نسیم شیرازی، خبرنگار: «نیلوفر اردلان» هم فوتبالیست است و هم فوتسالیست. از آنهایی است که هم در فوتبال حرف برای گفتن دارد و هم در زمین فوتسال. تیم پیکان در اولین حضورش در لیگ برتر با سکان‌داری این مربی قهرمان لیگ برتر فوتسال بانوان ایران شد تا جام را به آغوش بگیرد و خواب خوش جام‌های آسیایی و جهانی را ببیند و برای تعبیرش قدم بردارد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با اردلان را در ادامه می‌خوانید.

اولین قهرمانی‌تان را به‌عنوان سرمربی فوتسال با پیکان به‌دست آوردید.
ابتدا می‌خواهم از کادرفنی تشکر کنم که در تمام لحظات کنارم بودند و در شرایط سخت توانستند برای من راهکار باشند و همین‌طور از تلاش بچه‌هایم که 7ماه پرتلاش شب و روز دور از خانواده و حتی روزهای عید کنار هم بودند و خب نتیجه‌اش را هم دیدند. از عوامل خوب باشگاه پیکان آقای اکبر محمدی که موقع تشکیل این تیم به ما کمک کرد و هر بازیکنی که می‌خواستیم را برای‌مان گرفتند و همین‌طور آقای عطابخش که الان در ادامه روند کار به ما اضافه شدند و یک نیرو و‌انگیزه مضاعف را به تیم تزریق کردند و خدا را شکر که ما توانستیم این عنوان مهم را در اولین سال تشکیل تیم پیکان به‌دست بیاوریم و این قهرمانی را به تمام عوامل باشگاه بزرگ پیکان و کارکنان محترم ایران‌خودرو تقدیم می‌کنم.

درباره فینال و بازی آخر بگویید، شب پرفشاری را گذراندید.
نصر فردیس تیم بسیار پرمهره با کادرفنی مجرب بود. در بازی رفت به تساوی یک-یک رسیدیم که یک‌سری نقطه‌ضعف‌ها در آن بازی داشتیم و خدا را شکر در بازی برگشت توانستیم نقطه‌ضعف‌ها را برطرف کنیم و با آنالیز خوبی که از تیم نصر انجام دادیم موقعیت زیادی به تیم‌شان ندادیم و با هدفی که در پیش داشتیم با یک‌گل توانستیم برد را ازآن خود کنیم.

ابتدای راه فکر می‌کردید با پیکان قهرمان شوید؟
از روز اول که شاکله تیم تشکیل شد هدف ما همین بود و همیشه شعارمان این بود که «قهرمانی به این تیم می‌آید»؛ چراکه بچه‌های بسیار خوب، مستعد و آینده‌داری را به تیم اضافه کردیم و چندین مهره خوب و باتجربه‌ داشتیم که از تجربه‌شان توانستیم کمک بگیریم. ما از روز اول تمام تلاش‌مان را انجام دادیم تا جایگاه واقعی و جایگاهی که شایسته بچه‌هاست به دست بیاید که خدا را برای این قهرمانی شکر می‌کنم.

از عملکرد بازیکنان‌تان چقدر راضی بودید؟
وقتی تیمی قهرمان می‌شود نتیجه تلاش تیمی است و من از عملکرد بازیکنانم در این 7ماه بسیار راضی بودم. البته در بعضی مسابقه‌ها احساس می‌کردیم اگر یک‌سری تغییر تاکتیک‌ها را انجام می‌دادیم مطمئنا اتفاق‌های بهتری می‌افتاد.

لیگ را از لحاظ کیفیت و کمیت چطور دیدید؟
هرچقدر تعداد تیم‌ها در لیگ کمتر باشد کیفیت بالاتر می‌رود؛ چراکه مثلا اگر ما دو گروه 8تیمی شدیم می‌توانم بگویم گروه ما گروه مرگ بود و گروه دیگر گروه خیلی آسانی بود که 4تیمی که به مرحله نهایی آمدند همان 4تیم گروه ما بودند. به هر حال امسال با تمام سختی‌ها گذشت و باید از خانم نصیری و سازمان لیگ برای زحماتی که کشیدند تشکر کرد و ان‌شاءالله سال آینده با سوپرلیگ شدن و دوره‌ای بازی‌کردن، فکر می‌کنم شرایط بازی‌ها خیلی بهتر شود.

