نور امید در چشم دختران ایران

کیانا تصدیق‌مقدم، خبرنگار: از گذشته تاکنون زنان ایران در شکل‌گیری تاریخ و در جریان‌سازی‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نقش اثر‌گذار و بسزایی داشتند. این نقش به‌معنای حضور بانوان در مسائل مختلف جامعه نیست. گاهی اوقات به دلایل فرهنگ‌های قومیتی و قوانینی که برای کشور ما تعیین‌شده بانوان شرایط حضور در برخی مکان‌ها، شغل‌ها و فعالیت در برخی عرصه‌ها را ندارند. برای مثال بانوان در ایران اجازه ندارند در استادیوم برای تماشای فوتبال شرکت کنند یا تا چندسال پیش نمی‌توانستند بعضی از شغل‌ها مثل خلبانی یا قضاوت را تجربه کنند. این موضوعات در گذر زمان و افزایش سطح فرهنگی جامعه از یک‌سو و از سوی دیگر با توجه به ارتقای سطح علمی و تجربی و تلاش بی‌وقفه بانوان به نسبت قبل تغییر کرده و حضور فعال‌تر زنان، در جامعه تاحدودی بهتر از گذشته شده است. امروز زنان ما به نسبت دو یا سه‌دهه اخیر حضور فعال‌تری در عرصه‌های مختلف اجتماع پیدا کردند که البته این حضور به‌معنای آزادی آنها و برابری با فرصت‌ها و حقوقی نیست که مردان دارند. نگاه کلی جامعه آنطور است که بانوان در کارهایی موفق‌ترند که هنری یا مربوط به خانه‌داری و شیرینی‌پزی است و گاهی بر این باورند که زن یا دختری که به ورزش‌های رزمی یا فوتبال علاقه دارد خوی پسرانه دارند و نمی‌توانند به‌طور حرفه‌ای در این زمینه فعالیت کنند و این بخش از زنان علاقه‌مند را مسخره می‌کنند و حمایتی که باید چه از طرف خانواده‌ها و چه از طرف جامعه وجود ندارد. بااین‌حال در عمل شاهدیم که دختران این سرزمین با وجود محدودیت‌ها و معذوریت‌ها در عرصه‌های بین‌المللی نقش‌آفرینی کرده و سکوهای برترین‌ها را از آن خود می‌کنند. زنده‌یاد مریم میرزاخانی، اسطوره ریاضی، خواهران منصوریان که در اوج سختی و محرومیت سکوی برتر جهان را به خود اختصاص دادند، انوشه انصاری، اولین فضانورد زن ایرانی و ده‌ها و صدها دختر موفق دیگر که در عرصه‌های جهانی نام‌آور شدند نمونه‌هایی از این تلاش هستند. کلیپی تحت‌عنوان «کیمیا» در صفحات مجازی منتشر شده که روایت بخش مهمی از نوجوان‌های امروز ایران است. نوجوان‌هایی که آرزوهای بسیاری در سر دارند اما از بیانش می‌ترسند یا اینکه فکر می‌کنند اگر آرزویشان را به زبان بیاورند، مورد قضاوت و تمسخر قرار می‌گیرند. نماهنگ کیمیا می‌تواند آغاز یک مسیر جسورانه برای تولیداتی باشد که از منظری تازه و البته واقعی به حضور اجتماعی دختران نوجوان نگاه می‌کنند. منظری که برآمده از نیازها و خواست‌های نوجوانان امروز است. همین واقعی نگاه کردن به خواست‌ها و علایق دختران ایرانی، باعث شده نماهنگ تبدیل به یک اثری جذاب و بی‌بدیل شود. به‌طور واضح وقتی از منظری واقعی به هر پدیده‌ای نگاه کنید، گرفتار شعارزدگی نخواهید شد. سازندگان این نماهنگ با دقت‌نظر به حفظ حریم و چهارچوب‌های حضور یک دختر در جامعه، به ارزشمندی این حضور تاکید دارند و این حق را می‌پذیرند. البته نور امیدی هم در چشم تک‌تک دختران حاضر در این کلیپ دیده می‌شود؛ نور امیدی برای درک عمومی حق طبیعی حضور دختران ایران در جامعه! تماشای دختری که برای بازی در فوتبال تلاش کرده و به موفقیت رسیده یا دختری که آرزویش این بوده که شیرینی‌پز ماهری شود هم لذت‌بخش است و‌ هم نشان می‌دهد، خواستن توانستن است و تنها باید جنگید و تا رسیدن به مقصد ادامه داد.

در این رابطه بیشتر بخوانید:

کیمیایی در جولان شعارها (لینک)

«کیمیا»؛ یک تیر و چند نشان (لینک)

دهه هشتادی‌ها و کیمیای آرزو (لینک)

برو دنبال رویات (لینک)

هیچ اثر هنری برای 9 میلیون دختر نداریم (لینک)