محمد رمضانی، معاون گفتمان‌‌سازی و مطالبه‌گری بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان:شعار و رویکرد اصلی دولت سیزدهم مردمی‌سازی و مردم‌محوری در دولت به‌عنوان یک ایده محوری، حول سه شاکله سیاست اقتصاد و فرهنگ شکل گرفت، اما اگر بخواهیم نقد کلی به فضای دولت داشته باشیم باید اهداف و آرمان‌‌های دولت سیزدهم را مورد بررسی قرار دهیم، برای اینکه مردم متناسب با آنها به دولت رای دادند. یکی از اهداف اصلی این بود که مردم در جریان اقتصاد و مسائل فرهنگی و در جریان مسائل سیاسی رکن اصلی باشند. یعنی مردم در حوزه اجرا و نظارت نیز بتوانند به دولت کمک کنند. چون ما نمی‌‌توانیم با رویکرد دولت‌محوری، امید به این داشته باشیم که اتفاق خاصی در جامعه رقم بخورد. زمانی که این دولت چنین هدف و آرمانی را پیش می ‌برد، باید بررسی کرد که در این یک سال دولت توانسته به این هدف و به این ماموریت خود برسد یا خیر. زمانی که بررسی می‌‌کنیم، می‌‌بینیم که دولت در برخی از حوزه‌‌های خودش عملا ایده ‌ای برای مردمی‌بودن ندارد و در برخی از حوزه‌های دیگر علی‌‌رغم اینکه ایده‌هایی وجود دارد اما هنوز در طول این یک سال نتوانسته اقدام خاصی انجام دهد. یکی از چالش‌‌های اصلی دولت این است که بتواند ایده خودش را در حوزه‌‌های مختلف حکمرانی پیاده کند.
در عرصه اقتصادی ما چند چالش و مساله مختلف داریم؛ مقام‌معظم‌رهبری گفتند که ما در عرصه اقتصاد دچار چالش‌های جدی هستیم. در حیطه بورس عملا نتوانستیم تولید خاصی داشته باشیم و با توجه به نوسانات بازار بورس شاهد هستیم که با روی کار آمدن دولت عملا اتفاق خاصی در این حوزه نیفتاده است و چالش‌‌ها همچنان پا برجاست. در مسکن که عمده نیاز مردم است؛ همچنان شاهد افزایش قیمت هستیم. در بحث امور خارجه متاسفانه رویکرد همچنان کمی غیرشفاف است و مردم به‌صورت صریح و مناسب نمی‌‌دانند که رویکرد دولت نسبت به دولت گذشته در زمینه برجام تفاوت دارد یا خیر. چالش‌های قبلی همچنان پا برجاست.
نکته دیگری که پیرامون فضای آموزش‌وپرورش وجود دارد، این است که ما چالش‌های عمیقی داریم. آموزش‌وپرورش به‌عنوان بزرگ‌ترین نهاد جمهوری اسلامی که قریب به یک میلیون معلم دارد. در بحث تامین حداقل موارد مثل تامین معلم و کیفیت معلم دچار چالش است که عملا برنامه خاصی برای تغییر کیفیت معلم ندارد.
در بحث آموزش‌وپرورش، مساله این است که مسائل اولویت‌دار دیگری در کشور داریم. اگر مسکن و خوراک و پوشاک که نیازهای اولیه زندگی است نتواند تامین شود، عملا ما در سایر حیطه‌ها دچار مشکلات جدی می‌‌شویم. ارتباط این دولت را با فضای دانشگاهی را مثبت ارزیابی می ‌کنم. متاسفانه در دولت قبل زمانی که می‌خواستیم با مسئولان دولت ارتباط بگیریم، سخت بود و ارتباط در دولت جدید با وزرا برای مثال وزیر آموزش‌وپرورش بسیار آسان‌تر شده است. همچنان افرادی در بدنه دولت هستند که ما در ارتباط‌گیری با این افراد دچار چالش هستیم اما معتقدم که اکثر وزرا توانایی برقراری ارتباط را دارند و برخی وزرا نیز برنامه ماهیانه‌شان این است که با تشکل‌‌ها جلسه بگذارند و حرف‌‌ها را بشنوند.
اتفاقی که باید در زمینه دانشگاه ‌ها رقم بخورد این است که نهاد دانشگاه ما به سمت اسلامی شدن برود و ما چند سال بعد از انقلاب این رویکرد اسلامی شدن را داشتیم، اما به نظر می‌‌رسد هنوز ایده محوری در جهت تغییرات اساسی و تحول دانشگاه‌‌ها نداریم. اقدامات اولیه‌‌ای نیز که انجام می‌‌شود، در فضای دانشگاه فرهنگیان با همکاری وزارت علوم باعث شد که چالش هیات‌علمی در این دانشگاه برطرف شود. هیات‌علمی‌های بسیاری در دانشگاه ‌ فرهنگیان مجوز گرفتند تا بتوانند به بدنه اضافه شوند. بعضا در انتخاب روسای دانشگاه‌های مادر در استان‌ها که اهمیت بیشتری دارند دخالت‌‌های سیاسی می ‌شود؛ چه دخالت‌های نمایندگان مجلس و چه دخالت افرادی که خودشان را به نوعی پدرخوانده‌‌های سیاسی استان‌ها می‌‌دانند. اما با تمام این اوصاف رویکرد دولت سیزدهم امیدوار‌کننده است.
به نظر می‌‌رسد وزارت علوم و آموزش‌وپرورش باید خودشان را در مقیاس جامعه ببینند و به‌طور مثال وزارت علوم باید بتواند به سمتی برود که ارتباط بیشتری با صنعت داشته باشد، یا دانشگاه فرهنگیانی که با فضای وزارتخانه‌های علوم و آموزش‌وپرورش ارتباط دارد باید بتواند ارتباط این دو را بیشتر کند. دانشگاه‌‌هایی که در حیطه صنعت تخصصی هستند باید بتوانند ارتباط خود را زیاد کنند.