داوری‌های این دوره از لیگ را چطور ارزیابی می‌کنید؟
داوران جزء قشر زحمتکش ورزش هستند و اگر آنها هم نباشند بازی‌ها برای ما پیش نمی‌رود و همان‌طور که فوتسال پیشرفت می‌کند، داوران هم پیشرفت می‌کنند. خیلی خوشحالم که داوران بسیار خوب مثل خانم‌ها ناظمی، فتحی، رحیمی و ناصری داریم که در مسابقات بین‌المللی می‌درخشند و ان‌شاءالله که داوری بیشتر از این چیزی که هست پیشرفت کند و فقط مختص یکی، دو داور نباشد.

برگزاری مسابقه فینال به‌صورت رفت‌وبرگشت را چگونه می‌بینید و آیا هیجان فینال را کم نمی‌کند؟
این هم جزء شرایط بازی و مسابقات بود و بالطبع کمی فینال رفت‌وبرگشت به‌نظرم حس و حالش متفاوت است و فینال جذابیتش به تک‌بازی‌بودن است، ولی دیگر این هم جزء شرایط برگزاری مسابقات بود و چندین دوره است که به همین صورت انجام می‌شود.

شما هم خواب با جام را به اشتراک گذاشتید. مانند بازیکنان تیم پرسپولیس یک نوع کُری بود؟
کُری نبود واقعا، آن روزی که من «لواندوفسکی» را دیدم این کار را انجام داد که البته آقای خلیل‌زاده هم انجام داده بود، خیلی خوشم آمد و همیشه خودم را با جام در ذهنم تصور می‌کردم و به‌خودم قول داده بودم این کار را انجام دهم که خیلی هم مورد استقبال قرار گرفته و ان‌شاءالله که جام‌های بعدی و قهرمانی‌های بعدی آسیایی و جهانی بتوانم با جام بخوابم و عکس بگذارم.

برنامه‌تان برای فصل آینده ادامه کار با پیکان است؟
برای لیگ آینده هم باید ببینیم اول باشگاه پیکان آیا علاقه‌مند به ادامه هست و بعد شرایط را بسنجیم تا برای فصل آینده فکر کنیم.

امسال تیم‌ملی فوتسال هم بالاخره مربی‌اش را شناخت و در مسابقات جام کافا شرکت کرد و اردوهایی نیز برگزار شد، ولی در زمینه دعوت بازیکنان قدیمی به تیم‌ملی بحث‌هایی بود که هنوز هم وجود دارد و بازیکنانی مانند نسیمه غلامی کاپیتان تیم‌ملی و چند بازیکن دیگر دعوت نشدند. نظر شما درباره این کنارگذاشتن با اندیشه جوان‌گرایی چیست؟
این نکته خوبی بود که تیم‌ملی آغاز کرد ولی در انتخاب و دعوت بازیکن‌ها یک‌سری اختلاف‌نظرها وجود دارد. مربیگری سلیقه‌ای است و هر مربی با ذهنیت خودش بازیکن‌ها را دعوت می‌کند، اما من فکر می‌کنم این تیم احتیاج به یک پوست‌اندازی خیلی شدیدی دارد، چراکه بچه‌های ما سن و سال‌شان تقریبا بالاست، اگرچه خانم‌ها اعتدادی و غلامی بسیار در تیم ما خوش درخشیدند و فکر می‌کنم امسال جای‌شان در تیم‌ملی خالی بود، چراکه در اوج آمادگی به‌سر می‌برند ولی اگر یک برنامه یا هدف بلندمدت باشد چون هنوز هم فعلا مسابقات جام‌ملت‌های آسیا زمان مشخصی ندارد، باید ببینیم نظر سرمربی تیم‌ملی برای این انتخاب چیست ولی هر آنچه هست این تیم احتیاج به پشتوانه‌سازی دارد و امیدوارم تیم‌ملی امید هرچه زودتر کارش را شروع کند تا این بچه‌های جوان‌تر و پرانگیزه‌تر بتوانند جای افراد بزرگ‌تر را پر کنند.