علی احمدی، فعال سابق نشریات دانشگاه بوعلی همدان: هرقدر هم که نشریه خوبی داشته باشید، تا زمانی که در جامعه مخاطب نفوذ نکرده باشد، تقریبا کاری از پیش نبرده‌اید. شاید اولین جایی که به‌عنوان جامعه مخاطب به آن فکر کنید، سطح دانشجویان دانشگاه خودتان باشد، اما ماجرای ارتباط فراتر از اینها است. با هم کمی از تجربیات حوزه ارتباط را مرور می‌کنیم.
سه عنصر در ارتباط با دانشجویان موثر است. اول زمان‌بندی؛ مثلا هنگام ثبت‌نام دانشجویان ورودی، برای آنکه از سردرگمی نجات‌شان بدهید یک ویژه‌نامه می‌تواند کمک‌کار باشد. یا مثلا اگر نشریه سیاسی دارید، سرعت عمل در موضع‌گیری بعد از یک حادثه مهم، می‌تواند به جا افتادن نشریه‌تان کمک کند. یا اگر بخش صنفی دارید و در دانشگاه تجمع صنفی صورت گرفته، سکوت طولانی‌مدت شما به سودتان نخواهد بود لذا باید سریع‌تر موضع خودتان را مشخص کنید. همچنین علاوه‌بر سرعت عمل، نظم داشتن در انتشار نشریه، مثلا هفته‌نامه دوهفته‌نامه و... می‌تواند به جذب مخاطب ثابت کمک کند. البته یادتان باشد شما نمی‌توانید همه گروه‌های فکری، سیاسی، فرهنگی یا دانشجویی را از خودتان راضی نگه دارید؛ لذا خودتان باشید و دچار آفت محافظه‌کاری بی‌خودی برای حفظ مخاطب نشوید.
عنصر دوم ارتباط با دانشجویان، داشتن زمین مناسب است. از وقتی که دانشگاه‌ها به مرحمت همه‌گیری کرونا مجازی شده، زمین بازی چاپ عملا از بین رفته است، اما اگر آن زمین هم وجود داشت، برنده کسی بود که فراتر از آن را هم می‌دید. امروزه اینستاگرام بیشترین مخاطب را در سطح جامعه دارد؛ بنابراین معقول است اگر نشریه شما صفحه اینستاگرام داشته باشد، شاید آماده کردن قالب‌های اینستاگرامی نشریه برای یک طراح حرفه‌ای کمتر از یک روز و برای تازه‌کارها حدود یک‌هفته زمان ببرد، اما به استفاده طولانی‌مدتی که از این قالب‌ها خواهد شد، می‌ارزد. قالب‌ها هم برای استوری و هم برای پست‌کردن باید مناسب باشند، لازم نیست کل محتوای نشریه را در اینستاگرام بیاورید، همین که لید و تیتر مطالب یا بعضی از بخش‌های مهم را در استوری و پست‌ها داشته باشید می‌تواند مخاطب را برای مراجعه به کانال نشریه و دانلود فایل آن ترغیب کند. درمورد کانال اما کمی باید محتاط‌تر باشید، سعی کنید کانال نشریه را در یکی از پیام‌رسان‌های پرمخاطب دانشگاه خود بزنید. در تلگرام برخی ربات‌ها امکانی را فراهم می‌کنند که بدون باز کردن صفحه در وب، بتوانید طراحی نسبی نشریه با عکس و متن را در یک پیام داشته باشید. سایت ویرگول هم این امکان را برای شما می‌تواند فراهم کند. داشتن بخش نظرات در کانال هم می‌تواند مفید باشد. درمورد صفحه اینستاگرام، آشنایی با خود برنامه می‌تواند راه‌های خلاقیت در تبلیغ را برایتان هموار سازد. عنصر سوم، ارتباط چهره‌به‌چهره است. مثلا صحبت با 20 یا 30 نفری که نشریه شما را می‌خوانند و شناختن آنها، می‌تواند به‌پای ثابت شدن نشریه شما کمک کند، همچنان‌که صحبت‌های آنها می‌تواند به راه و رسم نشریه‌تان جهت بدهد. وجه دیگری از ارتباط چهره‌به‌چهره، مراجعه به دانشجویان خارج از حلقه تحریریه خودتان برای نگارش در نشریه است. مثلا اگر در دانشگاه‌تان کانون شعر و ادب داشته باشید و یکی دو بار یادداشت دبیر آن را در نشریه چاپ کنید، کمک می‌کند دیدگاه مثبتی از شما در ذهن سایر اعضای آن کانون و مخاطب‌های احتمالی‌شان شکل بگیرد. درمورد سایر دانشجویان هم همین‌طور است؛ به‌خصوص اگر دانشجوی دعوت‌شده به نگارش، از دانشجویان شناخته‌شده و دارای تخاطب با دانشجویان دیگر در دانشگاه‌تان باشد. تگ‌کردن این افراد و ری‌استوری کردن آنها هم می‌تواند برای دیده‌شدن شما در سطح دانشگاه مفید باشد. ارتباط در دانشگاه ابعاد دیگری هم دارد؛ مثل ارتباط با جشنواره‌ها، ارتباط با معاونت فرهنگی، ارتباط با سایر نشریات دانشجویی که هرچند اهمیت بسیار زیادی دارند، ولی بررسی همه آنها در این مقال نمی‌گنجد.
