پرسپولیس بیشترین شانس را برای قهرمانی دارد

حمیدرضا اسکندری، خبرنگار:پرسپولیس بعد از تعطیلات موقت لیگ به‌خاطر برگزاری اردوی تیم‌ملی در اتریش همراه با انجام دو بازی دوستانه، به‌یک‌باره دچار افت شد تا حدی که از دو بازی مقابل تراکتور و سپاهان فقط یک امتیاز کسب کرد، اما سرخپوشان خیلی زود مجدد به ثبات رسیده و با کسب دو برد پیاپی جایگاه خود را در صدر جدول تثبیت کردند. شاگردان یحیی گل‌محمدی در هفته یازدهم که هفته پایانی قبل از جام‌جهانی به‌حساب می‌آید، در ورزشگاه آزادی میزبان مس‌کرمان هستند، تیمی که هنوز نتوانسته خودش را در لیگ برتر پیدا کند. برای ارزیابی شرایط پرسپولیس و همچنین تیم‌ملی و البته وضعیت دروازه‌بان‌ها بد ندیدم گفت‌وگویی با مهدی واعظی، دروازه‌بان سال‌های نه‌چندان دور پرسپولیس داشته باشیم. ماحصل گفت‌وگوی «فرهیختگان» را با این پیشکسوت در ادامه می‌خوانید.

پرسپولیس را چطور تیمی در لیگ بیست‌و‌دوم ارزیابی می‌کنید؟
پرسپولیس نسبت به فصل گذشته از هر نظر تیم بهتری شده است. بازیکنان بهتری در مقایسه با نفرات فصل پیش جذب شدند و هم اینکه این تیم به‌موقع در تابستان تمریناتش را آغاز کرد که نکته مهمی است. قطعا شرایط پرسپولیس در ادامه لیگ بهتر خواهد شد و در‌حال‌حاضر می‌توان گفت که تعدادی از بازیکنان این تیم مشکل بدنی دارند و این مساله روی مسائل تاکتیکی تیم هم تاثیر منفی گذاشته است. 

پس شما اعتقاد دارید که پرسپولیس در نقل و انتقالات تیم خوبی را بست؟
اعتقاد من این است که تغییرات صورت گرفته از دو جهت به‌نفع پرسپولیس بود. اول اینکه دست کادرفنی را برای اجرای تاکتیک‌های مختلف تیمی باز گذاشت و مساله مهم دیگر بحث میانگین سنی تیم بود که فصل پیش بالا رفته بود و برای این فصل با آمدن مهره‌های جدید پایین آمده است. این دو مساله در جهت پیشرفت تیم خیلی موثر خواهد بود و تا الان هم بوده است. نفراتی که در خط دروازه، دفاع، هافبک و حمله به پرسپولیس اضافه شدند اکثرا در سطح بالایی هستند. در فوتبال ابزارها تعیین‌کننده هستند و تیمی که قاعدتا مهره‌های بهتر و کامل‌تری داشته باشد کمترین نوسان را خواهد داشت. 

تغییراتی که یحیی گل‌محمدی در کادرش ایجاد کرد تا الان تاثیر مثبتی در پرسپولیس داشته است؟
یحیی برای این فصل تصمیم گرفت تفکرات جدیدی را به کادرش اضافه کند و مربیان کاربلد و رزومه‌داری را جایگزین سه‌دستیار خود کرد که به‌نظرم تصمیم درستی بود. تاثیرات این تغییرات را ما رفته‌رفته در مسائل تاکتیکی و بدنی سرخپوشان می‌بینیم. بعضا مشاهده می‌کنیم که پرسپولیس به‌یک‌باره در جریان بازی تغییر تاکتیکی می‌دهد و از 1-3-2-4 به 2-4-4 و حتی 3-3-4 تبدیل می‌شود. این شناور بازی کردن نشان از پیشرفت تاکتیکی تیم می‌دهد. برای همین اعتقاد دارم پرسپولیس با کادر بازیکنان و مربیانی که دارد در ادامه مسیر تیم بهتری خواهد شد. 

