عابدزاده در گفت‌وگو با «فرهیختگان»: امیدوارم پسرم را با پیراهن تیم‌ملی در جام‌جهانی ببینم
محمدرضا حاجیعبدالرزاقمحمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: بدون‌شک وقتی صحبت از ایران و جام‌جهانی فوتبال می‌شود خیلی‌ها به‌یاد احمدرضا عابدزاده می‌افتند، کسی که نقش اساسی در صعود خاطره‌انگیز ایران به جام‌جهانی 98 فرانسه را داشت و در آن مسابقات هم مقابل آمریکا و آلمان خوش درخشید تا مردم به او و هم‌تیمی‌هایش افتخار کنند. عقاب آسیا هرچند سال‌های زیادی از پایان حضورش در تیم‌ملی می‌گذرد اما هنوز سرحال و قبراق است و البته نه به‌خاطر سال‌های درخشانی که در فوتبال داشت بلکه به‌خاطر فرزندش همچنان شاهد درخشیدن نام عابدزاده در فوتبال ایران است. شاید آن روزهایی که امیر به‌همراه پدر در ورزشگاه‌ها حاضر می‌شد کمتر کسی فکرش را می‌کرد که روزی مانند پدر در چهارچوب دروازه تیم‌ملی قرار بگیرد و خیال همه را بابت حضور یک گلر آماده که به این سادگی‌ها گل نمی‌خورد، راحت کند. امیر بعد از درخشش در فوتبال پرتغال و رفتن به فوتبال اسپانیا حالا دروازه‌بان اول تیم‌ملی ایران هم هست و این آرزویی بود که پدرش داشت و برآورده شد، هرچند کاپیتان پیشین تیم‌ملی فوتبال ایران که با حضور در ورزشگاه آزادی شاهد هنرنمایی پسرش در چهارچوب دروازه این تیم بود معتقد است امیر در ابتدای راه قرار دارد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» را با احمدرضا عابدزاده در ادامه می‌خوانید.
از حضور در ورزشگاه آزادی و تماشای صعود تیم‌ملی فوتبال ایران درحالی که فرزند شما درون دروازه تیم‌ملی بود، چه حس و حالی داشتید؟
حس و حال من وصف‌ناشدنی است و این خوشحالی تمام‌شدنی نیست و اصلا نمی‌توان آن را توصیف کرد، آرزوی هر پدری است که بتواند موفقیت پسرش را در این سطح ببیند و من درقبال امیر پنجشنبه‌شب به آرزوی خود رسیدم و امیدوارم که بازهم این اتفاق‌های خوب ادامه داشته باشد و امیر روزبه‌روز پیشرفت کند و قانع به همین صعود نباشد. او تازه اول راه قرار دارد و باید بیشتر از امروز و جایی که قرار گرفته، درخشش خود را ادامه داده و به یکی از بهترین‌های دنیا تبدیل شود.
شما در استرالیا و در دیدار مقابل تیم استرالیا چنین صعودی را تجربه کرده بودید. به‌نظر می‌رسد بعد از حدود 24سال دوباره خاطرات آن روزها برایتان تداعی شد.
درست است این بازی برای من خاطرات همان روزها را دوباره زنده کرد و اتفاقا همان بازی آخر مقابل استرالیا که درون دروازه قرار گرفتم و با همت و غیرت همه بازیکنان توانستیم به جام‌جهانی صعود کنیم و پنجشنبه‌شب امیر و سایر بازیکنان تیم‌ملی یک‌بار دیگر خاطرات ۸آذر ۱۳۷۶ را در ملبورن استرالیا برایم زنده کردند. حالا افتخار می‌کنم که این‌بار پسرم درون دروازه آن خاطرات را زنده کرد و خودم هم در ورزشگاه حضور داشتم تا یک‌بار دیگر این حس و حال را از نزدیک تجربه کنم. در هر صورت در این سال‌ها زحمات زیادی را برای امیر کشیدم و لحظاتی که او درون دروازه تیم‌ملی ایستاد، خودم را درون دروازه می‌دیدم و همان حس و حال را داشتم و به‌قدری از این اتفاقات خوشحالم که نمی‌توانم آن را توصیف کنم. از اینکه تیم‌ملی یک‌بار دیگر به جام‌جهانی رسید و امیر هم در این مسیر نقش ایفا کرد و موجب شد مردم خوشحال شوند و کار به جشن صعود رسید، بسیار شادمانم.
