نسیم شیرازی، خبرنگار: تیم روئینگ دانشگاه آزاد اسلامی در دو بخش مردان و زنان قهرمان کاپ آسیا شد تا ملی‌پوشان دانشگاه آزاد اسلامی بعد از این رقابت‌ها که بیشتر برایشان جنبه‌ تمرین جدی را داشت راهی رقابت‌های قهرمانی جهان به میزبانی چک شوند. کاپ آسیا را شاید بتوان هم تمرین خوب قبل از مسابقه جهانی در نظر گرفت و هم می‌توان از جهت ریکاوری‌نشدن قایقرانان برای حضور در مسابقات جهانی بررسی کرد، ولی تفسیر افشین فرزام سرمربی تیم ملی قایقرانی از کاپ آسیا محک جدی زدن قایقرانان برای حضور در مسابقات جهانی بود. مسابقاتی که شاید الزامی هم به برگزاری‌اش در این گیرودار اعزام نبود، ولی به هر حال در تقویم کنفدراسیون آمده بود و می‌شد از آن برای آخرین آنالیز‌ها هم استفاده کرد؛ البته به شرط اینکه با اصل ریکاوری اختلاف پیدا نکرده و بچه‌ها را خسته راهی چک نکرده باشد. به هر حال شاید شیرینی این قهرمانی هم توانسته باشد اندک‌روحیه‌ای برای قایقرانان باشد تا با روحیه بیشتر به مصاف رقبای خود در دنیا بروند. رقابت‌هایی که این بار بهمن نصیری را هم در قالب تیم آذربایجان همراه به دارد. در ادامه گفت‌وگوی «فرهیختگان» با افشین فرزام، سرمربی تیم دانشگاه آزاد اسلامی و تیم ملی ایران را خواهید خواند.

در هر دو بخش خانم‌ها و آقایان قهرمانی کاپ یک روئینگ را به دست آوردید، از این اولی مقتدرانه بگویید.
چکیده‌ای از تیم دانشگاه آزاد اسلامی به مسابقات قهرمانی جهان در کشور چک اعزام شد. این رقابت‌ها 27 شهریور برگزار می‌شود و در واقع ما بخشی از تمرینات‌مان را در قالب این مسابقه دیدیم تا بچه‌ها بتوانند یک مقدار تحت فشار قرار بگیرند و به همین دلیل خیلی به شرایط رقبایمان در این مسابقات نظر خاصی نداشتیم و بیشتر سعی کردیم بچه‌ها بتوانند خودشان را محک بزنند و تحت فشار قرار بگیرند.

کدام تیم رقیب سرسختی برای دانشگاه آزاد اسلامی محسوب می‌شد؟
سایپا رقیب جدی‌تری برای ما بود و تیم عراق هم با توجه به اینکه راهی مسابقات قهرمانی جهان شد و یک ورزشکار المپیکی داشت که قبلا هم مدال‌آور آسیا بود، برای ما رقبای جدی‌تری بودند.

طی یک‌سال گذشته تمرینات تیم قایقرانی برای این رقابت‌ها به چه شکل بود؟
خیلی تمرکزی روی این مسابقه نداشتیم و با توجه به اینکه می‌خواستیم به صورت باشگاهی شرکت کنیم سعی کردیم در واقع از بچه‌هایی که خارج از تیم ملی هستند استفاده کنیم. به‌خصوص در بخش بانوان از دو نفر از بچه‌های رده سنی جوانان که عضو کلوپ قایقرانی بودند استفاده کردیم. در بخش آقایان هم سعی‌مان بر این بود از بچه‌هایی که قبلا در مسابقات شرکت نکردند استفاده کنیم. با این کار می‌خواستیم به این افراد میدان دهیم تا عملکرد خوبی از خود نشان دهند. این روش برای نفراتی که خارج از اردوهای تیم ملی هستند ایجاد ‌انگیزه‌ می‌‌کند.

کاپ دو آسیایی را هم در پیش دارید.
کاپ دو هم به میزبانی تایلند برگزار می‌شود و اگر تیم دانشگاه آزاد دوباره بخواهد ما در قالب تیم باشگاهی دانشگاه آزاد در آن مسابقات شرکت کنیم به‌طور حتم سعی می‌کنیم با یک تیم آماده در آن مسابقات هم حضور داشته باشیم.

تعویق بازی‌های آسیایی توی ذوق قایقرانان هم خورد. آیا کاپ آسیایی توانست روحیه آنها را برگرداند؟
با توجه به اینکه بچه‌ها سخت در حال تمرین برای حضور در بازی‌های آسیایی بودند شرایط روحی‌شان را به هم ریخت. این که یک سال دیگر باید تلاش و فشار تمرینات را تحمل کنند قطعا یک مقدار سخت خواهد بود. این گونه مسابقات نمی‌تواند جای بازی‌های آسیایی را پر بکند و فکر می‌کنم آذرماه امسال مسابقات قهرمانی آسیا را پیش رو داریم که احتمالا آن مسابقه می‌تواند یک مقدار تنوع در ذهن بچه‌ها ایجاد کند.

حمایت دانشگاه آزاد از تیم روئینگ برای شرکت در کاپ آسیا چطور بود؟
خودمان را عضوی از دانشگاه آزاد اسلامی یا دانشگاه آزاد اسلامی را عضوی از خودمان می‌دانیم و معمولا هم خیلی انتظارات زیادی از خودمان نداریم، ولی از دانشگاه هم جای تشکر دارد؛ چرا که تا جایی که برایشان مقدور باشد سعی می‌کنند حمایت لازم را داشته باشند. امیدوارم طبق وعده‌ای که داده شده در مهر ماه امسال از تیم‌هایی که عضو دانشگاه بودند و توانستند در مسابقات بین‌المللی نتیجه بگیرند تجلیل شود.

