سیامک خاجی، خبرنگار گروه ورزش: یکشنبه‌شب در شهر کاردیف ولز تکلیف سی‌امین تیم حاضر در رقابت‌های جام‌جهانی 2022 قطر و آخرین همگروه ایران در گروه B این تورنمنت مشخص شد و ولزی‌ها با برتری برابر اوکراین آخرین سهمیه اروپا در این مسابقات را به‌دست آوردند. به این ترتیب حسرت 64 ساله آنها برای حضور در جام‌جهانی به پایان رسید و آنها رکورد بیشترین فاصله بین دو حضور در جام‌جهانی را جابه‌جا کردند. دیدارهای این مسیر پلی‌آف قرار بود در اوایل فروردین برگزار شود اما جنگ در اوکراین و نامشخص بودن وضعیت تیم ملی این کشور باعث شد فیفا تصمیم به تعویق این دیدارها گرفته و درنهایت این ولز با گرت بیل بود که موفق شد بلیت سفر به قطر را اوکی کند. ولزی‌ها مدت‌ها قبل با برتری برابر اتریش حضور خود در فینال پلی‌آف را قطعی کرده و منتظر تعیین حریف خود بودند که در دیدار اوکراین و اسکاتلند مشخص می‌شد. اوکراین جنگ‌زده موفق شد یکی از بریتانیایی‌ها را حذف کند اما در دیدار یکشنبه‌شب این ولز بود که اجازه نداد رویای این تیم برای رسیدن به قطر 2022 تعبیر شود و گل به خودی عجیب یارمولنکو درنهایت حذف این تیم شرق اروپا را رقم زد.

پرقدرت در گام آخر
جنگ در اوکراین ستاره‌های فوتبال این کشور را متحدتر از قبل کرده بود تا آنها بتوانند دومین حضورشان در جام‌جهانی پس از استقلال از شوروی سابق را جشن بگیرند اما درنهایت موفق به انجام این کار نشدند. اوکراینی‌ها در تنها حضورشان در جام‌های‌جهانی در سال 2006 تا یک‌چهارم نهایی نیز صعود کردند اما در این مرحله به ایتالیا باختند و حذف شدند. اوکراینی‌ها این بار مسیر سختی برای رسیدن به جام‌جهانی داشتند؛ چراکه هر دو بازی خود در این مرحله را باید در زمین حریفان برگزار می‌کردند و البته حتی اگر قرار به میزبانی آنها بود هم با توجه به جنگ در این کشور امکان استفاده از چنین فرصتی را نداشتند. هواداران ولز بیشتر سکوهای ورزشگاه را اشغال کرده بودند و 90 دقیقه تیم خود را تشویق کردند تا درنهایت جشن صعود را در کاردیف برپا کنند. اتفاقی که در سال‌های اخیر ستاره‌های بزرگ این کشور در حسرت آن مانده بودند اما درنهایت به کمک گرت بیل و با هدایت راب پیج که به عنوان سرمربی موقت در این تیم مشغول به‌کار بود، توانستند این طلسم را بشکنند. ولزی‌ها در یک‌سوی میدان بیل را داشتند که برخلاف عملکردش در رئال طی ماه‌های اخیر، نمایشی خوب برای تیم ملی کشورش داشت و نقش مهمی در این موفقیت ایفا کرد. درون دروازه هم وین هنسی، گلر ذخیره برنلی یکی از بهترین بازی‌های عمرش را انجام داد و با واکنش‌های استثنایی خود بارها مانع از گلزنی ستاره‌های حریف شد. البته در این میان نباید از عملکرد خوب بازیکنانی چون بن دیویس و نکو ویلیامز برابر اوکراین غافل شد. نمایش خوب و انگیزه بالای تیم میزبان درنهایت سبب شد این تیم برای نخستین‌بار از سال 1958 راهی جام‌جهانی شود و البته در گروهی که انگلیس، ایران و آمریکا در آن حضور دارند کار راحتی پیش رو نخواهد داشت.
آنها البته در این مدت بارها تا آستانه صعود پیش رفتند اما خطای هند جو جوردن برابر اسکاتلند در سال 1977، پنالتی که مقابل همین تیم در سال 1985 دادند و همچنین شکست در آخرین گام برابر رومانی در سال 1993 باعث شد آنها درحالی‌که فاصله کمی تا رسیدن به جام‌جهانی داشتند درنهایت از حضور در این تورنمنت معتبر محروم شوند. این بار اما آنها قدم آخر را محکم برداشتند و توانستند افتخاری تاریخی را برای خود رقم بزنند.
