امید نظری گوهر، خبرنگار:طبق رصد اخبار و حواشی پیش از آغاز جام‌جهانی 2022 قطر به‌نظر می‌رسد در وضعیتی که روز شمار آغاز بیست‌ودومین دوره بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان روی عدد 15 متوقف شده است فارغ از امیدواری بیشتر فوتبال‌دوستان ایرانی نسبت به ماه‌های گذشته، نگاه و افکار چهره‌های سرشناس حوزه فوتبال نیز به تیم بیستم رده‌بندی فدراسیون جهانی فوتبال تغییر یافته و آنها دیگر یوزهای ایرانی را شانس اصلی قعرنشینی در گروه دوم مسابقات نمی‌پندارند. نکته اشاره شده نشان می‌دهد بازگشت خود‌باوری به اردوی شاگردان کی‌روش تنها به‌چشم علاقه‌مندان ایرانی‌ها نیامده و چند تغییر و تداوم بخشیدن به نکات مثبت، بزرگان فوتبال جهان را ناچار به عقب‌نشینی از صحبت‌ها و اظهارنظرهای پیشین و تغییر رویکرد کرده است. 

 بازگشت نقطه قوت سابق
همواره در طول تاریخ و به‌خصوص بعد از اهمیت پیدا کردن دیدارهای دوستانه برای آماده‌سازی تورنمنت‌های بین‌المللی یکی از رویکردها علاقه‌مندان این رشته به بی‌اهمیتی یا کم‌اهمیتی نتایج این رقابت‌‌ها بر‌می‌‌گشت، نکته‌ای که نمی‌توان با قطعیت بر صحت یا غلط آن صحه گذاشت اما باید با اطمینان اعلام کرد کسب نتایج در خور شأن برابر اروگوئه و سنگال به اندازه برنامه‌هایی مدنظر کی‌روش برابر شاگردان دیگو آلونسو و الیو سیسه اهمیت داشت، چون یکی از بزرگ‌ترین معایب دوران حضور دراگان اسکوچیچ پرورش ندادن و حتی تضعیف خود‌باوری تیم‌ملی ایران بود. 
برای مثال ما برابر آبی‌آسمانی‌پوشان آمریکای‌جنوبی شاهد عرض‌اندام بازیکنی مثل ابوالفضل جلالی بودیم که عملکرد 70 دقیقه‌ای او برابر اروگوئه بسیار تکامل‌یافته‌تر از دقایق حضورش در پیراهن تیم‌های سایپا و استقلال بود؛ نکته‌ای در ساق‌های بازیکنانی مثل صادق محرمی برابر حریفان اهل آفریقا و آمریکای‌جنوبی نیز دیده شد. به نظر می‌رسد شاید درک این موضوعات برای مخاطب عام فوتبال نیاز به کمی تفکر و تعقل داشته باشد، اما سرمربیان و کارشناسان خبره با نگاه سطحی متوجه تفاوت تیمی می‌شوند که در مقابل الجزایر تلاش می‌کرد ستاره‌محور به خواسته‌اش برسد، اما برابر اروگوئه و سنگال تمام حرکاتش روی محور تیم پایه‌ریزی شده بود. البته خود‌باوری اشاره‌شده محصول تلاش 57‌روزه کی‌روش در تیم ملی ایران نیست و ما در جام‌جهانی 2014 و 2018 با وجود اختلاف سطح فاحش با تیم‌های تحت هدایت الخاندرو سابه‌یا، هروه رنار، فرناندو هیرو و فرناندو سانتوس با تکیه به همین حربه عملکردی قابل قبول در مقابل آرژانتین، مراکش، اسپانیا و پرتغال داشتیم که بازگشت این موضوعات به افکار ملی‌پوشان ایرانی می‌تواند بزرگ‌ترین نگرانی تیم ملی انگلیس، ولز و آمریکا باشد. 

 اوج‌گیری در بهترین زمان ممکن
پیشرفت و تکامل برنامه‌ها و استراتژی‌های دنیای فوتبال در سال‌های اخیر باعث کم‌رنگ شدن تاثیر ستاره‌ها و بهبود جایگاه برنامه‌های گروهی شده است. اما به‌طور قطع حتی در این عصر نیز تیم‌های باشگاهی و ملی نیازمند حضور یک ستاره هستند که همه تصمیمات و حرکاتش در اطلاعات و آنالیزها نگنجد و در هر رقابت یک نکته غیرقابل پیش‌بینی برای ارائه داشته باشد که به‌نظر می‌رسد این خصوصیات در اردوی شاگردان کی‌روش به مهدی طارمی الحاق می‌شود. طبق شواهد درخشش مهدی طارمی در لباس تیم پورتو اتفاقی جدید برای فوتبال‌دوستان ایرانی و اروپایی نیست، اما بدون‌شک حک شدن اسم مهاجم 30ساله در جدول گلزنان لیگ قهرمانان اروپا بالاتر از اسامی بازیکنان سرشناسی مثل لیونل مسی، اولیویه ژیرو، لروی سانه و وینیسیوس جونیور موضوعی تحسین‌برانگیز است. از سوی دیگر مهدی طارمی در فصل 2023-2022 فراتر از یک مهاجم زهردار ظاهر شده است، چون او بارها در تقابل‌های شاگردان سرجیو کونسیسائو برابر اتلتیکو‌مادرید، کلوب‌بروژ و بایر‌لورکوزن از خودخواهی ذاتی مهاجمین دست کشیده و با پاس‌های تعیین‌کننده‌اش هم‌بازی‌های خود را در موقعیت گلزنی قرار داده است که این نکات باعث می‌شود بتوان بدون لحظه‌ای مکث طارمی را یکی از ستارگان فصل‌جاری لیگ قهرمانان اروپا نامید. 
همچنین حضور صادق محرمی در لیگ قهرمانان اروپا که منجر به تقابل با چلسی شد یکی از موضوعاتی است که روی تغییر نظر بزرگان فوتبال جهان تاثیرگذار بوده است. مدافع 26‌ساله دیناموزاگرب نتوانست به‌معنای واقعی کلمه یک شگفتی در این دوره از مسابقات رقم بزند، اما خارج شدن از زیر سایه استفان ریستوفسکی و اعتماد 410 دقیقه‌ای آنته چاچیچ باعث شد او بتواند ظرفیت‌های فوتبالیست‌های ایرانی را در بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان به نمایش بگذارد. 

