فضای کلی جلسات چگونه بود و چه مواردی را در جلسه بهعنوان پیشنهاد و انتقاد مطرح کردید؟
آنچه که در جلسه دو روز گذشته مشخص بود، تمام سعی نهاد ریاستجمهوری بهعنوان برگزارکننده این جلسه، از حوزه اجرا گرفته تا سیاستگذاری و روابطعمومی این بود که طیفهای مختلفی از اندیشههای سیاسی و حزبی در این جلسه حضور داشتند و از این لحاظ این امر محقق شده بود. نکتهای که سعی کردم در این جلسه مطرح کنم، این بود که سفرهای ریاستجمهوری گوهری برای بازسازی سرمایه اجتماعی است که باید در شیوه آن بازنگری و این موضوع باید تکمیل شود و یکی دیگر از نکاتی که موردتوجه من بود، نهاد ریاستجمهوری و بهویژه شخص رئیسجمهور درگیر پاسخ به منتقدان بودند و باید آن چیزی را که فکر میکنند درست است در راستای خدمت به مردم انجام دهند و قضاوت را به مردم بسپارند.
اینکه کار را درست انجام داده و قضاوت را به مردم سپرده است هر منتقد منصفی را به این امر وا میدارد که در انتقاد خود تجدیدنظر کند یا آن را جوابداده ببیند. نگرانی من این بود که رئیسجمهور و نهاد ریاستجمهوری درگیر مارپیچی از پاسخ دادن به نقدهایی شوند که گاه درست و گاه غلط است و بیشتر جنبه طیفی و سیاسی دارند. یکی دیگر از دغدغههایم این بود که سیاسیون رئیسجمهور را برای تسویهحسابهای خودشان بهنوعی وجهالمصالحه قرار بدهند. البته مطمئنا ایشان در عین شنیدن همه اظهارنظرها خودش را وابسته به احزاب برای پاسخ دادن به حزب دیگر نمیداند و از نقدها و پیشنهادهای همه جریانها بهره خواهد برد.
فکر میکنید این جلسات ادامه داشته باشد؟ برای بهتر شدن آنها چه پیشنهادی دارید؟
هر رئیسجمهور و هر مجموعه دولتیای قاعدتا نباید خودش را از معرض نقد و پیشنهاد اصحاب رسانه دور بداند. رئیسجمهور طبعا این موضع را مدنظر قرار دارد، حتی در دورهای که آقای رئیسی در قوه قضائیه بودند هم این مشی را داشتند. همه طیفها باید سعی کنند در زمان مناسب حرفها و ایدههای خود را مطرح کنند. انتقادهایی که بیشتر به خود رسانهایها وارد بود، این بود که خیلی به موضوع رسانه نپرداختیم و بیشتر مباحث سیاسی و حزبی را موردتوجه قرار دادیم که این خیلی اتفاق خوشایندی نبود. این جلسه فرصتی بود برای گفتن دغدغهها با بالاترین شخصیت اجرایی کشور که حتما موثر است، بهشرطی که استمرار پیدا کند و من نیز این اراده برای استمرار جلسات را میبینم.
رفتار رئیسجمهور دربرابر مسائل مطرحشده در جلسه چگونه بود؟
آقای رئیسی بسیار شنوا بود و قلمبهدست هر صحبتی را از هر مخاطبی میشنید، شروع به یادداشتنگاری میکرد و این کار دلگرمی میداد که ایشان صحبتها را میشنود و برایش مهم است. آن چیزی که بهعنوان جمعبندی گفت این بود که رسانهها پلی برای رساندن پیامهای مردم به دولت جهت اجرای بهتر فرآیندهای کاری باشند.