برای گرت بیل رساندن ولز به جام‌جهانی به‌نوعی جنبه حیثیتی پیدا کرده بود. اختلافاتی که بین او و هواداران رئال‌مادرید در سال‌های اخیر به‌وجود آمده بود و انتقادهایی که از او بابت بی‌تعصبی نسبت به این تیم صورت می‌گرفت باعث بروز مشکلات زیادی برای او شده بود و از طرف دیگر بیل که بارها به بهانه مصدومیت در تمرینات و بازی‌های رئال غایب بود، همیشه برای حضور در ترکیب تیم ملی کشورش و حتی بازی گلف آماده بود و این باعث شده بود به او تهمت کم‌کاری در تیم باشگاهی زده شود. همه این مسائل سبب شده بود او انگیزه زیادی برای رساندن ولز به جام‌جهانی داشته باشد و پس از سوت پایان بازی مشخص بود فشار بسیار زیادی از روی دوش او برداشته شده است. بیل که ضربه کاشته‌اش با ضربه سر یارمولنکو به تک‌گل بازی بدل شد در پایان مسابقه گفت: «این بهترین نتیجه در تاریخ فوتبال ولز است و همه ما از این موفقیت و رسیدن به جام‌جهانی به وجد آمدیم و خوشحال هستیم. این همان رویایی است که مدت‌ها در سر داشتیم و همان هدفی بود که از روز نخستی که برای حضور در مسابقات مقدماتی جام‌‌جهانی دور هم جمع شدیم به‌دنبال رسیدن به آن بودیم. واقعا نمی‌دانم چه باید بگویم، فقط می‌گویم که بسیار خوشحالم. ما تمام این کارها را برای هواداران فوق‌العاده خود و همچنین کشورمان انجام دادیم. احساسی که ما درحال‌حاضر داریم در قالب کلمات نمی‌گنجد. من در چند هفته اخیر با مشکل کمردرد و اسپاسم عضلات مواجه بودم و نتوانستم به‌خوبی در تمرینات حاضر شوم. بااین‌حال در این مسابقه تلاش کردم بهترین عملکردم را داشته باشم و خوشحالم که بالاخره توانستیم هواداران خود را خوشحال کنیم. مهم‌ترین هدف ما در این مدت برتری در این مسابقه و رسیدن به جام‌جهانی بود که خوشبختانه به آن رسیدیم و موفق شدیم روزی تاریخی را برای ولزی‌ها رقم بزنیم. باید از نمایش وین هنسی درون دروازه هم تمجید کنم و تاکنون کمتر چنین عملکرد فوق‌العاده‌ای از یک گلر دیده بودم.»

روندی که با اسپید آغاز شد
یکی از مهم‌ترین شایعاتی که حول‌وحوش این ستاره 32ساله مطرح بود احتمال خداحافظی‌اش از فوتبال در صورت ناکامی ولز در رسیدن به جام‌جهانی بود و وقتی از او درباره احتمال به تعویق انداختن بازنشستگی‌اش از فوتبال از او سوال شد به شوخی جواب داد: «فعلا کمی آن را به عقب انداختم!»
او حالا با پایان قراردادش با رئال‌مادرید بدون باشگاه مانده و برای آماده ماندن در فصل بعد و حضوری موفق در جام‌جهانی به‌دنبال یافتن تیمی جدید برای خود است. اگرچه رسانه‌های انگلیسی معتقدند با توجه به عملکردی که در این چند فصل در رئال داشته و همچنین مصدومیت‌های پیاپی بعید است تیم‌های زیادی خواهان به خدمت گرفتنش باشند اما او با تکذیب این شایعات می‌گوید که پیشنهاد‌های زیادی در این مدت به او رسیده است: «تیم‌های زیادی برای همکاری با من پیشقدم شده‌اند و به‌زودی تیم بعدی‌ام را انتخاب خواهم کرد.» از کاردیف، نیوکاسل و تاتنهام به‌عنوان مهم‌ترین گزینه‌های کاپیتان ولز برای فصل بعد نام برده می‌شود و با توجه به اینکه او به‌دنبال این است تا در بهترین شرایط برای حضور در جام‌جهانی آماده شود، بعید است بتواند برای تیم باشگاهی خود چندان مفید باشد. او در این فصل هم با وجود دستمزد نجومی که از تیم اسپانیایی می‌گرفت چندان برای این تیم مفید نبود و فقط در 7 مسابقه برای تیم کارلو آنچلوتی به میدان رفت.
