سیدمهدی موسوی‌تبار، خبرنگار گروه  فرهنگ: بهرنگ علوی را در سریال‌های مختلف تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی اغلب کمدی دیده‌اید؛ بازیگری که با فیلم «شادروان» در جشنواره فیلم فجر سال گذشته درخشید و حالا با فصل سوم ساخت ایران به شبکه نمایش خانگی آمده است. با توجه به ضعف کلی این فصل از ساخت ایران، بازی‌های بازیگران هم متاثر از چنین وضعیتی قرار دارد و خیلی امکان مانورشان وجود ندارد. این کار را در کارنامه نسبتا شلوغ علوی، با خیال راحت می‌توانیم در زمره ضعیف‌ها قرار دهیم.

در سریال ساخت ایران نقش «ظلی» را بازی می‌کنید، آیا با نقش‌های قبلی شما تفاوت دارد یا نه؟
این نقش کاراکتر متفاوتی از تمام کارهایی است که تابه‌حال بازی کرده‌ام؛ چه سینمایی و چه سریال. «ظلی» نقش یک آدم نوکیسه است که در یک زمان کوتاه از طریق کار رمزارز ثروتمند شده است. اما پولدار شدن چیزی را در شخصیت او تغییر نداده و با توجه به روحیه‌ای که دارد تصور می‌کند می‌تواند با پول، همه آدم‌ها و همه موقعیت‌ها را عوض کند و بخرد.

 از نحوه انتخاب‌تان برای این نقش و تجربه همکاری با بهمن گودرزی بگویید.
سال‌ها قبل قرار بود من با بهمن گودرزی کار کنم ولی قسمت نمی‌شد تا اینکه برای این سریال با من تماس گرفتند و این همکاری را پذیرفتم. با اینکه نقش من در این سریال کوتاه است و به‌نوعی نقش میهمان محسوب می‌شوم اما دوست داشتم این اتفاق و این همکاری شکل بگیرد چون دوستان زیادی در این سریال داشتم ازجمله مجید صالحی و امین حیایی عزیز که دوست داشتم با آنها کار کنم. به‌خاطر همین به‌اندازه نقش فکر نکردم و موقعیت هم موقعیتی بود که به‌هر‌حال مردم دوست خواهند داشت و به این صورت، این همکاری شکل گرفت.

 در کارنامه شما تعداد نقش‌های منفی کم نیست. به‌نظرتان این تصویر ذهنی مخاطب نمی‌تواند مانع از پذیرش شما در نقش‌های کمدی بشود؟
من هم نقش‌های منفی و هم نقش‌های خاکستری کار کرده‌ام. برای مردم خیلی از نقش‌های خاکستری من همیشه تداعی‌کننده نقش‌ منفی بوده است. اولین فیلم کمدی من فیلم «دشمن زن» بود که بعد از بازی کردن در چند سریال و فیلمی که تقریبا نقش خاکستری و منفی داشتم، متوجه شدم مردم چقدر کاراکتر من را در دشمن زن دوست داشتند و با آن ارتباط برقرار کردند. من خیلی به نقش‌های کمدی علاقه دارم و اصلا علاقه شخصی من به سینمای کمدی است؛ هرچند مردم من را بیشتر با نقش‌های جدی دیده‌اند. البته به کارهای جدی هم علاقه دارم ولی اگر بخواهم کمی بین آنها فرق بگذارم، باید بگویم کمدی را بیشتر دوست دارم. مخصوصا در شرایط فعلی که شرایط خیلی خوبی نداریم و مردم دوست دارند با آثار نمایشی حال‌شان را خوب کنند. در سریال ساخت ایران هم می‌شود گفت که نقش ظلی، نقش جدی این سریال کمدی است. ساخت ایران تبدیل به یک برند شده است و مردم به‌عنوان یک کار کمدی و طنز آن را می‌شناسند، ولی کاراکتر ظلی جدی است؛ هرچند دوست داشتم من هم نقشم در این سریال کمدی بود.

 شما مدیوم‌های مختلف تئاتر، سینما و تلویزیون را تجربه کرده‌اید. به‌نظر شما تجربه کار در شبکه نمایش خانگی چگونه است؟ و استقبال مردم از این سریال را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
من خودم شخصا مخاطب شبکه نمایش خانگی هستم و مثل بقیه مردم، سریال‌ها و مسابقه‌های این حوزه را به‌همراه خانواده‌ام دنبال می‌کنم. فکر می‌کنم حالا که مردم استقبال زیادی از نمایش خانگی داشته‌اند طبیعتا باید حمایت بیشتری هم از این فضا شود و به‌نظر مردم احترام بیشتری بگذاریم. ان‌شاءالله سخت‌گیری‌ها هم کمتر شود و شرایط برای تولیدات بیشتری که موجب رضایت مردم می‌شود، بهتر شود. در ضمن این اولین تجربه همکاری من با پلتفرم نمایش خانگی است که امیدوارم خوب و موفق باشد.

