تحصیل در مقطع کارشناسی رشته برق به دانشگاه شهید منتظری آمد و ترم‌های آخر تحصیلش را می‌گذراند که به شهادت رسید.»
او گفت: «زینال‌زاده، فرماندهی بسیج دانشجویی دانشگاه‌های غیرانتفاعی مشهد را برعهده داشت و به‌معنی واقعی یک فرمانده بود، یعنی اخلاق و خصوصیت‌هایی را که پیش‌تر از فرماندهان دفاع مقدس برایمان می‌گفتند در او می‌دیدیم. این شهید به‌راحتی با افراد مختلف رفاقت می‌کرد و توانایی مدیریت برای پیشبرد کارهای تیمی را داشت و این مولفه‌ها را می‌توان جزء شخصیت او تلقی کرد.» دانشجوی دانشگاه شهید منتظری تصریح کرد: «شهید زینال‌زاده حضور جدی در اردوهای جهادی و رفتار مهربانانه‌ای در این اردوها هم با دیگر شرکت‌کنندگان و هم مردم مناطق داشت. او حتی در موکب پذیرایی از زائران حضور پیدا می‌کرد و از سوی دیگر علی‌رغم اینکه شهید رضازاده فارغ‌التحصیل شده و عملا در بسیج محلات فعالیت می‌کرد، اما هرگاه که اردوی جهادی برگزار می‌شد، در این اردوها شرکت می‌کرد و این‌طور نبود که بگوییم رابطه‌اش با بسیج دانشجویی کاملا قطع شده بود.»
محبی به نحوه برخورد شهید زینال‌زاده با دانشجویان معترض در دانشگاه اشاره و تصریح کرد: «در این مدت هرگاه اعتراضی در دانشگاه شکل می‌گرفت، شهید همواره مراقب بود تا جلوی کشته‌سازی در دانشگاه را بگیرد و همه سعی‌اش را برای ایجاد شرایط آرام به کار می‌گرفت.»
او اظهار داشت: «شب حادثه بنده در قم حضور داشتم اما فیلم آن حادثه را دیده‌ام. طبق این فیلم و شنیده‌ها باید بگویم در خیابان عاملی -که کاسبان آن عمدتا کفش و کیف‌فروش هستند- از صبح روز حادثه درگیری‌هایی صورت می‌گیرد و اغتشاشگران با مغازه‌داران درگیر می‌شوند تا مغازه‌ها را ببندند و بعد از این اتفاق شهدا وارد میدان می‌شوند و آنچه در فیلم شهید رضازاده در روی زمین قرار دارد و قاتل دو ضربه چاقو به گردن رضازاده می‌زند و در این میان زینال‌زاده وارد می‌شود اما قاتل با دیدن او چاقویی به گیجگاه حسین می‌زند و همین مساله باعث شهادت او می‌شود.»
نظرات کاربران
یادداشت
آخرین اخبار