 تحسینی که انجام شد
سرمربی 52‌ساله تیم ملی فوتبال انگلستان که پیش از نیاویختن کفش‌های ورزشی‌اش حضور در جام‌جهانی 1998 و 2002 را تجربه کرده است و در قامت سرمربی سه‌شیرها این کشور را بعد از 28 سال در بین 4 تیم برگزیده جام‌جهانی 2018 روسیه قرار داد، به‌دلیل احساس تغییر در اردوی تیم ملی ایران و شاید کمی واهمه در فاصله 18 ساعت بین پایان دیدار انگلیس برابر آلمان در لیگ ملت‌های اروپا تا آغاز دیدار دوستانه ایران برابر سنگال راه بین ورزشگاه ومبلی لندن تا موتیشن اینوست آرنای اتریش را می‌پیماید تا به نظاره عملکرد و آنالیز تیمی بنشیند که همچون رقابت دوستانه برابر الجزایر در مستطیل سبز سردرگم و بی‌نظم ظاهر نمی‌شود تا کسب تساوی برابر سنگال او را ناچار به تمجید از عملکرد تیم تحت هدایت کی‌روش کند که یک نمونه آن در روزهای اخیر با بازگو شدن کلماتی مثل «شاید ایران سورپرایز جام‌جهانی باشد» نمایان شد. همچنین سرمربی فوتبال آمریکا، گرگ برهالتر که در دوران جوانی گوی رقابت را به مدافعینی همچون توماس دولی، دوید رجیس، مایک برنس و الکسی لالاس واگذار کرده بود تا بر همین اساس نتواند در جام‌جهانی 1998 یانکی‌ها را همراهی کند برای هم‌سرنوشت نشدن تیم زیر نظرش با آمریکا تحت هدایت استیو سیمپسون تلاش کرد با بیان «ایران تیم با‌تجربه‌ای است که خط دفاعی بسیار مستحکمی دارد و رسیدن به آنان دشوار است» نکات مثبت شاگردان کی‌روش را به بازیکنان زیر نظرش گوشزد کند.  البته تمام تغییر نظرات در صحبت‌ها خلاصه نمی‌شود و می‌توان این مورد را در انتخاب‌ها نیز احساس کرد. سرمربی 54‌ساله تیم عربستان‌سعودی، هروه رنار که در جام‌جهانی 2018 در روزهایی که هدایت مراکش را برعهده داشت با مقاومت و ظرفیت تیم ملی ایران آشنا شد، در زمانی که خواست تیم‌های صعود‌کننده به مرحله یک‌هشتم را حدس بزند نام و رسم ایران را شایسته‌تر از آمریکا و ولز دانست. همچنین سنگربان اسطوره‌ای تیم ملی فوتبال ایتالیا و باشگاه اینتر‌میلان، والتر زنگا که حضور در جام‌جهانی 1986 و درخشش در چهاردهمین دوره این رقابت‌ها را در کارنامه‌اش می‌بیند، همچون رنار در برنامه توقعاتی شبکه الکاس قطر، ایران را به‌عنوان تیم دوم گروه‌ b‌ پنداشت. موضوعی که فردی مثل یاسین براهیمی با عقبه عملکرد شورانگیز در جام‌جهانی 2014 با پیش‌بینی خود آن را تایید کرد. 
همچنین باید اسم وائل جمعه و ماجد الخلیفی را در لیست افرادی که اعتقاد به صعود تیم ملی ایران به جمع 16 تیم دارند سیاهه کرد. البته موارد گفته شده بخشی از تغییر رویکرد افراد بزرگ جهان فوتبال نسبت به تیم ملی ایران است و افراد مطرح زیادی در رسانه‌های گوناگون از تیم تحت هدایت کی‌روش تعریف و تمجید کرده‌اند که طبق ظواهر این نکته برآمده از نتایج قابل‌قبول در 2 دیدار اخیر دوستانه، تزریق دوباره خودباوری به پیکره تیم ملی و درخشش فوتبالیست‌های ایرانی در اروپا است تا تیم ملی در حدفاصل چند ماه از شانس اصلی قعرنشینی تبدیل به شانس اصلی صعود به جمع 16 تیم برتر جام‌جهانی 2022 قطر شوند.