بابک سرانی‌آذر، خبرنگار: نویسنده بخش ورزشی و اجتماعی وبسایت خبری عراق‌نیوز در آستانه بازی مهم و حساس دو تیم‌ملی فوتبال ایران و عراق در چهارچوب مقدماتی جام‌‌جهانی منطقه آسیا، مرحله سوم گروه Aیادداشتی درباره بازی این دو تیم منتشر کرد که البته صرفا ورزشی نبود و مدعی شد عراق برای این بازی وضعیت بهتری نسبت به ایران دارد. با او که در آمریکا زندگی می‌کند درباره این بازی حساس که احتمالا بعد از آن شاهد صعود ملی‌پوشان ایران به جام‌جهانی قطر خواهیم بود هم‌صحبت شدیم و اولین سوال از او نیز به همین یادداشت و نوع دیدگاه او بازمی‌گردد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با نادیا کوبا را در ادامه بخوانید.

یادداشت اخیر شما در آستانه دیدار دو تیم ایران و عراق بیشتر سیاسی، اجتماعی و حتی اقتصادی بود تا ورزشی!

به‌هر‌حال من از فوتبال نوشتم و این فوتبال است که سیاسی، اجتماعی و حتی گاهی اقتصادی است. دو تیم فوتبال بزرگ آسیا یعنی ایران و عراق روبه‌روی هم قرار دارند و این یک دیدار ساده و یک‌بعدی نیست. به‌نظر من این بازی نمادی از خیلی چیزهاست و وقتی دو تیم ایران و عراق بازی می‌کنند، من به‌عنوان یک خبرنگار به خود اجازه می‌دهم به یاد خیلی چیزها در تاریخ مشترک و غیرمشترک این دو کشور باشم و از آنها هم بنویسم.

نوشته بودید شیرهای عراق مشکلی برای بازی با ایران ندارند. به‌نظر می‌رسد زیاد از قدرت یوزهای ایرانی مطلع نباشید!

بحث شیر و یوز نیست، من معتقدم تیم‌ملی عراق قوی‌تر از ایران است. فوتبال عراق همیشه برای فوتبال خوب ایران یک رقیب جدی بوده است. هیچ‌وقت ایران مقابل عراق یک بازی ساده نداشته است. ایران هم تیم خیلی خوبی است اما در چندسال گذشته فوتبال عراق با وجود مشکلات زیاد داخل کشور، رشد و پیشرفت بسیار خوبی داشته است.

اما با نگاهی به وضعیت جدول می‌توان پیش‌بینی کرد که تیم‌ملی ایران که یک‌دست سفید بازی خواهد کرد، بعد از بازی با عراق با این لباس سپید راهی جام‌جهانی شود.

پیش‌بینی من هم این است که عراق با لباس یک‌دست سبز راهی جام‌جهانی شود. تا این حد از موفق‌شدن مطمئن نباشید، من بازهم تاکید می‌کنم تیم‌ملی فوتبال عراق از رقیب خوبش ایران، قوی‌تر است.

دلیل‌تان برای بهتر بودن چیست؟ بازیکنان دو تیم قابل مقایسه هستند؟

به‌نظر من اگر بخواهیم مهره‌به‌مهره بررسی کنیم ایران برتری دارد اما عراق یک تیم خوب است و کار تیمی در فوتبال عراق در اوج است و از نظر تیمی معتقدم عملکرد بهتری نسبت به ایران دارد.

قرار است بانوان هم در استادیوم آزادی حضور داشته باشند. چندی‌پیش از مشکلات ورزش زنان در عراق نوشته بودید.

بله، با وجود اینکه مدت زیادی است که از جنگ گذشته هنوز عراق به آن آرامشی که آرزویش را داشته، نرسیده است. هنوز هم در بخش‌هایی از عراق ناامنی وجود دارد و وقتی در عراق آرامش اجتماعی و اقتصادی نباشد در هیچ‌چیزی آرامش نیست چه برسد به فوتبال و ورزش بانوان. البته اوضاع بهتر شده اما همچنان زنان عراقی مطالباتی دارند. در استادیوم آزادی نیز زنان حضور خواهند داشت و این خبر خوبی است. به‌نظرم پروتکل‌های بهداشتی ازسوی مقامات ایرانی به‌خوبی رعایت خواهد شد و ایران در کنترل کرونا موفق بوده است. امیدوارم بازی خوب و زیبایی شکل بگیرد.

از کرونا صحبت کردید، تیم‌ملی ایران و عراق هر دو از این موضوع آسیب دیدند و این بازی غایبان زیادی دارد.

بله، همین‌طور است و متاسفانه بازیکنان کلیدی دو تیم نیز تحت‌تاثیر این موضوع بودند. نام آزمون در ذهنم هست که گویا نتیجه تست او مثبت شده بود و یکی از خبرگزاری‌های داخلی ایران از منفی‌شدن تست او خبر داد که البته کمی مشکوک است و باید به تایید ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا برسد. از بازیکنان عراق هم چند نفر مبتلا شدند و حتی یکی از جایگزین‌ها هم خودش مبتلا شد و اردو را ترک کرد. این مشکل دوطرفه است و نباید بهانه‌ای برای یکی از مربیان باشد.

شما در آمریکا زندگی می‌کنید و از بیرون شاهد ورزش عراق هستید؛ نظرتان درباره فوتبال عراق چیست؟

این فوتبال درحال پیشرفت است، البته بارها زخمی شده اما روی پای خودش ایستاده و نمادی از مقاومت در مردم عراق بوده است. فوتبال فقط یک ورزش نیست، نمی‌دانم مطالب مرا خوانده‌اید یا نه، اما وقتی از یک موضوع سیاسی یا اجتماعی می‌نویسم معمولا از فوتبال مثال می‌زنم، مثل زمانی که احمد فرهان خبر بدی از درگذشت یکی از نزدیک‌ترین دوستانش دریافت کرد، به‌شدت غمگین بود اما بعد از پیروزی تیم‌ملی جشن گرفت و خندید چون می‌دانست مردم او و یارانش را تماشا می‌کنند. آنها دیگر متعلق به خودشان نیستند و باید به فکر مردم باشند.