این مترجم، درباره تاثیر شبکه‌های مجازی بر کار اهل قلم گفت: در واقع رسانه کتاب کم است؛ نمی‌گویم نیست اما کم است. من فکر می‌کنم ما در حوزه فرهنگی و گسترش فرهنگ کتاب‌خوانی در روزنامه‌ها فعال بوده‌ایم، اما آن‌چنان که باید، حضور نداشته‌ایم.

او درباره حضور رسانه‌ها در بخش کتاب اظهار کرد: بخشی از رسانه‌ها دولتی‌اند که بسته به گرایش دولت‌های متفاوت، رویکردشان به کتاب و فرهنگ فرق می‌کند. در واقع این رسانه‌ها پیرو بازار کتاب نیستند بلکه پیرو خط فکری دولت همان دوره هستند و خودشان را با مسیر دولت همخوان کرده‌اند.

امرایی با بیان این‌که «برخی رسانه‌ها بی‌طرف هستند»، اظهار کرد: این رسانه‌ها با بی‌طرفی به حوزه کتاب و ادبیات نگاه می‌کنند و به آن می‌پردازند. تعدادی از مجلات هم صفحات فرهنگی دارند که این صفحات فعال هستند اما امکان این‌که  فعال‌تر هم باشند، وجود دارد.

او با اشاره به جایگاه شبکه‌های مجازی در بین مردم بیان کرد: همین فضای مجازی باعث شده همه اقشار مختلف از رویداها خبردار شوند. به عنوان مثال کتاب «بنی‌آدم» آقای دولت‌آبادی ظرف دو ماه پس از انتشار تمام می‌شود. «بنی‌آدم» با شمارگان 10 هزار نسخه درآمد که با توجه به تیراژهای امروز کمی غیرمعمول به نظر می‌رسد.

این مترجم ادامه داد: این تیراژ وسیع باید در جایی عرضه می‌شد، که محل عرضه آن همان  فضای مجازی است. فضای مجازی موج لازم را ایجاد می‌کند و باید در نظر داشت فضای مجازی در واقعیت ریشه دارد؛ مجازی که از واقعیت ناشی می‌شود.

اسدالله امرایی درباره سایر کارکردهای شبکه‌های مجازی گفت: در دنیای مجازی در جریان اخبار دنیای واقعی قرار می‌گیریم. البته ممکن است عده‌ای در این شبکه‌ها دنبال تایید مجازی باشند که آن‌ها هم به خواسته خودشان می‌رسند. در دنیای مجازی همه چیز به نحوه استفاده فرد بازمی‌گردد. فردی می‌تواند صفحه‌ای در اینستاگرام باز کند و عکس حیوانات خانگی بگذارد یا در آن صفحه آخرین اخبار کتاب خود و دوستانش را منتشر کند. این به نگاه فرد بازمی‌گردد.

او ادامه داد: همین دنیای مجازی می‌تواند به دنیای واقعی کمک کند و به آن شکل دهد. وقتی نویسنده درجه یک در یک جریان فکری بیانیه‌ای صادر می‌کند، این بیانیه در دنیای مجازی منتشر و بعد اثرش در دنیای واقعی دیده می‌شود. نمونه این اتفاق در انتخابات دیده شد.

این مترجم درباره تاثیر اهل قلم بر جامعه در وضعیت کنونی اظهار کرد: در مجامع رسمی خیلی به فرهنگ اهمیت نمی‌دهند به همین دلیل تاثیر اهالی قلم هم محدود شده است. در چنین شرایطی نویسندگان نهایتا بر اقشار خاص که جامعه هدف هستند همچون دانشجویان، روزنامه‌نگاران و ... تاثیر می‌گذارند. خاصه فرهنگ بخشی از دغدغه روزانه این اقشار خاص است.

او در ادامه متذکر شد: البته باید کدام نویسنده و جامعه مشخص شود. ما نویسنده‌های مختلفی داریم که تاثیر متفاوتی هم دارند. همچنین تاثیر نویسنده در کشوری مثل آمریکا و ایران فرق می‌کند. به هر حال واقعیت این است که نویسندگان ما معمولا  سیاست‌گریز هستند.

امرایی همچنین افزود: حتی سیاسی‌ترین نویسندگان‌مان هم از سیاست فاصله می‌گیرند و خیلی در مسائل سیاسی شرکت نمی‌کنند. البته باید پذیرفت ادبیات مملکت و گفتمان‌های رایج در محافل روشنفکری و دانشگاهی را نویسندگان می‌سازند. این افراد می‌توانند در درک خوانندگان‌شان از جامعه موثر باشند و به آن سمت‌وسو بدهند.