محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم‌ملی فوتبال کـــــشورمـــــان در رقــابت‌هــــای جام‌جهانی قطر با تیم‌های ملی فوتبال انگلیس، آمریکا و تیم سیزدهم اروپا از بین تیم‌های اسکاتلند، ولز و اوکراین هم‌گروه شد و از حالا اهالی فوتبال درباره گروه ایران و البته اینکه با چه شرایطی باید گام به قطر بگذارد، مواضع متفاوتی دارند. البته تیم‌ملی نسبت به سایر آسیایی‌ها در گروه نسبتا خوبی قرار گرفته اما بازی‌های اخیری که از این تیم مشاهده کردیم این نگرانی را ایجاد کرده که در همین گروه هم توفیقی کسب نشود و خیلی‌ها بر این باورند که با این نسل خوب از فوتبالیست‌های ایرانی بهتر است تیم‌ملی با مربی بزرگ‌تری نسبت به اسکوچیچ کروات عازم قطر شود. مدافع سابق تیم‌ملی هم چنین عقیده‌ای دارد. گفت‌وگوی«فرهیختگان» با مهدی پاشازاده را در ادامه می‌خوانید.

شما هم موافقید که نسبت به سایر آسیایی‌ها در گروه نسبتا خوبی قرار گرفتیم؟
به‌نظرم در گروه متوسط افتادیم یعنی می‌توانستیم وضعیت بهتری داشته باشیم و هم می‌شد در شرایط بدتری قرار بگیریم؛ اما اینکه گفته می‌شود بین آسیایی‌ها در گروه بهتری قرار گرفتیم من هم این موضوع را قبول دارم و فکر می‌کنم در قرعه‌کشی در این دوره شانس با ما همراه بود.

ارزیابی‌تان از هم‌گروهی‌های ما چیست؟
از یک جهت هم‌گروهی با کشورهایی مثل انگلیس و آمریکا جالب است، به‌نظر من با توجه به مشکلات سیاسی فی‌مابین در گروه جالبی قرار گرفتیم، البته ما یک‌بار در جام‌جهانی آمریکا را بردیم و نخستین پیروزی تیم‌ملی را به دست آوردیم و این‌بار هم می‌توانیم به این مهم دست پیدا کنیم چون برای برتری مقابل این کشور به خودباوری رسیده‌ایم و معتقدم می‌‌توانیم بازهم آمریکا را در جام‌جهانی شکست بدهیم؛ اما از لحاظ سیاسی هرچقدر هم بگوییم فوتبال سیاسی نیست اما بالاخره مسائل سیاسی روی ورزش و به‌ویژه فوتبال تاثیرگذار است و به همین دلیل می‌گویم که هم‌گروهی با کشورهای انگلیس و آمریکا از لحاظ سیاسی اتفاق جالبی است و اگر اوکراین هم صعود کند شرایط پیچیده‌تر خواهد شد.

البته آمریکا نسبت به تیم 98 تیم بهتری است.
خیلی وقت است که از تیم‌ملی آمریکا خبر ندارم و وضعیت این تیم را نمی‌دانم اما تیم بدی نیستند و مهره‌های زیادی دارند که امروز در اروپا مشغول بازی هستند، البته همان زمان هم در جام‌جهانی ۹۸ مهره‌های خوبی در اروپا داشتند تا جایی که هایدوک در لورکوزن با من هم‌بازی شد و حالا فقط باید منتظر تیم چهارم گروه باشیم هرچند هر سه تیمی که شانس صعود دارند هم تیم‌های خوبی هستند.

مقابل کدام‌یک از این سه تیم شانس پیروزی داریم؟
من معتقدم هر تیمی از پلی‌آف اروپا صعود کند شانس بردن آنها را داریم. بازی اول در هر تورنمنتی مهم است و حالا که در روز افتتاحیه به انگلیس خوردیم می‌توانیم از همین بازی نشان دهیم که حرف‌های زیادی برای گفتن داریم، هرچند انگلیس مدعی قهرمانی اروپا بود و تیم جوان و خوبی دارد و از مربی با‌انگیزه‌ای هم بهره می‌برد.

برای آماده کردن تیم‌ملی چه کارهایی باید انجام شود؟
در هر صورت امیدوارم تا قبل از رقابت‌های جام‌جهانی بتوانیم مسائل کلی و حواشی‌ای را که پیرامون تیم‌ملی وجود دارد، مرتفع کرده و برای حضور پرقدرت در رقابت‌های جام‌جهانی تدارک خوبی ببینیم، در این بین می‌توان با انجام چند بازی دوستانه با تیم‌هایی که هم‌سطح رقیبان‌مان هستند به آمادگی خوبی برسیم. به‌طور مثال بازی با کشورهایی مثل ایرلند و ایسلند یا درصورت عدم صعود بازی با ولز و اسکاتلند می‌تواند شبیه‌سازی خوبی برای دیدار مقابل انگلیس باشد.

