هدف اصلی راهپیمایی پرچم: نجات کابینه رژیم‌صهیونیستی از فروپاشی

نرگس چهرقانی، خبرنگار گروه سیاست: گروه‌های مقاومت فلسطینی هشدار داده‌اند درصورت تعرض دوباره اشغالگران صهیونیست به مسجدالاقصی و فلسطینیان، همه گزینه‌ها ازجمله اقدام نظامی علیه منافع رژیم روی میز است. با هدف واکاوی انگیزه‌های سران رژیم‌صهیونیستی از برقراری مجدد راهپیمایی پرچم در سرزمین‌های اشغالی، آن‌هم در چنین شرایطی با سیدهادی سیدافقهی، کارشناس مسائل منطقه گفت‌وگو کرده‌ایم. سیدافقهی معتقد است این راهپیمایی در حکم اکسیژنی برای تداوم بقای کابینه شکننده رژیم‌صهیونیستی به نخست‌وزیری نفتالی بنت است. این کارشناس مسائل منطقه همچنین درباره هشدار سران مقاومت می‌گوید درطول چند روز آینده، همه‌چیز به نوع کنشگری شهرک‌نشینان صهیونیست وابسته است. در ادامه متن این گفت‌‌وگو را می‌خوانید.

چه عواملی باعث شد صهیونیست‌ها بعد از آنکه تظاهرات پرچم را سال گذشته تحت‌تاثیر نبرد سیف‌القدس لغو کردند، امسال به این فکر بیفتند که آن را مجددا برگزار کنند؟
البته پارسال هم برگزار کردند اما ناقص بود. همچنین پارسال به‌دلیل درگیری‌ها موفق نشدند آن مسیرهای سنتی که هرسال طی می‌کردند و خودشان را از طریق آن به دیوار براق یا به‌قول خودشان دیوار ندبه در ضلع غربی مسجدالاقصی می‌رساندند، برسانند. به همین جهت سال گذشته این راهپیمایی خیلی پراکنده برگزار شد. امسال شرایط فرق کرده است؛ هم می‌خواهند شکست پارسال را جبران کنند و هم می‌خواهند مانع از فروپاشی حکومت نفتالی بنت شوند. کابینه او بعد از ضربات امنیتی اخیر و اوج‌گیری عملیات‌های شهادت‌طلبانه که در قلب تل‌آویو هم صورت گرفت در شرایط حساسی قرار گرفته است. شهرک‌نشین‌های افراطی و متعصب صهیونیست، نفتالی بنت را تهدید کرده‌اند که اگر امسال به آنها اجازه ندهد کامل و از مسیری که تعیین کرده‌اند راهپیمایی نکنند، کابینه‌اش را سرنگون خواهند کرد. نفتالی بنت هم که وضعیت کابینه‌اش در آستانه سقوط و فروپاشی است مجبور شده به اینها باج دهد تا رضایت‌شان را جلب کند. اینها هم قصد دارند تظاهرات‌شان را در مسیرها و مناطقی که فلسطینی‌ها خیلی روی آن حساس هستند، برگزار کنند. فلسطینی‌ها درمقابل تهدید کرده‌اند، صهیونیست‌ها هم بر آن اصرار دارند. می‌خواهند ثابت کنند آنچه اراده می‌‌کنند انجام می‌دهند. مناسبت برگزاری این مراسم به سال1967 و شکست اعراب از رژیم‌صهیونیستی در جنگ 6روزه بازمی‌گردد، جنگی که درنتیجه آن صهیونیست‌ها بر شهر قدس مسلط شدند. راهپیمایی پرچم در سالگرد همان پیروزی‌شان در سال1967 است. فلسطینی‌‌ها دقیقا می‌خواهند این را بشکنند. سرزمین فلسطین از بحر تا نهر از آن فلسطینیان است. حماس، جهاد اسلامی و خود فلسطینی‌های اطراف قدس شریف، فلسطینی‌های کرانه غربی و همچنین فلسطینی‌های ساکن سرزمین‌های1948 هشدارهای زیادی داده‌اند که اگر به مسجدالاقصی جسارت شود ما برخورد می‌کنیم. مراسم قرار بود به‌صورت رسمی حدود ساعت19 به‌وقت محلی برگزار شود؛ اما جمعیت صهیونیست‌ها دارند خود را از اطراف به شهر قدس می‌رسانند. در ویدئوهای تظاهرات دیده می‌شد نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق رژیم‌صهیونیستی هم جزء تظاهرات‌کنندگان بوده و همچنین ویدئوی دیگری بود که نشان می‌داد یکی از نمایندگان راستگرای افراطی کنست نیز، علاوه‌بر حضور در تظاهرات، وارد صحن شریف مسجدالاقصی شده بود که فلسطینی‌ها با شعارهایشان او را مجبور به خروج کردند. این نشان می‌دهد اشغالگران اوج برخوردهای تخریبی و خشونت‌آمیز خودشان را به نمایش می‌گذارند. البته بخش زیادی از این‌گونه کنشگری‌ها هم متاثر از کشته‌شدن شیرین ابوعاقله، خبرنگار شبکه الجزیره است، اتفاقی که هنوز یک‌ماه از آن نگذشته و اشغالگران می‌خواهند نشان دهند یکپارچه هستند و از اجماع ملی و اتحاد فلسطینی‌ها در تشییع پیکر شیرین ابوعاقله احساس نگرانی ندارند. لحظات، لحظات بسیار نفس‌گیر و حساسی است و باید تا آخر صبر کنیم و ببینیم قرار است چه اتفاقاتی رخ دهد.