ما گاهی می‌بینیم در سریال‌هایی که به فصل دو، سه و فصل‌های بعدی می‌رسند میزان رضایت مخاطبان از فصل‌های بعدی نسبت به فصل یک، کمتر می‌شود. شما در فصل سه ساخت ایران حضور دارید. به‌نظرتان استقبال از این فصل چگونه خواهد بود؟
دو فصل قبلی ساخت ایران، لحظات و موقعیت‌های خوبی داشت. داستان فصل سه هم داستانی است که مخاطب را جذب می‌کند و حداقل لحظاتی که ما در پشت‌صحنه از دیگر دوستان بازیگر دیده‌ایم، لحظات شادی بوده است و من فکر می‌کنم که با درصد بالایی از رضایت مخاطب روبه‌رو شویم. حس خوبی به این کار دارم. البته دوستانی که سازنده کار هستند و نگاه بلندمدت به این سریال دارند باید این را بگویند ولی من به‌عنوان یک عضو کوچک از این کار فکر می‌کنم ساخت ایران سه جزء سریال‌های پرمخاطب پلتفرم در سال۱۴۰۱ شود.

 یک اشاره هم به فیلم موفق «شادروان» بکنیم و بازی شما در نقش «دایی‌اسد» که بسیار مورد توجه قرار گرفت و ما یک شمایل متفاوت از کمدی دیدیم که رگه‌هایی از جدیت و عبوسی در آن بود. به‌نظر شما این کاراکتر متفاوت می‌تواند ادامه‌دار باشد و برای شما تکرار شود؟
خدا را شاکرم که این کاراکتر به دل مردم و اهالی سینما و منتقدان نشست. تمام تلاشم را کردم برای اینکه در یک نقش متفاوت، بتوانم یک بخش دیگری از توانایی‌ام را نشان دهم. این کاراکتر حدودا 20سال از سن خودم بزرگ‌تر بود و مجبور بودم یک‌سری تغییراتی در آن به وجود بیاورم؛ هرچند می‌دانستم که خیلی کاراکترها یا فیلم‌های کمدی را جدی نمی‌گیرند، درصورتی‌که کمدی هم یک ژانر محسوب می‌شود. من حتی برای تلاشی که برای نقش دایی‌اسد کردم، پیه این را به تنم مالیدم که شاید آن را جدی نگیرند اما امروز درواقع با همزمانی اکران فیلم شادروان و پخش سریال ساخت ایران خیلی خوشحالم که مخاطب دو تیپ مختلف از من می‌بیند. نقش ظلی که یک آدم ثروتمند تازه به دوران رسیده است در سریال «ساخت ایران» و نقطه مقابل آن دایی‌اسد «شادروان» انسانی است که به نان شبش محتاج است اما روحیه‌ جالب و کاراکتر شیرینی دارد. اگر اقبال عمومی باشد احتمال دارد شادروان را هم به‌صورت مجزا در دو یا سه فصل ببینیم.

 نقش دایی‌اسد شادروان چه تاثیری در انتخاب‌های بعدی شما دارد؟
دایی‌اسد شادروان برای من در کار بازیگری، نقطه‌عطف بود. من در شروع کارم و در اولین تجربه سینمایی و حضور در جشنواره فیلم فجر با فیلم «دربند» کاندیدای نقش مکمل مرد شدم و ناخواسته مقداری مسیرم دچار وسواس شد و سعی کردم سالی یک فیلم یا دوسالی یک فیلم داشته باشم و تلاشم این بود که نقش‌هایم به هم شبیه نباشند. طبیعتا بعد از دایی‌اسد فیلم شادروان تلاش می‌کنم نقش‌هایی را که قرار است بازی کنم با وسواس بیشتری انتخاب کنم و امیدوارم این وسواس من را خیلی از خواسته‌هایی که دارم دور نکند و بتوانم حداقل میزان رضایت مخاطب را تا آخرین روزی که کار می‌کنم، به امید خدا حفظ کنم.

در این رابطه بیشتر بخوانید:

ساخت ایران مدل ۱۴۰۱ چه می‌گوید (لینک)

قرار بود در جیران بازی کنم اما... (لینک)

کارگردان سریال را خودم انتخاب کردم (لینک)