مدت‌هاست از شما بی‌خبریم، این سکوت ورزشی دلیل خاصی دارد؟
سعی کردم یک مقدار سرم به لاک خودم باشد و کارها را جلو ببریم، کمتر دیده شدم و سعی کردم خیلی هم در رسانه‌ها نباشم. خواستم یک مدت این گونه بگذرد تا ببینم بعدا شرایط به چه صورت می‌شود. دلیل خیلی خاصی ندارد اما شاید به روحیات خودم برمی‌گردد.

امکانات روئینگ ما نسبت به المپیکی که گذشت چقدر تغییر کرده است و چه چیزهایی برای نزدیک‌شدن به قدرت‌هایی چون ژاپن لازم است؟
نسبت به گذشته یک تعداد قایق وارد شد که استفاده از قایق‌ها در تمرینات تیم ملی و مسابقاتی مانند کاپ آسیایی نکته‌ مثبتی بود، ولی کشورهایی مثل ژاپن پیست‌های استاندارد زیادی در کشور خودشان دارند که می‌توانند تمرینات استاندارد و فنی‌شان را انجام دهند. با وجود اینکه آنها شرایط مناسب تمرینی در کشور خودشان دارند معمولا برای برگزاری اردوهای مشترک چندین ماه در سال را به اروپا می‌روند که این‌ها هزینه دارد ولی به‌هرحال می‌تواند یک سرمایه‌گذاری خیلی خوب برای پیشرفت تیم باشد.

چالش‌های مسیر تیم ملی قایقرانی برای حضور در بازی‌های آسیایی و رسیدن به المپیک و ثبت عملکرد بهتر از نگاه شما چیست؟
با توجه به اینکه قایقرانی یک رشته‌ استقامتی است و بچه‌ها تقریبا 11 ماه در سال را باید تحت فشار تمرینات باشند فکر می‌کنم بزرگ‌ترین دغدغه‌ ما این است که بتوانیم در جای مناسبت‌تری از دریاچه‌آزادی که امکانات خوبی از نظر اسکان و پیست داشته باشد تمرین کنیم. این موضوع هم از لحاظ فنی مثمر ثمر است و هم اینکه در دنیا عرف است که تمرینات در یک مکان مشخص معطوف نشود و مدام مکان تمرینی را تغییر دهیم که همین تنوع مکان می‌تواند روی روحیه بچه‌ها اثر‌گذار باشد. به‌هر‌حال حمایت‌های مالی که می‌تواند صورت بگیرد قطعا بی‌تاثیر نخواهد بود.

رفتن به اردوهای برون‌مرزی و قولی که کمیته ملی المپیک برایش داده بود به کجا رسید؟
اردوی برون‌مرزی در دوران ریاست قبلی کمیته ملی المپیک وعده داده شده بود و قبل از این که بتوانیم به زمان مناسب برای برگزاری اردوها برسیم بازی‌های آسیایی کنسل شد و اردوها هم تحت تاثیر قرار گرفت و الان با توجه به تغییر رئیس کمیته ملی المپیک، فکر می‌کنم ستاد بازی‌های آسیایی باید مجدد تشکیل شود تا ما بتوانیم درباره این موضوع به بحث و گفت‌وگو بپردازیم.

در نظر گرفتن سهمیه قطعی از حالا برای المپیک پاریس از سوی قایقرانان متوقعانه است؟
می‌توانم برای سهمیه پاریس از الان قاطعانه صحبت کنم؛ می‌توانیم سهمیه بگیریم اما فکر می‌کنم در این رقابت‌های قهرمانی جهان که هفته آینده برگزار می‌شود و در انتهایش کنگره سالیانه انجام می‌شود، آن جا قوانین جدید کسب سهمیه مطرح می‌شود و ما باید منتظر باشیم تا ببینیم چه شرایطی را برای کسب سهمیه در نظر می‌گیرند که من دقیق‌تر بتوانم نظرم را اعلام کنم.

بهمن نصیری را هم در این رقابت‌ها می‌بینید، از این تقابل با شاگردتان که ارتباط خوبی هم با هم دارید بگویید.
بله. بهمن نصیری را می‌بینم و قطعا خیلی خوشحال می‌شوم که او را می‌بینم و از همین حالا برایش آرزوی موفقیت دارم. به هر حال ورزشکار من بوده و قطعا هر جای دنیا که پارو بزند به‌عنوان یک ایرانی می‌تواند باعث افتخار باشد. خیلی خوشحالم که می‌توانم آن جا  ببینمش، درست است که ارتباط خیلی خوبی با هم داریم. از اینکه به دنبال خواسته‌ها و اهداف خودش است، اصلا ناراحت نمی‌شوم و قطعا با توجه به رسیدن به هدف‌هایی که برای خودش در نظر گرفته صلاح دانسته جای دیگری پارو بزند و این تصمیم را گرفته که من به تصمیمش احترام می‌گذارم.

حرف پایانی شما برای قهرمانان روئینگ ایران؟
بچه‌ها تمرینات سختی را پشت سر می‌گذارند و واقعا جای تقدیر دارد که با این شرایطی که وجود دارد خودشان را تحت فشار قرار داده و سختی‌ها را تحمل می‌کنند و امیدوارم به‌زودی بتوانند به نتایج خوب و دلخواهشان برسند. در این صورت ‌انگیزه بیشتری هم در خودشان و هم ورزشکارانی که هنوز به سطح ملی نرسیدند ایجاد می‌شود. ورزشکاران می‌توانند از آن موفقیت‌ها درسی بگیرند و با‌ جدیت بیشتری به تمرینات‌شان ادامه دهند.