هفته پیش 23 مهرماه، کارزاری اینترنتی خطاب به سران کشورهای گروه 7 ایجاد شد که اصلی‌ترین خواسته آن «اخراج سفرای ایران و نمایندگان آن در سازمان‌های بین‌المللی واقع در این کشورها» بود. این کارزار با اشاره به اعتراضات و اغتشاشات یک‌ماهه در ایران، از وزرای خارجه‌ بریتانیا، کانادا، آمریکا، ژاپن، آلمان، فرانسه و ایتالیا خواسته تا در اعتراض به رفتار ایران نسبت به معترضان، ضمن نامطلوب خواندن سفرای ایران، آنان را اخراج کند. خواسته دیگر این کارزار، درخواست از تهران برای آزادی زندانیان سیاسی است. این کارزار توسط کاوه شهروز، فردی که از او به‌عنوان یکی از چهره‌های حامی تحریم ایران یاد می‌شود، در بستر «چینج» (پلتفرمی برای جمع‌آوری امضای آنلاین) ثبت شده است. آنچه این کارزار به‌دنبال آن است را «جیسون برادسکی»، مدیر سیاستگذاری سازمان «اتحاد علیه ایران هسته‌ای» که از سرسخت‌ترین حامیان تحریم ایران است، در توییتی عنوان کرده است. او خواستار آن شد که کشورهای گروه ۷ و اتحادیه اروپا جمهوری اسلامی را ازنظر دیپلماتیک منزوی کرده و از پیشنهاد تخفیف در تحریم‌ها خودداری کنند. 

  بی‌نام و نشان‌ها
نقش کاوه شهروز در این کارزار با توجه به سوابق وی، ابهامات درباره نقش‌آفرینی سازمان مجاهدین‌خلق (منافقین) و دولت‌های مرتجع منطقه همچون عربستان سعودی، امارات و همچنین لابی رژیم‌صهیونیستی را تقویت کرده است. شهروز که گفته می‌شود در جریان محاکمه منافقین در سال 67 دایی‌اش اعدام شده است، کارشناس اندیشکده راست‌گرای MLI بوده و سال‌ها برای اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران و جلوگیری از ایجاد هرگونه روابط دیپلماتیک بین کانادا و ایران لابی کرده است. او سپتامبر 2019 (مهر 98) یکی از افرادی بوده که با برایان هوک، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، دیدار و گفت‌وگو کرده است. در این جلسه علاوه‌بر شهروز، مریم معمارصادقی مدیر سایت توانا که پروژه میلیون دلاری از دولت ترامپ علیه ایران اخذ کرده بود نیز حضور داشت. شهروز عضو کمپین «تغییر و بازسازی» در مخالفت با تلاش‌های کنگره ایرانیان کانادا علیه تحریم و جنگ با ایران بوده است. او به‌نظر در قالب پروژه «ایران دیس‌اینفو» که وزارت خارجه آمریکا به معمارصادقی برای حمله به افرادی که مخالف تحریم‌های ترامپ علیه ایران بودند سپرده بود، مشغول‌به‌کار بوده است که همواره به کسانی که از سیاست فشار حداکثری ترامپ و تحریم همه‌جانبه علیه ایران انتقاد می‌کردند، حمله و تلاش می‌کرده‌ آنها را به دالان سکوت هدایت کند. سوده قاسمی، رئیس هیات‌مدیره کنگره ایرانیان کانادا در سال 2020 که شهروز عضو هیات‌مدیره سازمان آمریکایی «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» بود، در حساب توییتری خود نوشت: «کاوه شهروز به‌طور مداوم به بدنام‌کردن و انگ‌زدن به فعالان و روزنامه‌نگاران ایرانی‌تبار کانادایی و آمریکایی مشغول بوده است که با سیاست فشار حداکثری ترامپ علیه ایران مخالفند.» پس از اعتراض‌‌های گسترده به تهمت‌ها و حملات شهروز علیه روزنامه‌نگاران و فعالان ایرانی-آمریکایی در فضای مجازی، وی مجبور به کناره‌گیری از «مرکز اسناد حقوق‌بشر ایران» شد. 
