محدثه قربانی، مسئول گروه‌ جهادی روح الله: باید ابتدا به عوامل محرومیت‌زایی امروز توجه شود. تمرکز و توجه به کلانشهرها و عدم‌توجه به مناطق پرظرفیت و غیرمرکزی یکی از مهم‌ترین عوامل محرومیت در این کشور است. عدم‌توجه به این مناطق موجب شده سطح زندگی مردم به‌شدت پایین بیاید و حتی با وجود امکانات اولیه آسیب‌های فرهنگی بسیار جدی را در این مناطق شاهد باشیم. در این‌باره گروه‌های جهادی بسیاری درحال انجام کارهای متفاوتی ازقبیل سازندگی و فرهنگی و... هستند اما متاسفانه به دلیل نبود سازماندهی و پشتیبانی مناسب از ظرفیت آنها به‌طور کامل استفاده نمی‌شود و با آنکه محرومیت جاده‌ای است که مسئولیت آن به گروه‌های جهادی سپرده شده، اما شاهد هستیم در میان خیل عظیم گروه‌های جهادی به برخی گروه‌های جهادی که تنها به فعالیت‌های عمرانی پرداخته و در برخی موارد آسیب‌زا هم هستند، بسنده می‌کنند، همچنین گروه‌هایی دیده می‌شوند که درصدد رفع محرومیت با توانمندسازی مردم منطقه هستند اما این تلاش‌ها به تنهایی کافی نیست؛ چراکه برخی حوزه‌ها تخصصی بوده و نیازمند وجود دولت و متخصصان است، به‌گونه‌ای که برای حل مسائل باید از اطلاعات و شناسایی‌های صورت‌گرفته و در برخی دیگر نیز از راه‌حل‌های پیشنهادی توسط گروه‌های جهادی مستقر و خود مردم منطقه استفاده شود. نکته مهم این است که ورود و حمایت دولت در راستای رفع محرومیت منجر به تجدید روابط با گروه‌های جهادی و ایجاد ارتباطات مرسوم و دست‌وپاگیر نشود، درحالی که می‌بینیم جهاد سازندگی که در برهه‌ای برخاسته از وضعیت مردم بود، امروز به سازمانی اداری و نه جهادی تبدیل شده است. مساله دیگر عدم وجود بستر مناسب برای بانوان جهادی است که با وجود توانایی و تخصص امکان ورود به این حوزه را ندارند و حتی با داشتن ایده‌ها و راهکارهای جهادی به دلیل مسائل فرهنگی و عدم اعتماد به بانوان نادیده گرفته می‌شود. انتظار می‌رود دولت با حمایت از بانوان جهادی و ایجاد بستر مناسب برای فعالیت آنها موثر باشد.