امید نظری‌گوهر، خبرنگار: در روزهایی که فوتبال ایران به محل تحسین و تمجید ژوزه مورایس تبدیل شده است و هواداران باشگاه آبی پایتخت با حمایت از مربی خود، ریکاردو ساپینتو قصد دارند اتفاقات خوشایند فصل گذشته را تکرار کنند، اوضاع در استان آذربایجان‌شرقی باب میل پیرمرد کهنه‌کار اهل روسیه پیش نمی‌رود. تیم تحت هدایت قربان‌بردیف در حالی باید غروب دوشنبه برابر گربه سیاه خود آلومینیوم اراک قرار گیرد که در این 4 هفته دستاوردش ثبت آمار 2 تساوی، 2 شکست، 4 گل زده، 6 گل خورده و ایستادن در رتبه پانزدهم بوده است تا این نتایج منجر به مواجهه زودهنگام مرد 70 ساله با نوک تیز کلمه و انتقاد از سوی هواداران و اصحاب رسانه استان آذربایجان‌شرقی شود؛ اتفاقی که می‌تواند متوقف‌کننده باشگاه‌های اینترمیلان و بارسلونا در لیگ قهرمانان 2010- 2009 را، با مربیان نامداری همچون جان‌توشاک، جورج‌لیکنز و مصطفی‌دنیزلی هم سرنوشت کند. از آخرین موفقیت پرشورها در مسابقات لیگ برتر یعنی ایستادن در جایگاه سوم فصل فوتبالی 1396-1395، 1949 روز می‌گذرد و در این بازه زمانی تنها ساکت الهامی به دلیل قهرمانی در سی‌و‌سومین دوره جام حذفی مورد کم‌لطفی قرمزدلان قرار نگرفت. البته بدون شک بعضی از نفرات نخست نیمکت تراکتور لایق انتقاد و اخراج بوده‌اند اما بی‌گمان در تیم تحت هدایت بردیف فارغ از نکات منفی و ناراحت‌کننده مسائل امیدوار‌کننده نیز دیده می‌شود تا با بررسی تمام جوانب نتوان سرمربی اسبق روبین‌کازان، روستوف و غیرت‌قزاقستان را در زمره مربیان مایوس‌کننده فعلی فوتبال ایران قرار داد.

   تغییر معیارها در تبریز
بدون هیچگونه شک و شبهه یکی از بزرگ‌ترین دلایل تبدیل تراکتور از تیمی در قواره کسب عنوان قهرمانی به باشگاهی در حد و اندازه‌های جنگیدن برای عدم‌سقوط به لیگ آزادگان در خریدهای بی‌کیفیت نماینده فوتبال استان آذربایجان‌شرقی خلاصه می‌شود اما طبق شواهد و قرائن به نظر می‌رسد افکار بردیف به مربیان گذشته تبریزی‌ها شباهت ندارد و او برای رسیدن به خواسته‌های مدنظرش با سختگیری بیشتر، بازیکنانی در خور شأن تیم تحت هدایتش را بر‌می‌گزیند. متر و معیارهای حاکم شده توسط بردیف تا این لحظه باعث جدایی بازیکنانی همچون محمدرضاخانزاده، آریا برزگر، محمدرضا عباسی، مرتضی خراسانی شده است تا این مربی را بتوان در گروه مربیان سختگیر و دقیق در جزئیات دانست.
اتفاق اشاره شده شاید در کوتاه‌مدت باعث شود منابع مالی این باشگاه هدر برود اما به‌طور قطع به مدیران و افرادی که بدون نظر تصمیم‌گیران امور فنی، بازیکن نه‌چندان با کیفیت جذب می‌کنند حد و اندازه‌ها و بزرگی تراکتور را گوشزد خواهد کرد تا در ادامه مهره‌هایی لباس پرشورها را بر‌تن کنند که ظرفیت‌های فنی‌شان با خواسته‌های کادرفنی و هواداران قرمزها تطابق و همخوانی دارد.

