فرهیختگان: حتی 6 حزب اصلی اپوزیسیون با کنار گذاشتن اختلافات خود و تشکیل یک جبهه واحد نیز نتوانستند ویکتور اوربان، نخست‌وزیر ملی‌گرای مجارستان و حزبش را پس از 112 سال در قدرت بودن متوقف کنند. او طولانی‌ترین دوره رهبری مجارستان از زمان سقوط کمونیسم در سال 1989 را تجربه کرده است. براساس شمارش 99 درصد آرا در انتخابات پارلمانی مجارستان حزب فیدز متعلق به اوربان توانست 53درصد آرا را به خود اختصاص دهد. این درحالی است که ائتلاف 6 حزب اپوزیسیون تنها، 35 درصد آرا را به‌دست آورد. با احتساب این نسبت آرا، فیدز 135 کرسی در پارلمان مجارستان خواهد داشت و اوربان دوسوم اکثریت را حفظ خواهد کرد. 
به‌طور حتم با این نتایج اوربان این اجازه را پیدا خواهد کرد که تغییرات بسیار بیشتری در قانون اساسی مجارستان اعمال کند. پیروزی راحت بر یک اپوزیسیون متلاشی شده و ناتوان می‌تواند اوربان 58 ساله را در برنامه سیاست خود جسور کند. منتقدان این تغییرات را به‌منزله براندازی هنجارهای دموکراتیک، آزادی رسانه‌ها و حقوق اقلیت‌ها، به‌ویژه همجنس‌گرایان می‌دانند. ادیت زگوت، دانشمند علوم سیاسی در آکادمی علوم لهستان در ورشو پیش‌بینی کرد که پیروزی آشکار اوربان به او اجازه می‌دهد تا در مسیری استبدادی بیشتر حرکت کند، مخالفان را کنار بگذارد و حوزه‌های جدیدی از اقتصاد را تصرف کند. او گفت: «به‌نظر می‌رسد مجارستان به نقطه‌ای رسیده است که بازگشتی ندارد.» درس کلیدی این است که زمین بازی آنقدر کج شده  که جایگزینی فیدز در انتخابات تقریبا غیرممکن شده است. منتقدان می‌گویند او با بازنگری قانون اساسی، کنترل اکثریت رسانه‌ها و تغییر قوانین انتخاباتی و همچنین واگذاری پست‌های کلیدی دولتی به وفاداران به حزبش و انعقاد قرارداد با بازرگانان نزدیک به فیدز، به‌دنبال تحکیم حکومت تک‌حزبی بوده است. با این حال او مورد اقبال بسیاری از رای‌دهندگان مسن و فقیر در مناطق روستایی است که از ارزش‌های سنتی مسیحی او حمایت می‌کنند و خانواده‌هایی که از انبوهی از معافیت‌های مالیاتی و سقف قیمت سوخت و برخی مواد غذایی سود می‌برند. 
در جریان مبارزات انتخاباتی، ائتلاف 6حزبی مخالف تلاش کرد به بهانه حمله روسیه به اوکراین و با بهره‌برداری از روابط گرم اوربان با ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه، او و کمپینش را تحت‌تاثیر قرار دهد اما اوربان توانست کمپین موفقیت‌آمیزی را برای متقاعد کردن رای‌دهندگان اصلی حزب فیدز به راه بیندازد. او در هفته‌های گذشته رویکرد «مجارستان باید از این درگیری دور بماند» را مبنای خود قرار داد و با این حال دولتش اعلام کرد که از پناهندگان اوکراینی استقبال خواهد کرد و همچنین از درخواست عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا حمایت می‌کند. این علاوه‌بر تصویب، همراه با سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا، تحریم‌های سختی را علیه الیگارش‌های روسیه و اقتصاد آن کشور تصویب کرده است. مجارستان همچنین عضو ناتو است و آماده میزبانی از نیروهای ائتلاف نظامی در خاک خود است. با این حال این کشور هرگونه تحریم انرژی بر مسکو را رد و ترانزیت مستقیم تسلیحات مرگبار به اوکراین از طریق مجارستان را ممنوع کرده است. حفظ رویکرد نسبتا بی‌طرفانه مجارستان به قراردادهای تجاری و انرژی بین مسکو و بوداپست مرتبط است. براساس گزارش یورواستات، مجارستان در دهه‌گذشته سهم خود از واردات گاز طبیعی روسیه را از 070/9 میلیون متر مکعب در سال 2010 به  715/17میلیون متر مکعب در سال 2019 افزایش داده است. مجارستان اکنون نزدیک به 85 درصد گاز و 64 درصد نفت خود را از روسیه تامین می‌کند. شاید به‌دلیل همین ملاحظات است که ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین، رهبر مجارستان را دور از ارتباط با بقیه اروپا توصیف کرده و گفته است: «اوربان تقریبا تنها کسی در اروپاست که آشکارا از پوتین حمایت می‌کند.»
برخلاف داخل، در خارج از کشور اوربان با موقعیت انزوای بیشتری روبه‌رو است. جنگ در اوکراین، اتحادیه اروپا و دیگر کشورها را عصبانی کرده است و احتمالا از این پس اروپا بخواهد با همگرایی بیشتری عمل کند؛ مساله‌ای که به‌نظر نمی‌رسد اوربان خیلی با آن موافق و همراه باشد. او که مدت‌ها خاری در چشم اتحادیه اروپا و یکی از اصلی‌ترین دشمنان اتحادیه اروپا بوده است، پس از پیروزی در اولین سخنرانی‌اش گفت: «یک پیروزی بزرگ به‌دست آورده‌ایم؛ پیروزی بزرگی که از کره ماه و حتی از بروکسل، پایتخت اتحادیه اروپا به‌وضوح قابل‌مشاهده است.» اوربان با اشاره به تعدادی از دشمنان سیاسی خود ازجمله چپ مجارستانی و «بروکرات‌ها» در بروکسل و رسانه‌های بین‌المللی، گفت: «ما این پیروزی را تا پایان عمر خود به‌خاطر خواهیم داشت، زیرا باید با تعداد زیادی از مخالفان مبارزه می‌کردیم.»

* قاسمعلی محتشم