پرسپولیس در کنار اینکه خوب نتیجه می‌گیرد بعضا با انتقاداتی مواجه می‌شود که چرا خوب بازی نمی‌کند؟ آیا این انتقادات منطقی است یا نباید بیشتر از این از پرسپولیس انتظار داشت؟
همان‌طور‌که اشاره داشتم این فصل نفرات زیادی به پرسپولیس آمدند و تقریبا 70 تا 80 درصد تیم تغییر کرد. قطعا این نفرات برای هماهنگی بیشتر و بهتر نیاز به زمان دارند. یک‌سری از بازیکنان جدید هم از نظر بدنی در شرایط مناسب نیستند. بازیکنی مثل لوکادیا که نقش مهمی در حملات تیم دارد بعضی جاها از نظر بدنی کم می‌آورد. همچنین دیاباته هم شرایط بدنی ایده‌آلی ندارد و هر دو برای بازی کردن در کنار هم باید خودشان را از نظر قوای جسمانی به شرایط ایده‌آل برسانند. خط هافبک هم هنوز با نفرات جلو آنقدری که باید هماهنگ نیست. با این اوصاف اگر پرسپولیس ترکیب فعلی خود را حفظ کند و بدشانسی از لحاظ محرومیت یا مصدومیت بازیکن نیاورد، روزهای بسیار بهتری در انتظارش است. 

در یکی دو فصل گذشته ترس از پاس رو به عقب در پرسپولیس وجود داشت، از این جهت که حامد لک در بازی با پا به‌شدت مشکل داشت، آیا این مشکل الان رفع شده است؟
به نکته خوبی اشاره کردید. این مساله را از دو زاویه می‌توان بررسی کرد. اول اینکه قطعا بازی با پا نکته بسیار مهمی است که به کیفیت دروازه‌بان در این مورد بستگی دارد. با حضور بیرانوند ما دیگر چنین مشکلی را در پرسپولیس نمی‌بینیم. مساله دیگر به‌ نوع بازی حریف بر‌می‌گردد. اگر حریف پرس از جلو داشته باشد اگر دروازه‌بان و دفاع در بازی‌سازی ضعف داشتند باشند، این مساله تاثیر مستقیم در روند تاکتیکی تیم می‌گذارد. ناخوادآگاه تیم موقع پرس مجبور به بازی مستقیم می‌شود. اتفاقی که به‌نظر من فصل پیش از بازی با الهلال رخ داد و در چند بازی دیگر تکرار شد. اما الان شرایط تغییر کرده و بازیکنان خط دفاع و دروازه پرسپولیس در امر بازی‌سازی از عقب خیلی خوب عمل می‌کنند و بعضا اتفاق افتاده که بازیکنان پرسپولیس 50‌بار با بیرانوند پاسکاری کرده‌اند. این نشان می‌دهد کادرفنی پرسپولیس روی این ضعف تیمش کار کرده است. هر‌چند نقش بازیکنان در اجرای این تاکتیک هم بسیار مهم است. در فوتبال امروز که تیم‌ها به روش‌های مختلف پرس می‌کنند نقش دروازه‌بان‌ها که بازیکنان آزاد زمین به‌شمار می‌روند بسیار حیاتی است. تیمی که تحت فشار است در جایی گیر می‌کند توپ را به دروازه‌بان و به همان بازیکن آزادش می‌دهد و اگر او نتواند به‌موقع بهترین تصمیم را بگیرد توپ لو خواهد رفت. برتری عددی تیم‌ها زمانی به‌وجود می‌آید که تیمی دروازه‌بان بهتری در امر بازی‌سازی داشته باشد. 

شرایط برای قهرمانی پرسپولیس با رقبایی که دارد چقدر مهیاست؟
امسال سه چهار تیم مدعی داریم اما پرسپولیس بین سایرین تیم بهتری است. از این جهت که همه ابزارهای خوب را دارد و مهم‌تر از آن روندش سینوسی نیست و در نتیجه‌گیری ثبات بیشتری نسبت به رقبا تا اینجای فصل داشته است. طبیعتا تیم‌هایی که ثبات بیشتری داشته باشند بیشترین شانس را برای قهرمانی خواهند داشت. اگرچه نباید از تیم‌هایی مثل سپاهان و استقلال هم غافل شد؛ چراکه آنها هم تیم خوبی دارند و بازی مستقیم پرسپولیس با اینها تعییین‌کننده است. 