اختلاف داخلی میان مقامات رژیم‌صهیونیستی درحال‌ حاضر تا چه میزان جدی است؟
همان‌طور که گفتم کابینه نفتالی بنت بین مرگ و حیات است. این تظاهرات برای دولت او، حکم اکسیژن دارد تا بتواند به حیات خود ادامه دهد. او مجبور است بپذیرد این تظاهرات به همان شکلی که گروه‌های صهیونیست می‌خواهند برگزار شود در غیر این‌ صورت ممکن است احزاب راست افراطی دینی که الان در کابینه بنت هم نماینده دارند، علیه او اقدام کنند. درحال‌ حاضر کافی است یکی از آنها استعفا دهد تا کابینه از هم فرو بپاشد. اگر هم کابینه منحل شود آنها باید برای انتخابات زودهنگام اقدام کنند. برگزاری انتخابات زودهنگام هم از چند منظر اهمیت دارد. مهم‌ترین آن اینکه باید دید چه کسی موفق خواهد شد بیشترین ائتلاف و کرسی‌ها را گردآوری کرده و به‌عنوان فراکسیون بزرگ‌تر برای تشکیل کابینه اقدام کند. بنابراین به همین دلایلی که گفته شد، احساس می‌کنم در فلسطین اشغالی نفس‌ها در سینه حبس است؛ هم درباره خود نفتالی بنت، کابینه‌ و طرفدارانش و هم درباره مخالفانش نسبت به اینکه اگر این‌بار کابینه او ریزش کند، آیا نتانیاهو موفق می‌شود مجددا با جمع کردن کابینه به قدرت بازگردد یا خیر؟ آیا این تحولات منجر به درگیری میان اعراب و رژیم‌صهیونیستی نخواهد شد؟ آیا مقاومت اسلامی فعال نخواهد شد؟ آیا هشدارهای سیدحسن نصرالله عملیاتی نخواهد شد؟ درکنار اینها، درحال‌ حاضر رژیم‌صهیونیستی مرتبا در کشور ما ماجراجویی می‌کند. علاوه‌بر آن، در عراق، طرح جرم‌انگاری تلاش برای عادی‌سازی روابط با رژیم‌صهیونیستی مصوب شد، از آن سمت بحث حملات رژیم به سوریه مطرح است، ازسوی دیگر حزب‌الله در جنوب لبنان اعلام آماده‌باش کرده است. همچنین در پارلمان این کشور، همه نمایندگان حزب‌الله و امل و هم‌پیمانان‌شان از جریان آزاد ملی و میشل عون، پیروز شد‌ه‌اند. با توجه به همه اینها ممکن است اتفاقی بیفتد و تمام این معادلات را به‌هم بریزد. خدا می‌‌داند خروجی این تحولات شتابان و غیرقابل کنترل قرار است به چه چیزی منجر شود. شخصا به‌عنوان کارشناسی که 40سال است این موضوعات را دنبال می‌کند، افق آینده را مبهم و بسیار خطرناک می‌بینم. البته محور مقاومت درمقابل هرگونه اتفاقی آمادگی کامل دارد ولی باید ببینیم اتفاق احتمالی از کجا شروع می‌شود و همچنین کدام طرف به چه دلیل و بهانه‌ای شروع می‌کند. هنوز تحولات پیرامون مساله شهادت شیرین ابوعاقله درحال جوشش است. فلسطینی‌ها هنوز آرام ننشسته‌اند و درصدد آن هستند که به‌نحوی از رژیم‌صهیونیستی انتقام بگیرند. از این سمت هم اینها می‌دانند مساله مرگ و حیات‌شان مطرح است و اگر تمام‌قد در صحنه حاضر نشوند، حوادث آنها را نابود خواهد کرد. این را هم می‌دانند درصورتی‌که کابینه منحل شود، رژیم‌صهیونیستی وارد یک تونل تنگ، تاریک و طولانی خواهد شد. آنها درنتیجه انسداد سیاسی، شرایط امنیتی‌ای که این اواخر مرتب شاهد بودیم و همچنین عملیات‌های استشهادی متعدد فلسطینی‌ها، دیگر احساس امنیت نمی‌کنند. در اتفاقات اخیر هم شاهد بودیم تعدادی از شهرک‌نشین‌ها به‌دنبال نقل‌مکان از کانون‌های حادثه و تل‌آویو به شهرهای دیگر یا به‌طور کلی خروج از سرزمین‌های اشغالی بودند.