در سال ۲۰۱۵ شهروز یکی از دو ایرانی نامزد از منطقه ریچموندهیل در رقابت‌های داخلی حزب لیبرال بود. در این رقابت، شهروز نامزد مورد حمایت رضا مریدی (نماینده لیبرال حامی نتانیاهو، رجوی و رضا پهلوی) و لابی اسرائیلی کانادایی بود. ایرانیان در ریچموندهیل به‌دلیل نگرانی از ورود نامزد مرتبط با مجاهدین (منافقین) به پارلمان کانادا، به رقیب شهروز رای دادند. شهروز در صفحه توییتر خود از دو چهره نام‌آشنای منافقین به‌عنوان «دوست» و «مربی» خود یاد کرده است. او با «تری گلاوین» و «اروین کاتلر» عکس دارد. گلاوین ژورنالیست دست‌راستی طرفدار منافقین است که پیش‌تر در نشنال‌پست خواستار حذف منافقین از لیست گروه‌های تروریستی کانادا شده بود. کاتلر نیز وکیل طرفدار فرقه رجوی است و سال 2013 مریم رجوی را به پارلمان کانادا برده بود. او در میتینگ‌های منافقین نیز حضور داشته و گزارشی هم درباره حذف منافقین از لیست گروه‌های تروریستی در اورشلیم‌پست دارد. 
این سوابق تیره باعث شد پس از اینکه نام کاوه شهروز در این کارزار مشخص گردید، اولین سوال ایرانیان خارج از کشور درباره گروهک‌ها و دولت‌های پس‌پرده این کارزار باشد. شهروز نیز با انتشار ویدئویی به زبان انگلیسی و زیرنویس فارسی، تلاش کرد توضیحاتی درباره این کارزار ارائه دهد. او در ابتدای این ویدئو تلاش کرد به اصلی‌ترین ابهام درباره این کارزار یعنی حامیان پس‌پرده آن بپردازد. شهروز این کارزار را مستقل از احزاب و دولت‌های خارجی و متعلق به گروهی بی‌نام و نشان به نام «ایرانیان برای عدالت و حقوق‌ بشر» معرفی و ادعا کرد که این گروه، در جریان هماهنگی‌های راهپیمایی اول اکتبر (9 مهر) در تورنتو شکل گرفته است. 
رسانه‌های فارسی‌زبان ضد ایران، فراخوان تجمع اول اکتبر را به حامد اسماعیلیون و «انجمن خانواده‌های جان‌باختگان پرواز پی‌اس ۷۵۲» مرتبط می‌دانستند. با این‌حال شهروز، شاخص‌ترین عضو این گروه را اسماعیلیون معرفی می‌کند. به‌نظر می‌رسد فعالیت کارزار در قالب یک گروه تازه‌تاسیس، به 2 دلیل باشد: 1- پاک کردن رد سوابق ضدایرانی شهروز  2- تشدید اختلافات در انجمن خانواده جان‌باختگان.  

  دیکتاتوری داغدار
در روزهای گذشته، همسر شهرزاد همتی و پدر مایا زیبایی دو تن از کشته‌شدگان پرواز هواپیمای مسافربری اوکراین، در مطلبی با عنوان «داستان انجمن خانواده‌های پرواز و بیراهه‌هایی که رفت» از رفتار‌های حامد اسماعیلیون انتقاد کردند. او که در ابتدا یکی از اعضای هیات‌مدیره انجمن بود، از «تک‌روی و تمامیت‌خواهی و خودکامگی حامد اسماعیلیون» گفته و اینکه در این انجمن هیات گزینش طراحی شده بود و در آن اگر جان‌باخته‌ای، گرایشات مذهبی داشته یا حتی با دولتی‌ها تصویری داشته، از روند دادخواهی حذف می‌شده. او البته نوشته که با اعتراض شدید برخی افراد، این روند متوقف شد. یکی دیگر از مسائل پرابهام، جمع‌آوری اعانه به‌بهانه دادخواهی بود. در سال گذشته انجمن با این روش 200 هزار دلار اعانه جمع کرد و امسال نیز با توجه به تحولات ایران، تاکنون به همان مبلغ 200 هزاردلار هدف رسیده است و این روند همچنان ادامه دارد.