اگر بگوییم پرسپولیس یک تیم نتیجه‌گراست، اشتباه کرده‌ایم؟
ببینید علت عمده‌ای که پرسپولیس سمت نتیجه‌گرا بودن رفته تفکری است که در این تیم وجود دارد. کلین‌شیت کردن و گل‌نخوردن تفکر اول پرسپولیس به‌حساب می‌آید. تیم به این ایده‌آل‌ها رسیده که اول نباید گل بخورد. با گذشت 10 هفته از لیگ پرسپولیس کمترین گل خورده را داشته و کاملا مشخص است که این تیم در بیشتر دقایق بازی به این فکر می‌کند که گل نخورد. با توجه به اینکه امسال تیم‌های قدری در لیگ داریم امتیاز گرفتن برای تیم‌ها به‌مراتب سخت‌تر شده است. اما انتظاری که از پرسپولیس می‌رود این است که باید در بازی‌های خود حداقل 60 تا 70 دقیقه از مسابقه سوار بازی باشد. این مساله نیازمند یک بدنسازی قوی است که من آن را در این تیم فعلی نمی‌بینم. به این خاطر این تیم در دقایق خیلی کمتر بر حریفش تسلط دارد و با حداقل گل می‌برد. 

در‌مورد تیم‌ملی صحبت کنید، فکر می‌کنید تیم‌ملی ایران در جام‌جهانی چقدر شانس صعود از گروهش را دارد؟
حقیقت جام‌جهانی جای بهترین تیم‌های دنیاست و برخی کشورهای صاحب سبک به‌نوعی سبک خود را در این رقابت‌ها ارائه می‌دهند. قطعا بازیکنان آسیایی برای بازی با تیم‌های بزرگی مثل انگلیس ‌انگیزه و هیجان زیادی دارند. من نظرم این است که اگر ما به هر دلیل دراگان اسکوچیچ را با آن نتایج خوبی که گرفته بود برکنار کردیم پس با کادر جدید باید تیم بهتری شویم؛ چراکه این تغییرات به این بهانه ایجاد شد که ما با اسکوچیچ نمی‌توانیم در جام‌جهانی نتایج خوبی گرفته و شانس صعود داشته باشیم. پس الان انتظار از تیم ملی با کادر جدیدش بالا رفته که امری کاملا طبیعی است. طبیعتا من هم که سال‌ها تجربه بازی کردن دارم انتظارم از تیم‌ملی این است که از نظر کیفی بازی‌های بهتری را ارائه دهد و حتی از گروهش هم صعود کند. 

اینکه اعتقاد دارید تیم‌ملی باید از گروهش صعود کند به این معناست که فقط انگلیس را تنها تیم گروه ایران می‌دانید که امکان بردنش وجود ندارد.
به‌هر‌حال تیم‌ملی الان از نظر بازیکن شرایط خیلی خوبی دارد و نفراتی که در اختیار کادرفنی هستند اکثرا باتجربه و میدان‌دیده‌اند. من فکر می‌کنم حداقل می‌توانیم راهی مرحله بعد شویم. من آمریکا و ولز را در بازی‌های دوستانه تیم‌های خوبی دیدم. شک نکنید این دو تیم هم در کشورهای خود حسابی تحت فشار هستند که از این گروه صعود کنند و رویارویی ما با آنها یک رقابت برابر است. بازی در جام‌جهانی شرایط خاص خودش را دارد و همیشه تیم‌هایی هستند که همه را غافلگیر کنند. اعتقاد من این است تیم ما می‌تواند در گروهش بازی پایاپایی مقابل ولز و آمریکا انجام دهد. درواقع کی‌روش را آوردیم که شانس صعود داشته باشیم.