می‌توان گفت جنس هشدار اخیر گروه‌های مقاومت به رژیم، از جنس همان هشدارهای پیش از جنگ سال گذشته یا همان نبرد سیف‌القدس است؟
بستگی به نوع رفتار صهیونیست‌ها دارد. پارسال، رژیم‌صهیونیستی مستقیما هم به نمازگزارها و هم به خود مسجدالاقصی حمله کرد. همچنین بحران اشغال اجباری و غصب‌کردن بعضی از خانه‌های محل شیخ جراح و کوی‌ سلوان از اقدامات وحشیانه این رژیم بود. پارسال چند حادثه با هم رخ داد. آنها دست‌بردار از تعدی به نمازگزاران و جسارت به مسجدالاقصی نبودند، از آن سمت هم شهرک‌نشین‌های صهیونیست، دورتادور محله شیخ جراح و کوی ‌سلوان را محاصره کرده بودند تا فلسطینیان را وادار کنند خانه‌هایشان را تخلیه و به صهیونیست‌‌ها واگذار کنند. هشدار اولیه حماس و جهاد اسلامی آن زمان سودمند نبود و اینها وحشی‌گری و تعرض به مسجدالاقصی را ادامه دادند و به‌ هر جهت سازمان‌های جهادی تهدیدشان را به اجرا گذاشتند و عملیات سیف‌القدس صورت گرفت که سالگردش با همین تظاهرات پرچم تقریبا همزمان شد؛ بنابراین بستگی دارد این راهپیمایی تا کجا توسعه پیدا کند و اینکه آیا صهیونیست‌ها وارد مسجدالاقصی می‌شوند یا خیر، درگیری خواهد شد یا خیر، مشخص نیست. چون همزمان از یک‌سو همه فلسطینی‌ها، فلسطینی‌های شهر قدس را دعوت به برافراشتن پرچم فلسطین کرد‌ه‌اند. درمقابل در راهپیمایی‌ها اسرائیلی‌ها پرچم صهیونیست‌ها را بر دست دارند. مردم هم طبیعتا نمی‌توانند به اینها‌ برسند چون اینها حفاظت می‌شوند و کمربندهای امنیتی را ارتش رژیم‌صهیونیستی حفاظت می‌کند و تمام منافذ ورودی و خروجی مسیر تظاهرات پرچم را اینها کنترل می‌کنند که اصطکاک و درگیری پیش نیاید. البته دوربین‌ها بیشتر متمرکز بر محل تظاهرات صهیونیست‌ها است. هنوز دوربین به‌سمت تظاهرات فلسطینی‌ها و نمازگزاران در مسجدالاقصی نچرخیده است و بیشتر درگیری‌ها و تظاهرات این اوباش را نشان می‌دهد. اگر رژیم‌صهیونیستی بخواهد به جسارت‌ها و شعارهایش ادامه دهد و برخورد تندی کرده و جسارت‌هایش را آشکار کند، احتمال درگیری بین نیروهای مقاومت و رژیم‌صهیونیستی زیاد است. اینجا هوشمندی خیلی بالایی لازم است. باید ببینیم با چه تاکتیک و کنشگری خاصی گروه‌های مسلح مقاومت حرکت خواهند کرد و خود شهروندان فلسطینی شهر قدس و دیگر مناطق چه عکس‌العملی نشان خواهند داد.