نکته جالب در این میان وضعیت نیمکت ولزی‌ها بود که به‌نظر می‌رسید با جدایی رایان گیگز با بحران مواجه می‌شوند اما آنها همچنان متحد و باانگیزه به کار خود ادامه دادند و درنهایت با هدایت پیج به جام‌جهانی رسیدند. گیگز به‌دلیل اتهاماتی که به او زده شد و حواشی زندگی شخصی‌اش موقتا از هدایت تیم ملی کنار گذاشته و هدایت این تیم موقتا به دستیارش سپرده شد که او هم به بهترین نحو توانست کارش را انجام داده و ولز را پس از 64 سال به جام‌جهانی رساند. پیج در پایان این دیدار برد یکشنبه‌شب و صعود تیمش به جام‌جهانی را به گری اسپید، سرمربی فقید این تیم که 11 سال پیش دست به خودکشی زد، تقدیم کرد. او در این باره گفت: «گری اسپید 12 یا 13 سال قبل استارت این کار را زد و تلاش کرد تیمی را بسازد که بتواند در تورنمنت‌های بزرگ حاضر باشد. من می‌خواهم این موفقیت را به او تقدیم کنم که این امیدواری را در بازیکنان به وجود آورد و تیمی موفق را پایه‌گذاری کرد. او در آن زمان کار بزرگی را شروع کرد و تلاش کرد فرهنگ بازیکنان و ذهنیت آنها را تغییر دهد. این کاری است که مدتی بعد به کریس کولمن به ارث رسید و او هم توانست تیم را به سطح بالاتری برده و آن را به گروه بعدی بسپارد. حالا ما با اعتمادبه‌نفس بسیار بالاتری در مسابقات به میدان می‌رویم و فقط امیدوار نیستیم به یورو یا جام‌جهانی برسیم، بلکه حالا دیگر هدف ما رسیدن به این هدف است و به آن ایمان داریم. این دستاورد بزرگی برای تیم و بازیکنان است که از لحاظ ذهنی به این حد رسیده‌ایم که به توانایی‌هایمان باور داریم. ما حالا به جام‌جهانی می‌رویم تا در آنجا هم برای موفقیت و رسیدن به دور بعد تلاش کنیم.»
ولزی‌ها حالا باید خود را برای حضور در جام‌جهانی و رویارویی با رقبای سرسخت گروه B آماده کنند. آنها همانند سایر تیم‌های اروپایی در فیفادی‌ها فرصتی برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی ندارند و باید دیدارهای خود در لیگ ملت‌ها را برگزار کنند. ولز که هفته پیش نخستین بازی خود برابر لهستان را باخت در دو مسابقه بعدی به مصاف هلند و بلژیک خواهد رفت و کار بسیار سختی در گروه خود برای رسیدن به مرحله بعد پیش رو دارد اما همین دیدارها می‌تواند به‌خوبی شاگردان پیج را برای حضوری موفق در جام‌جهانی آماده کند. این در شرایطی است که تیم ایران به‌عنوان یکی از رقبای آنها در جام‌جهانی تا اینجا که نتوانسته آماده‌سازی مناسبی برای این مسابقات داشته باشد.

تهدیدی که به فرصت تبدیل نشد
در سوی دیگر میدان اوکراینی‌ها که پس از روزهای دشوار آغازین جنگ به‌سرعت متحد شده و برای رسیدن به جام‌جهانی انگیزه‌های زیادی داشتند، تلاش زیادی کردند در این بازی گل خورده را جبران کنند و پس از گل هم فرصت‌های زیادی داشتند تا بازی را به تساوی بکشانند اما حملات پرتعداد آنها درنهایت به جایی نرسید و آنها نتوانستند با صعود به جام‌جهانی بخشی از غم و اندوه ناشی از جنگ را بین مردم خود از بین ببرند. بازیکنان این تیم که یک ملت را پشت خود می‌دیدند با تمام توان به‌دنبال رسیدن به جام‌جهانی بودند اما درنهایت حاصلی جز اندوه و دل‌شکستگی برای آنها و هواداران‌شان باقی نماند. شاید بدترین حس را رومن یارمولنکو، مهاجم گلزن این تیم داشت که با گل به خودی عجیب خود رویاهای یک ملت برای حضور در جام‌جهانی را به باد داد.
حدود 2 هزار اوکراینی راهی کاردیف شده بودند تا به‌همراه تیم ملی خود صعود به مهم‌ترین تورنمنت فوتبال دنیا را جشن بگیرند و با توجه به نمایشی که این تیم در بازی قبلی برابر اسکاتلند داشت، امید زیادی داشتند این آرزوی محقق شود اما همان‌طور که اولکساندر زینچنکو، ستاره شاغل در منچسترسیتی اوکراینی‌ها گفت، آنها هرگز برای تیم و کشور خود کم نگذاشتند: «ما با تمام توان در این دیدار بازی کردیم و همه توان خود را به‌کار بستیم تا بتوانیم به جام‌جهانی برسیم. واقعا همه تلاش خود را در زمین کردیم و با توجه به عملکردی که در این مسابقه داشتیم هرگز مستحق باخت نبودیم اما فوتبال همین است و باید قبول کنیم گاهی اوقات چنین بی‌عدالتی‌هایی رخ می‌دهد. ما می‌خواستیم بهترین روز را برای هواداران خود ایجاد کنیم اما متاسفانه در این مسابقه اوضاع بر وفق مراد ما پیش نرفت و نتوانستیم آن‌طور که باید عمل کنیم. نباید ناامید شویم و باید تلاش کنیم تا در آینده نتایج بهتری برای کشورمان کسب کنیم. در این میان نباید فراموش کرد که کشور ما درگیر جنگ است و بدون‌شک همه نیاز دارند در صلح و آرامش زندگی کنند. باید تلاش کنیم این جنگ ویرانگر به پایان برسد. امروز نوبت اوکراین بود و معلوم نیست فردا در کجا شاهد چنین اتفاقاتی باشیم. باید در کنار هم برای پایان یافتن این روند تلاش کنیم.»