این زن دیروز پای میز محاکمه ادعای عجیبی مطرح کرد و گفت قربانی توطئه شوم شده و در این سال‌ها بی‌دلیل در زندان بوده است. ششم خرداد 90 جنازه مثله‌شده یک مرد میانسال که صورتش به‌شدت سوخته و قابل شناسایی نبود از سوی ماموران کلانتری 106 شهید نامجو، در خیابان بازرگان تهران پیدا شد. تلاش برای افشای راز هویت این مرد آغاز شده بود که پاهای بریده‌شده یک مرد در یکی از خیابان‌های شرق تهران از سوی شهرداری کشف شد. پلیس دریافت دو روز قبل در بامداد چهارم خرداد 90 خانواده مرد 40 ساله‌ای به نام علیرضا ناپدید شدن او را به پلیس اطلاع داده بودند. وقتی هشت روز بعد خودروی سواری علیرضا در خیابان پاسداران - خیابان بوستان ششم- پیدا شد، پلیس دریافت این مرد جاعل سابقه‌دار بوده است. پلیس به بررسی پرداخت و دریافت این مرد با یک زن 49 ساله به نام معصومه در ارتباط بوده است.

 اعتراف به جنایت
 معصومه بازداشت شد و گفت: «علیرضا ادعا کرده بود می‌تواند برایم وام قرض‌الحسنه بگیرد. هفت میلیون تومان از من گرفت، اما ناپدید شد و دیگر او را ندیدم.» در حالی که پلیس در بازرسی خانه معصومه آثار باقی‌مانده خون را در حمام پیدا کرده بود، زن میانسال همچنان منکر آگاهی از سرنوشت علیرضا شد. 20 ماه از بازداشت معصومه گذشته و مشخص شده بود او عضو سابق دو گروهک تروریستی منافقین و اشرف دهقان بوده که این زن میانسال لب به اعتراف گشود و گفت: «وقتی علیرضا به خانه‌ام آمد آبمیوه آغشته به مواد بیهوشی به او تعارف کردم و وقتی بیهوش شد، او را با ضربه‌های چکش کشتم. این زن در شعبه 74 دادگاه کیفری سابق استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و سناریوی تازه‌ای را به‌عنوان‌ انگیزه جنایت مطرح کرد.»
او گفت: «من او را کشتم جنازه را به حمام خانه بردم و مثله کردم و برای اینکه جنازه شناسایی نشود سرش را در کباب‌پز در پشت بام گذاشتم و آن را سوزاندم.»

 استعلام نظر رئیس قوه قضائیه از سوی فرزند خردسال قربانی
در این بین رئیس قوه قضائیه با بررسی این پرونده اعلام کرد به خاطر اینکه فرزند صغیر قربانی هنوز به سن قانونی نرسیده است نباید حکم اجرا شود. با طرح این ایراد حکم صادره در دیوان عالی کشور شکست و پرونده به شعبه همعرض فرستاده شد تا معصومه بار دیگر محاکمه شود.
در این مدت این زن توانست با پرداخت دیه 110 میلیون تومانی رضایت اولیای دم را جلب کند. درباره سرنوشت فرزند خردسال قربانی نظر رئیس قوه قضائیه استعلام شد و وقتی رئیس قوه قضائیه با پرداخت دیه به فرزند صغیر مقتول موافقت کرد، معصومه از حکم قصاص رهایی یافت و دیروز در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد. در جلسه رسیدگی به این پرونده که به ریاست محمدباقر قربان‌زاده و با حضور دو  مستشار تشکیل شد، نماینده دادستان کیفرخواست را خواند و از جنبه عمومی جرم برای معصومه تقاضای کیفر کرد. سپس معصومه پشت تریبون دفاع ایستاد و ادعای تازه‌ای مطرح کرد. او که حالا 54 سال دارد، گفت: «من پنج سال است در زندانم و از این وضعیت خسته شده‌ام. به خاطر اینکه در اداره آگاهی تحت فشار بودم به قتل اعتراف کردم و حرف‌های ضد و نقیضی گفتم. بعد از اعلام رضایت اولیای دم دامادم مبلغ دیه را به اولیای دم پرداخت کرده تا از این وضع نجات پیدا کنم، ولی حالا می‌خواهم واقعیتی را بازگو کنم. من قاتل نیستم و در این سال‌ها قربانی یک توطئه شوم شدم. در کار معامله عتیقه بودم و در خانه‌ام یک نیم‌تنه هخامنشی و 10 سکه دقیانوس که بیش از 10 میلیارد تومان می‌ارزید، داشتم، اما همه اموال عتیقه بعد از بازداشت من ناپدید شد. نمی‌دانم چه کسی آنها را دزدیده و با نقشه از پیش طراحی‌شده این جنایت را گردن من انداخته است. اما من اعتراضی ندارم و حالا فقط از هیات قضایی تقاضا دارم در مجازاتم تخفیف قائل شود.»
 در پایان این جلسه هیات قضایی وارد شور شد تا رای صادر کند. این زن طبق ماده 612 قانون مجازات اسلامی به سه تا 10 سال زندان با احتساب روزهای بازداشت محکوم می‌شود.