علی محمدی، قهرمان اسبق کشتی و داور برنامه «همه‌فن‌حریف»: کلیات «همه‌فن‌حریف» خوب است و به نظر من این جنس برنامه‌ها باید برای همه رشته‌های ورزشی، طراحی و تولید شوند. در برنامه‌های این‌چنینی نوجوانان و جوانان برای شرکت در رشته‌های ورزشی تشویق می‌شوند و علاقه‌مندان، الگوهای ورزش را از نزدیک می‌بینند. سه بزرگواری که در این برنامه داوری می‌کنند از اساتید برجسته کشتی هستند. البته در جزئیات برنامه مشکلاتی هست و دلیلش هم می‌تواند این باشد که سابقه ساخت این مدل برنامه را نداشتیم. شاید یکی از مشکلات این برنامه این بود که شرکت‌کنندگانی از همه نقاط ایران در مسابقه شرکت نکردند چون نمی‌دانستند چنین‌برنامه‌ای قرار است ساخته شود. اگر فراخوان داده شود این برنامه قابلیت دارد به رده سنی 19 هم برسد. با توجه به پتانسیلی که در کشور است اگر فراخوان داده شود در قالب‌های نیمه‌نهایی و نهایی بالای 100 هزار نفر ثبت‌نام می‌کنند. ما تقریبا در همه‌جای ایران سالن ورزشی داریم و همه افراد نزدیک به سالن کشتی هستند. شاید رسیدن به دورترین سالن کشتی برای یک نفر، نیم‌ساعت یا حداکثر یک‌ساعت زمان ببرد. در صورتی‌که یک‌سری از رشته‌ها در بعضی از استان‌ها اصلا سالن یا باشگاهی ندارند. ورزش کشتی طوری است که همه به آن دسترسی دارند. برای شرکت در «همه‌فن‌حریف» باید از قبل فراخوان داده شود تا هرکسی که علاقه‌مند به کشتی است بتواند در این برنامه ثبت‌نام کند. خیلی از افراد با استعداد هستند که انصافا قهرمانان به گرد پای آنها نمی‌رسند ولی کسی آنها را کشف نمی‌کند و این برنامه‌ای که ساخته شده دقیقا کشف استعداد است. من به یک‌سری جاها رفتم و به بچه‌هایی در روستاها برخوردم که در پارک و چمن ضعیف، کشتی کار می‌کنند. این‌ها استعداد است چون بدون تمرین، بدون مربی، بدون هیچ یادگیری فنی، کشتی می‌گیرند. باید روی این بچه‌ها تمرکز کرد و این امر شدنی است. در یک‌سری جاها من حاضر هستم کمک کنم تا این بچه‌ها کشتی را بیاموزند.
در «همه‌فن‌حریف» شرکت‌کننده عضو تیم ملی می‌شود
«همه‌فن‌حریف» جنبه سرگرمی دارد. درواقع هم سرگرمی، هم استعدادیابی و هم آموزش در کشتی را می‌توان در این برنامه دید. اما همین برنامه می‌تواند الگوساز هم باشد. منتها چون سری‌اول برنامه بود و در شرایط خاص و زمان خاص ضبط شد، فکر می‌کنم بهتر از این نمی‌توانستیم آن را جلو ببریم. شاید از 20 نمره به این برنامه 11 یا 12 بدهم چون سری‌اول برنامه است. اگر این برنامه سوم یا چهارم بود من به آن 3 هم نمی‌دادم ولی چون کار جدید و نویی است می‌توان روی این مانور داد که پیشرفت کند. در این برنامه شرکت‌کننده، عضو تیم ملی می‌شود، کنار ملی‌پوشان ما قرار می‌گیرد و برای مسابقات مختلف کار می‌کند.
نوجوانی که نمی‌تواند از حواشی دور بماند از ورزش خداحافظی کند بهتر است
ممکن است شرکت‌کنندگان ما با رسانه‌ای شدن‌شان، گرفتار یک‌سری حواشی شوند. اما به نظر من این اتفاق معضل نیست. نوجوانی که به جایی می‌رسد و بالاخره در منطقه خود او را می‌شناسند، اگر نتواند در منطقه‌ای که دارد خودش را حفظ کند بهتر است از ورزش قهرمانی بیرون برود. ما کسانی را داشتیم که بعد از تیم ملی هیچ دستاوردی برای کشور نداشتند. خیلی‌ها را می‌توانم نام ببرم. نوجوانی که نتواند خود را حفظ کند بهتر است برود. یک‌سری از کارها دست ما و مجموعه و رسانه است و یک‌سری کارها دست نوجوان و خانواده فرد است. اگر نوجوان نتواند خود را در این سطح حفظ کند بهتر است دنبال کار و زندگی خود برود و از ورزش دور شود.
آورده‌های این برنامه 4 برابر سریال «یاغی» است
اگر بگوییم سریال «یاغی» 30 درصد به ثبت‌نامی‌های باشگاه‌های کشتی اضافه کرده است، این برنامه قابلیت این را دارد که 4 برابر آن آورده داشته باشد. من که این سریال را ندیدم اما همه می‌گویند تعداد ثبت‌نامی‌های کشتی بعد از «یاغی» بیشتر شده است. باید بگویم که این برنامه قابل قیاس با «یاغی» نیست. این برنامه استعدادیابی است و کسی را نشان می‌دهد که می‌خواهد از صفر، قهرمان شود و هیچ راهی را بلد نیست. نکته‌ای که وجود دارد این است که خیلی از برنامه‌های تلویزیونی شکست می‌خورند و خیلی‌های دیگر ادامه‌دار هستند. مثلا سریال «پایتخت» اگر سری دهمش هم ساخته شود همه آن را دوست دارند. یا «عصرجدید» اگر ادامه‌دار باشد مورد پسند مردم است؛ چراکه موضوعات جدیدی به آنها اضافه می‌شود. اگر روی این برنامه هم سوژه‌های جدیدی اضافه شود هیچ‌گاه کمرنگ نمی‌شود. اما اگر چیز جدیدی به آن اضافه نشود و تفکر پشت آن نباشد شکست خواهد خورد.
