نسل جوان باید چشم‌انداز روشنی از آینده خود در کشور داشته باشد

سیدمحمد بطحایی، معاون آموزش‌های عمومی و مهارتی دانشگاه آزاد در تحلیل وقایع اخیر که در سطح دانشگاه‌های کشور اتفاق افتاده، بیان کرد: «همان‌گونه که در عموم تحلیل‌هایی که در اتفاقات اخیر صورت گرفته و صرف‌نظر از پایه و اساس هر تحلیل -که هرکسی مسائل مختلفی مانند اقتصاد، سیاست، تربیتی و آموزش‌های اجتماعی را در این اتفاقات موثر می‌دانند- به عقیده من همه این تحلیل‌ها در نقش بازر دشمن‌های کشور نقطه اشتراک دارند. دشمن حساب بسیاری روی اتفاقات باز کرده بود و هر فرد منصفی به نقش دشمن در اتفاقات اخیر اذعان خواهد کرد. باید از این اتفاقات برای آینده کشور درس گرفت؛ چراکه در غیر این صورت ممکن است با حادثه‌ای مانند فوت مرحوم مهسا امینی دوباره حوادث این‌چنینی در کشور رخ دهد، بنابراین باید عوامل تاثیرگذار را شناسایی و برای آنها برنامه‌ریزی کرد. به‌عقیده من دولتمردان و سیاستگذاران کشور در آینده باید به این مهم بپردازند.» او با اینکه نقش تربیتی در وقایع اخیر بسیار مهم است، اظهار کرد: «دانش‌آموزان در دوران مدرسه‌ آنچه را موردنیاز زندگی آینده است، تمرین نمی‌کنند، بنابراین اگر ما امروز با فارغ‌التحصیلانی مواجه هستیم که کنترل خشم و آینده‌نگری درستی از اقدامات خود ندارند؛ به زمان مدرسه و نظام آموزش‌وپرورش برمی‌گردد. نیاز است نظام آموزش‌وپرورش واکاوی جدی در این زمینه داشته باشد. البته به نظر من امید به آینده از مهم‌ترین مسائلی است که نسل جوان را به‌خود مشغول داشته و در حوادث اخیر نیز بسیار تاثیرگذار بوده است. نسل جوان باید چشم‌انداز روشنی از آینده خود در کشور داشته باشد. نوجوان و جوانان ما باید بدانند بعد از تحصیل چه آینده‌ای در زندگی برایشان به وجود می‌آید.»
بطحایی درخصوص مسئولیت دانشگاه در وقایع اخیر و نقشی که دارند، توضیح داد: «دانشگاه باید فضای مناسبی را برای بیان قاعده‌مند خواسته‌های دانشجویان ایجاد کند. به بیان دیگر دانشگاه خانه دانشجویان است و اگر آنان شکوه خود را در این محیط نداشته باشند، کجا لب به شکایت بگشایند؟ متاسفانه امروز این فضا در دانشگاه‌های کشور وجود ندارد.»
معاون آموزش‌های عمومی و مهارتی دانشگاه آزاد درباره اقدامات مناسبی که این دانشگاه در ایجاد فضای باز بین دانشجویان و دانشگاه ایفا کرده است، عنوان کرد: «دانشگاه آزاد در این سال‌ها اقدامات مناسبی را در این زمینه داشته اما هنوز تا رسیدن به اندازه ایده‌آل بسیار کم است. این فضا باید در دیگر دانشگاه‌ها نیز باز شود. تشکیلات دانشگاهی در جلسات مختلف باید مسائل مختلف کشور را با خیال باز و آزاد با یکدیگر در میان بگذارند. اگر این سوالات در دانشگاه پاسخ‌ داده نشوند، به سطح جامعه گسترش پیدا خواهند کرد، درنتیجه با ورود دونفر دیگر اتفاقاتی شبیه امروز در کشور به وجود خواهد آمد؛ بنابراین بسیاری از درس‌های دانشگاهی متناسب با نیازهای امروز دانشجویان نیست. دانشجویان در رشته‌های تحصیلی خود عالم خیلی قوی می‌شوند، اما در مهارت‌های اجتماعی ضعف دارند. در خوشبینانه‌ترین حالت فقط صرف علم به دانشجویان آموزش داده می‌شود. گروهی دیگر نیز -که تعداد بیشتری را تشکیل می‌دهند- به‌نوعی درس را رها و به نمره قبولی اکتفا می‌کنند و همه انرژی خود را صرف مسائل دیگر کرده‌اند. این فاصله بین دانشجویان باید متعادل شود و یک شرایط متعادل را ایجاد کرد.»
او با بیان اینکه باید اعضای هیات‌علمی پذیرای اشتباهات خود در مسائل آموزشی باشند، گفت: «باید بپذیریم که بخشی از مسائلی را که جوانان امروز فریاد می‌‌‌زنند؛ همان مسائلی است که دیروز در کلاس درس پاسخ داده نشده است. همچنین باید انعطاف ویژه‌ای در مباحث درسی دانشگاه ایجاد شود، برای مثال یک دانشجو مقطع کارشناسی باید 130 واحد را از کتاب‌های مشخص بخواند و نمره بگیرد. درنتیجه هیچ زمانی برای پرداختن به این مسائل نیست. لازم است مانند دیگر دانشگاه‌های دنیا این مسائل با گفت‌‌وگو میان دانشگاه با دانشجویان پاسخ داده شود.»