جام جهانی ۹۸ فرانسه به‌خاطر صعود دراماتیک تیم‌ملی همواره در خاطرات مردم ایران باقی‌مانده است، چراکه یک صعود سخت را سپری کردیم اما این‌بار راحت‌ترین صعود به جام‌جهانی محقق شد.
جام‌جهانی ۹۸ و اتفاق‌های آن دوره را از هر لحاظ با هیچ جام‌جهانی دیگری نمی‌توان مقایسه کرد، چه بازیکنانی که در آن دوره بازی می‌کردند و چه سختی‌هایی که متحمل شدیم. البته دشواری و سختی همیشه وجود داشته اما در آن دوره واقعا تیم‌های خیلی قوی‌تری در مقابل‌مان قرار گرفتند و سد راه ما شدند و داستان مقدماتی جام‌جهانی ۹۸ که به جام‌جهانی فرانسه رسیدیم با همه جام‌جهانی‌ها متفاوت است و حتی متفاوت از سال‌هایی که خودم قبل‌تر یا در ادامه فوتبال بازی کرده و آن سال‌ها را اصلا نمی‌توانم با این دوره‌های اخیر مقایسه کنم. از هر لحاظ چه شرایط مسابقات و چه بازیکنانی که در تیم‌ملی بودند شرایط دو تیم با هم متفاوت بود.
نکته اینجاست که تیم‌ملی هم شرایط خوبی پیدا کرده که در چند دوره اخیر به‌راحتی به جام‌جهانی می‌رسد.
بله، درست است. این خیلی خوب است که تیم‌ملی فوتبال ایران با رکورد‌شکنی و بدون شکست یا اینکه کار بخواهد به اما و اگر بکشد و دغدغه ایجاد شود، بدون استرس به جام‌جهانی رسید و خدا را شکر می‌کنم، هرچند اسکوچیچ و سایر اعضای کادرفنی هم کار خود را به‌خوبی انجام دادند. اسکوچیچ مربی خوب و باهوشی است و بالاخره این رکوردها و پیروزی‌ها و شکست‌ناپذیری تیم‌ملی بی‌خود و بی‌جهت به دست نیامده و اگر حمایت و پشتیبانی‌ها از تیم‌ملی تا جام‌جهانی به‌خوبی صورت بگیرد مطمئن باشید می‌توانیم در قطر حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشیم. شاید عده‌ای می‌گویند زیرساخت‌ها را قبلا کی‌روش آماده کرده اما بالاخره اسکوچیچ هم به‌نحو احسن کار خود را انجام داد که امروز یک صعود آسان و بی‌دغدغه را تجربه کردیم.
انتهای آرزوی شما درقبال داستان امیر و ادامه مسیر او چیست؟
همین که امیر سالیان‌سال در تیم‌ملی فوتبال ایران دروازه‌بانی کند همین موضوع می‌تواند امیدوارکننده باشد. ما گلرهای خوب دیگری را هم در فوتبال ایران داریم اما همین که از بالا می‌بینم امیر بدون استرس و محکم درون دروازه می‌ایستد بسیار امیدوار می‌شوم و امیدوارم پسرم را با پیراهن تیم‌ملی درون دروازه این تیم در جام‌جهانی ببینم و اتفاقا دوست دارم بعد از این رقابت‌ها یک پیشرفت محسوس را درقبال امیر شاهد باشم و ان‌شاءالله جام‌جهانی سکوی پرتاب امیر باشد، چون من خیلی دوست دارم پسرم را در دروازه رئال‌مادرید ببینم؛ امیدوارم یک‌روز این اتفاق بیفتد.
جو ورزشگاه آزادی در شب صعود به جام‌جهانی چطور بود. بانوان هم به ورزشگاه آمدند و در این جشن شادمانی به‌یادماندنی سهیم شدند.
فضا بسیار ایده‌آل و عالی بود. باز کردن درهای ورزشگاه روی بانوان خودش‌انگیزه مضاعفی ایجاد کرد و دیدید که هیچ اتفاقی هم نیفتاد و آنها تشویق خود را کردند و واقعا همه‌چیز لذت‌بخش بود و امیدوارم این اتفاق‌های شیرین و هیجان‌انگیز برای فوتبال ایران ادامه داشته باشد.
مطالب پیشنهادی