نویسنده این مطلب که می‌گوید درحال نگارش کتابی با عنوان «دیکتاتوری داغدار» در همین زمینه است، یک پرسش اساسی از اسماعیلیون دارد و آن اینکه آیا «به‌طور شفاف به موضع دولت کانادا در قبال سرنگونی هواپیمای اوکراینی اشاره‌ای داشته است؟» او نوشته دولت کانادا طی جلسات خصوصی به برخی از خانواده‌ها به‌طور شفاف گفته «عمد و قصد و هدف ازپیش طراحی‌شده‌ای در این سرنگونی نبوده است.»
نویسنده این متن از بیراهه رفتن انجمن به‌مرور زمان نیز پرده برداشته و با اشاره به اصرار سخنگو و اعضای هیات‌مدیره انجمن در سال اول بر عدم سیاسی کردن موضوع، نوشت: «در تجمعات اولیه به‌ویژه در تورنتو به همین بهانه اجازه استفاده از پرچم سه‌رنگ شیروخورشید را نمی‌دادند» اما وقتی باور کردند که «بدون حمایت احزاب و گروه‌ها توان جمع‌کردن 50 نفر را نیز ندارند، به این موضوع تن دادند.»

  فشار فقط برای مردم ایران 
دومین موضوعی که شهروز در ویدئوی کوتاه خود به تشریح آن پرداخت، بسیار قابل‌تأمل است. او با اشاره به ادعای طرفداران نظام مبنی‌بر اینکه کارزار باعث سخت‌تر شدن زندگی آنان خواهد شد و ایرانیان خارج کشور برای تمدید گذرنامه و اخذ شناسنامه دچار مشکل می‌شوند، این ادعا را نادرست خواند و به این افراد اطمینان داد که «امور کنسولی می‌تواند با حضور سطوح پایین‌تر دیپلماتیک هم ادامه پیدا کند و برای آنها نیازی به سفیر نیست.» به‌عبارت ساده‌تر، شهروز و گروه بی‌نام‌ونشانش، کارزار را به‌گونه‌ای طراحی کرده‌اند که کوچک‌ترین خللی به زندگی ایرانیان خارج کشور وارد نشود. همین فرد اما حامی سخت‌ترین تحریم‌ها علیه ایران بوده و هست؛ تحریم‌هایی که بزرگ‌ترین لطمه را به زندگی مردم ایران وارد می‌کند. برای شهروز و گروهش، اخذ شناسنامه برای فرزندان تازه به‌دنیا آمده ایرانیان خارج کشور مهم است اما کودکان بیماری که به‌دلیل تحریم‌ها، کشته می‌شوند، نه. گروه او بر همین اساس از سران گروه 7 نخواسته تا تمام روابط دیپلماتیکش را با ایران قطع کند. برای او و همفکرانش، آنچه بر سر مردم ایران می‌آید، اهمیتی ندارد. 
هرچند هنوز به‌جز کاوه شهروز و حامد اسماعیلیون، سایر اعضای این گروه پنهان هستند اما با توجه به سوابق شهروز، درک اینکه در پس این گروه گروهک منافقین و کشورهای مرتجع منطقه و رژیم‌صهیونیستی به ایفای نقش می‌پردازند چندان دشوار نیست. این کارزار با حمایت لشکر سایبری منافقین و سایبری‌های متعلق به رژیم سعودی و ازسوی بسیاری از افرادی که غیرایرانی هستند، شکل گرفته است. این البته موضوع پنهانی نیست و شهروز نیز در ویدئوی خود به‌صراحت از حمایت بین‌المللی از این کارزار سخن گفته است.