برخی کارشناسان معتقدند واقعیت‌ها در بازی با تیم‌ملی کره‌جنوبی از تیم تحت هدایت اسکوچیچ دیده شد. نظر شما چیست؟
به‌نظر من واقعیت فوتبال ما در خط‌دفاعی تیم‌ملی نهفته است. ما خط هافبک و حمله خوبی داریم و آنها به‌اندازه‌ای فشار می‌آورند و خوب کار کرده و گلزنی می‌کنند که ایرادهای خط‌دفاعی مشخص نمی‌شود، ما حتی در بازی با لبنان هم در خط‌دفاعی چند اشتباه مرگبار داشتیم؛ اگر این اشتباهات را جلوی تیم‌هایی مثل آمریکا یا انگلیس متحمل شویم آنها رحم نمی‌کنند. شما فکر کردید مهاجمی مثل هری کین به‌راحتی فرصت‌سوزی می‌کند و اجازه می‌دهد خط‌دفاعی ما و تیم‌ملی قسر در بروند؟ اینها واقعیت فوتبال ماست.

مشکل از کجاست؟
چرا ما نباید خط‌دفاعی ثابتی داشته باشیم؟ در هر پست دفاعی چه در سمت چپ و چه در سمت راست در همین مقدماتی جام‌جهانی چهارنفر بازی کردند. اگر فرض بگیریم ساختار هم داریم این موضوع به چه معنایی است؟ فقط یک مقدار در دفاع وسط ثبات داشتیم، این درحالی است که باید نفرات خط‌دفاعی با یکدیگر بازی و به هم عادت کنند به این ترتیب تیم‌ملی موفق می‌شود و این یک انتقاد درست و بجا است. درست است که آمارها همه به‌نفع تیم‌ملی است اما دلیل نمی‌شود که ضعف‌ها را نبینیم. من معتقدم می‌توانیم در جام‌جهانی با سیستم سه‌دفاعه بازی کنیم چون ابزار آن را داریم.

برخی می‌گویند با اسکوچیچ که ایران را به جام‌‌جهانی رسانده نباید به قطر برویم. شما هم موافقید؟
شما فکر کنید با این وضعیت خط‌دفاعی اگر در گروه دیگر مقدماتی جام‌جهانی در آسیا قرار می‌گرفتیم با حضور کشورهایی مثل عربستان، استرالیا و ژاپن با این وضعیت به‌نظر شما شانسی برای صعود باقی می‌ماند؟ بنابراین اگر قرار است تغییراتی داشته باشیم باید هرچه سریع‌تر این کار را انجام داد تا بتوانیم به یک دستاورد دیگری به‌جز آنچه می‌خواهیم با اسکوچیچ به آن دست پیدا کنیم، برسیم.

مشکل اینجاست که موضع صریح در این خصوص گرفته نمی‌شود.
هر اتفاقی که برای تیم‌ملی بیفتد به سیاست‌های وزارت ورزش بستگی دارد چون آنها باید بودجه لازم برای آوردن مربی بزرگ را تامین کنند یا اصلا نمی‌خواهند که صعود کنیم یا به‌دنبال مربی بزرگ هستند؟ الان ما با این تفکر از گروه‌مان بالا نمی‌رویم هرچند این شایعات و پچ‌پچ‌ها در حواشی تیم‌ملی هم خوب نیست. می‌توانند بگویند پول نداریم و با همین اسکوچیچ باید به جام‌جهانی برویم هرچند هیچ ضمانتی وجود ندارد که با مربیان بزرگ می‌توانیم صعود کنیم. من از احتمالات صحبت می‌کنم و همین احتمالات است که فوتبال را جذاب کرده است.

صحبت پایانی؟
فوتبال ایران نیروهای خیلی خوبی را دراختیار دارد که بیشتر آنها در اروپا مشغول بازی هستند تا جایی که بازیکنی مانند کاوه رضایی حتی به تیم‌ملی دعوت نمی‌شود بازیکنی که در هر برهه دیگری می‌توانست مهاجم ثابت تیم‌ملی باشد؛ اما من هم مثل اسکوچیچ عقیده دارم لیگ سازنده‌ای نداریم چون در غیر این صورت این‌طور نمی‌شد که بعد از این همه سال همچنان مدافع روی دست مهدی پاشازاده که با ۱۵بازی ملی مدافع قرن شد، در فوتبال ایران نیاید.