   اولویت باشگاه تراکتور خرید رضایی بود؟
تراکتور در حالی تا پیش از آغاز هفته پنجم 6 بار با فروپاشی دروازه‌اش مواجه شده و از این حیث به همراه مس کرمان در جایگاه چهاردهم خطوط دفاعی قرار گرفته است که آخرین کوپن خریدش در بازار نقل و انتقالات تابستانی را خرج جذب مهاجم 30 ساله فصول گذشته استقلال، شارلوا، کلوب‌بروخه و اود‌هورلی‌لوون یعنی کاوه رضایی کرد. بدون تردید جذب بازیکنی با سابقه حضور در لیگ قهرمانان اروپا و کارنامه قابل دفاع در ژوپیلر‌بلژیک می‌تواند روزهای خوشایندی را برای هر کدام از تیم‌های حاضر در لیگ برتر پدید آورد اما طبق نشانه‌ها به‌نظر می‌رسد جذب رضایی، ناتوان در رفع تمام مشکلات تبریزی‌ها است و حتی می‌توان اعلام کرد اصلا جذب یک مهاجم را نباید در اولویت باشگاهی همچون تراکتور قرار داد که در 4 دیدار اخیر، حریفان برابرش امید گل 3.75 را ثبت کرده‌اند. البته اوضاع خط‌دفاعی تراکتور نسبت به بازه‌زمانی مشابه در لیگ بیست‌و‌یکم بهتر است و شاگردان بردیف 1 گل کمتر نسبت به تیم تحت هدایت فیروز کریمی دریافت کرده‌اند اما به‌طور قطع تصاحب جایگاه دومین تیم ضعیف لیگ برتر به همراه شاگردان حسین‌خانی از حیث خط دفاعی برازنده تیمی همچون تراکتور نیست که هوادارانش در سالیان گذشته چندین‌مرتبه تیم محبوب‌شان را در نزدیکی سکو قهرمانی دیده‌اند.
بدون شک حضور مهاجم اسبق تیم ملی به شاگردان بردیف کمک خواهد کرد که از موقعیت‌های ایجاد شده توسط ریکاردو‌آلوز بهترین سود ممکن را ببرند تا اتفاقاتی مثل فرصت‌سوزی در دیدار هوادار برای این تیم تکرار نشود اما بارها در ادوار گذشته لیگ برتر اثبات شده که استراتژی خط حمله آتشین بدون استحکام دفاعی تنها تا یک بازه‌زمانی کوتاه یک تدبیر موفق است تا بعد از بررسی تمام جوانب احساس شود نیاز امروز تراکتوری‌ها تغییر راهبردهای تدافعی و حتی شاید تغییر سیستم و استفاده از نقشه‌های مبتنی‌بر حضور 4 مدافع است. نماینده فوتبال استان آذربایجان‌شرقی تا پیش از تقابل برابر شاگردان مهدی رحمتی در 4 دیدار گذشته خود از بازیکنانی همچون هادی محمدی، سید محمد حسینی، آرش قادری و محمد آقاجانپور در خط دفاعش سود برده است که تا این لحظه نتوانستند اتفاقات باب میل فوتبال دوستان علاقه‌مند به تراکتور و کادرفنی این تیم را رقم بزنند و حالا باید آنها امیدوار باشند بازیکنی مثل رضا یزدان‌دوست به آمادگی مدنظر بردیف برسد و طراحی تمرینات در روزهای فیفا‌دی بتواند معضل بازی‌های تدارکاتی ناکافی در اردو ترکیه را جبران کند.

   اعتمادی که نباید سلب شود
فارغ از تمام کمی و کاستی‌ها در اردوی تراکتوری‌ها نکات امیدوار‌کننده نیز دیده می‌شود. حداقل تا این لحظه بردیف نشان‌داده مثل خیلی از مربیان خارجی حضور یافته در فوتبال ایران، این کشور را به‌چشم محلی برای پایان دوران مربیگری نگاه نمی‌کند و برای اثبات شایستگی‌هایش‌انگیزه‌های زیادی دارد که اشاره شد و باعث انتخاب سختگیرانه و حضور بازیکنان خارجی با کیفیتی همچون گوستاوو واگنین، ریکاردو آلوز و صفا هادی در لباس قرمز پرشورها شده است. از سوی‌دیگر نمی‌توان با بررسی تنها 4 هفته فلسفه و استراتژی مربی با کارنامه‌ای همچون قربان‌بردیف را زیر سوال برد. همچنین نباید از تصمیمات احساسی و غیر عقلانی مدیران ارشد تراکتور غافل شد که در مدت مالکیت‌شان با احتساب مربیان موقت 15 بار سکاندار نیمکت خود را تغییر داده‌اند و به جز مواردی معدود، حاصل این جابه‌جایی موفقیت آمیز بوده است. باید صبر کرد و دید آیا بردیف هم به سرنوشت سایر خارجی‌های سال‌های اخیر تراکتور دچار می‌شود یا به او فرصت بیشتری خواهند داد. بررسی‌ها نشان می‌دهد هواداران تراکتور به بردیف و تیمی که ساخته امیدوارند و باید دید مدیران باشگاه هم با هواداران‌شان هم نظرند یا نه!